De stad Amsterdam wil zich nog steeds voordoen als een groene stad, terwijl dat eigenlijk niet echt het geval is en het stadsbestuur bezig is om onze parken zoveel mogelijk geschikt te maken voor festivals, en dat betekent eenvoudig het kappen van bomen. Weg vergroening! Wat groen op daken is aardig, maar het zal altijd symbolisch blijven. En op deze manier een paar hectare ‘groen’ toevoegen aan de stad is niet erg realistisch. Er wordt weer gerommeld met cijfers in de Stopera.
BinnenlandsBestuur: "Het gaat niet altijd goed met de uitvoering van plannen voor nieuwe natuur, die nodig is als oude, beschermde natuur door bouwactiviteiten verdwijnt. Geen enkele overheid controleert op dit moment of nieuw aangelegde natuur zich wel ontwikkelt zoals de bedoeling was. De Algemene Rekenkamer vindt dat daarin verandering moet komen en dat de provincies de aangewezen instanties zijn om hiervoor de verantwoordelijkheid te krijgen.
Wanneer bijvoorbeeld door de aanleg van een nieuwe weg schade aan beschermde natuur ontstaat, moet die worden gecompenseerd door aanleg van nieuwe natuur elders.
Om ervoor te zorgen dat iedereen weet waar hij bij bouwprojecten aan toe is, heeft de Rekenkamer een landelijke kaart met beschermde natuurgebieden samengesteld. Zo’n kaart zou actueel moeten worden gehouden en te zien moeten zijn op internet, ook voor burgers. ,,Mensen willen eenvoudig kunnen checken of het natuurgebied dat bij hen in de buurt ligt, beschermd is. Want veel activiteiten zijn in zo'n gebied niet zonder meer toegestaan.’’ Staatssecretaris Sharon Dijksma van Economische Zaken onderschrijft de conclusies uit het rapport. De Rekenkamer verwacht daarom dat zij de Tweede Kamer snel zal informeren hoe zij een en ander gaat invullen.”
BinnenlandsBestuur: "Provincies slagen er hoogstwaarschijnlijk niet in om de opgelegde natuurdoelstellingen te halen in het afgesproken tempo. Het rijk bezuinigt en geld uit de markt halen blijkt lastiger dan gedacht. De nieuwe colleges van Gedeputeerde Staten zullen hier meer aandacht en expertise in moeten steken. Dat stelt Cees Veerman, voorzitter van het Nationaal Groenfonds, dat met een beheerportefeuille van 1,3 miljard euro geldschieters en geldzoekers voor groene projecten aan elkaar verbindt.
Markt kan gat niet dichten
Bij de overheveling van natuurtaken van rijk naar provincies is een fikse bezuiniging op natuurbudget doorgevoerd. Op verzoek van de Tweede Kamer stelde staatssecretaris Dijksma in het natuurakkoord twee jaar geleden alsnog tweehonderd miljoen euro extra ter beschikking, maar per saldo moeten provincies de taken met minder geld uitvoeren. De veronderstelling was dat marktpartijen zouden kunnen bijdragen aan kosten voor natuurbeheer en –onderhoud. Dat blijkt tegen te vallen, toonden al diverse onderzoeken aan. Zo becijferde het Innovatienetwerk eerder dat in theorie maximaal vijftig miljoen euro uit de markt gehaald kan worden om de huidige bezuinigingen van tachtig miljoen euro te compenseren. Een tekort van dertig miljoen euro op jaarbasis.
Gemeenten en provincies kunnen zelf ook nog wel wat doen om het private investeerders makkelijker te maken, vooral door flexibeler te zijn met vergunningverlening, stelt Veerman. ‘In de Natura-2000gebieden mag niks in Nederland, we zijn daarin strikter dan Europese regels voorschrijven. Je kunt ook zeggen: het mag onder voorwaarden. Het is linksom of rechtsom: als de overheid niet meer geld in natuur wil investeren, moet je een verdedigbaar compromis vinden met marktpartijen die willen investeren in een gebied. We kunnen de natuur niet laten verkommeren.’”
Maak je borst maar nat. De Natura-2000gebieden gaan er ook aan als het aan Veerman ligt. Dat is het voorgoed gedaan met natuur in Nederland, dan moeten we het doen met dak- en geveltuintjes, met kaboutertuintjes. Het vermarkten van natuur is een politieke keuze, en daarbij een foute keuze. De natuur is geen markt! Wat je nu in Nederland geleidelijk ziet gebeuren is de totale afbraak van onze natuur. De falende neoliberale dogma’s tieren nog welig. Het probleem is dat natuur nog steeds niet op haar waarde geschat wordt. Minstens acht miljard wordt er per jaar verdiend aan natuurgerichte recreatie. En voor de bestuurder die geneigd is alles verkeerd te verstaan en uit te leggen: natuurrecreatie is niet hetzelfde als festivals en evenementenindustrie. De provincies missen de expertise, maar we hebben toch grote en professionele natuurverenigingen die wel veel expertise hebben! Die zouden meer geld moeten krijgen om hun taak, het beschermen van onze natuur, fatsoenlijk uit te voeren. Onze bestuurders zijn bezig met het slachten van de kip met de gouden eieren. De neoliberale ondernemer wil alles; elk gebied dat hem niet toebehoort ziet hij als een inbreuk op zijn eigen rechten. We zien nu hetzelfde proces aan de gang dat de oorzaak was van de ondergang van heel wat oudere beschavingen. Zij bleven maar doordrammen over hun eigen particuliere rechten. De gemeenschap kon de pot op. Intussen gaat de agrarische ondernemer door met het verzieken van dit land en schaadt door zijn onverantwoordelijkheid zelfs zijn eigen toekomst.
WageningenUR: "De Academies van Wetenschappen in de lidstaten van de EU concluderen in een gezamenlijk rapport aan de Europese Commissie dat er snel toenemend wetenschappelijk bewijs is dat neonicotinoïden belangrijke negatieve effecten hebben op de natuur. Het gaat daarbij onder andere om organismen die belangrijke functies vervullen in het landbouwgebied, zoals wilde bestuivers en roofinsecten die een belangrijke rol kunnen spelen bij de biologische bestrijding van plagen.
De wetenschappers concluderen ook dat zelfs zeer lage concentraties van neonicotinoïden belangrijke effecten kunnen hebben, wanneer deze gedurende langere periodes in het milieu aanwezig zijn. Het gaat daarbij om significant negatieve invloeden op oriëntatievermogen, voedselzoekgedrag en weerbaarheid tegen virusziektes en parasieten die uiteindelijk tot het verdwijnen van soorten kunnen leiden.
Er wordt in Europa veel geïnvesteerd om in het buitengebied de verloren gegane natuur te herstellen. Er zijn inmiddels sterke aanwijzingen dat het gebruik van neonicotinoïden de mogelijkheden daartoe sterk beperkt. Samenvattend is het toestaan van het grootschalig gebruik van deze verbindingen niet in overeenstemming met eerder uitgezet EU-beleid.”
