Allemaal tekenen dat onze maatschappij aan het doldraaien is. Met z’n allen op de mallemolen en de rest gewoon vergeten. Van de ene gekte de andere in. Edith Piaf kon het zo mooi zingen. Elke dag feest.
Tu me fais tourner la tête
Mon manège à moi, c'est toi
Je suis toujours à la fête
Quand tu me tiens dans tes bras
We beleven weer les années folles, de dolle jaren; de jaren tussen 1920 en 1929, tussen de gruwelen van de eerste wereldoorlog en de komende crisis met beurskrach en de voorbode van een nieuwe wereldoorlog. De dolle jaren begonnen zelfs al tijdens de eerste wereldoorlog. Geen wonder dat er na zo’n gruwelijke oorlog een economische opleving kwam. Een groot deel van Europa lag uitgeput in de modder, slechter kon het niet worden. Het cabaret leefde op. Maar de volgende ravage diende zich alweer aan. Leven we vandaag de dag ook niet in een wereld vol geweld en waanzin? Maar een beetje vertier moet kunnen toch, niet dan, weet je wel, weet je niet? Of is het toch een beetje teveel?
Parool: "Het aantal festivals in Amsterdam is dit jaar opnieuw toegenomen. Dit weekend begint het seizoen met DGTL op het NDSM-terrein in Noord, de eerste van zo'n 350 grote feesten. Maar niet iedereen is in feeststemming.
De komende vijf maanden is het aan alle kanten raak. In Noord, de stadsparken, het Amsterdamse Bos, op diverse sportvelden en ook in de natuurgebieden zullen honderden, soms duizenden jongeren losgaan op voornamelijk house en techno. Zo'n 350 festivals zijn er dit jaar, verdeeld over 22 weekenden. Een gemiddelde van zestien per weekeinde.
Hiermee overtreft de agenda die van vorig jaar. Toen telde de stad circa driehonderd evenementen. Met het aanbreken van het seizoen, dit weekeinde met DGTL (house, techno en electro) op het NDSM-terrein, komt ook de stroom aan klachten los. Het gebonk en gedreun is lang niet voor alle Amsterdammers een genoegen.
Eén groot pretpark
Die 'festivalisering' is in de gemeenteraad aangekaart door Johnas van Lammeren van de Partij voor de Dieren. Hij wil een verordening waarbij evenementen strenger worden getoetst op overlast van sub-bassen en langdurige schade aan de natuur. Ook wil hij de festivals beter verspreiden over de stad.
Doorgeslagen festivalcultuur
Deze mening delen CDA-raadslid Marijke Shahsavari en Wil van Soest, fractievoorzitter van de Partij voor de Ouderen. Zij pleiten voor een bewonersenquête over drukte in de stad om onder andere de 'doorgeslagen festivalcultuur' aan te tonen. De uitkomsten moeten zwaar meewegen in toekomstig beleid.
Sjoerd Wynia, organisator van onder andere Amsterdam Open Air (6 en 7 juni): 'Zodra bewoners het ergens niet mee eens zijn, gaan we daarmee in gesprek.' Volgens Wynia heeft slechts een paar procent van de betrokkenen problemen met de festivals. 'Voor ons is het de plaag van de minderheid.’”
Wat Sjoerd Wynia betreft, ik stuur hem meteen een mailtje met de vraag waarom hij dan niet met mij in gesprek wil. Ik heb hem een paar weken geleden om meer informatie gevraagd over Amsterdam Open Air 2015 en hij weigert ook maar één woord terug te schrijven. Het is allemaal blablabla wat Sjoerd vertelt. Hij ziet de ransuilen bij bosjes in het Gaasperpark vliegen. Volgens mij is hij intussen van al zijn geluidsgeweld zelf doof geworden voor andere geluiden. En de burgemeester en ons dagelijks bestuur willen ook geen bezwaren meer horen. Tijdens de mediatieprocedure is geen enkele serieus te nemen toegeving gedaan aan de bezwaarmakers. Volkomen radiostilte op deze frequentie. 115 dB(C) de lucht in, en iedereen, mond houden, ja! Het is inderdaad de dictatuur van de meerderheid zoals Jacques Attali schrijft in ‘Bruits - Essai sur l’économie politique de la musique’. De meerderheid in het kleine commerciële wereldje van Sjoerd Wynia.
Bruits: "De hitlijst geeft niet weer wat de consumenten goed vinden, maar wat de producenten willen. Het is de dictatuur van de markt. En omdat niemand iets meer wil dan wat in hun eigen netwerk norm is, betekent dit ook de dictatuur van de meerderheid."
Wie een verzameling citaten wil lezen van Attali en wat commentaar hierover, zie hier.
Lawaaikunst: "‘Het leven in de oudheid was volledige stilte’, verklaarde in 1913 Luigi Russolo, ‘maar in de negentiende eeuw is dankzij de uitvinding van de machine het lawaai geboren. Dit triomfeert nu en heerst over de gewaarwordingen van de mens.’
In juni 1913 lanceerde Russolo zijn ‘ontploffer’ (scoppiatore): dit eerste specimen van de intonarumori kon het geluid van een verbrandingsmotor nabootsen in een ‘toonladder’ van tien hele tonen. Samen met Ugo Piatti bouwde Russolo nog een reeks andere herriemakers, zoals gorgelaars (gorgoliatori), knetteraars (crepitatori), loeiers (ululatori), dreuners (rombatori), gonzers (ronzatori), sissers (sibilatori) en wrijvers (stropicciatori)."
Luigi Russolo publiceerde in 1913 zijn L’Arte dei Rumori, het futuristisch manifest van de lawaaikunst. Hij bouwde speciale lawaaimachines, de intonarumori, waaronder een instrument dat gelijktijdig zeven verschillende geluiden produceert gebaseerd op industrieel geluid, in 12 geluidsterkten. Het heeft een goede eeuw geduurd, maar eindelijk is Amsterdam ook ingetreden in de wereld van de 'lawaaikunst'; voor het vijfde jaar nu al zullen 11 podia met lawaaimachines in juni van dit jaar de hele omgeving van het Gaasperpark teisteren met een futuristische, beter gezegd, retrodestructieve kakofonische uitvoering. Back to the future! Wie een paar originele opnames van Russolo wil beluisteren kan hier terecht voor een sample. Ik kan Risveglio di una Città (het ontwaken van een stad) aanraden. Wie de modernere versies wil genieten, gaat naar Amsterdam Open Air (allemaal dikke vrienden onder mekaar) en kan daar de dolle jaren weer beleven. Mindblowing, mozeskriebel groovy mindblowing, dude! Russolo was gewoon een voorloper van techno of deep house, whatever. Alsof je de granaten over je hoofd hoort gieren en ontploffen.
Since 1913 - Pepper (IT), re-UP - We are under siege, man.
Eén podium met bovenstaande muziek kun je - als je ervan houdt - nog zien als cultuur, maar 11 podia naast mekaar in de openlucht waarbij dergelijke muziek nog op allerlei manieren vervormd en geradbraakt wordt, is lawaai en heeft niets meer met cultuur te maken, enkel met maximalisering van winsten. Het is terreur en zo is het ook bedoeld voor de hele wijde omgeving. Muziek zoals de god van de eenentwintigste eeuw - het Geld - dat bedoeld heeft, als geweld. Bij dance events draait het om de vervorming van geluid en de dreun van de bassen, het oergeluid van de gedomesticeerde moderne neanderthaler. Verstand op nul, en stampen maar.
Ook het 1913 T-shirt is verbonden met een oorlog, de Spaans-Amerikaanse oorlog. Het werd in 1913 voor het eerst als ondergoed verstrekt aan de soldaten.
