Ogenschijnlijk heeft Nederland een goede wetgeving en vinden wij ons land met zijn besturen, instanties en regering, vergeleken bij andere landen best een waanzinnig gaaf land. Maar is dat ook zo? Uit vertwijfeling gebruik ik wel eens de uitdrukking ‘Zuidoost Nergens Anders’, maar moet het niet ‘Nederland Nergens Anders’ zijn? Mooie wetten, dat wel, maar elke wet kan in een handomdraai omzeild of weggetoverd worden.
Vooral wat betreft omgevingsrecht loopt Nederland er de kantjes vanaf. Ik heb al gewezen op de brieven van Gedeputeerde Staten waarin de gemeente Amsterdam het verwijt krijgt jaar na jaar het toezicht en de handhaving van de omgevingswet niet adequaat te hebben uitgevoerd. Het ergste is nog dat daarbij ook de rechtspraak volledig buitenspel gezet wordt. Besturen en gemeenten negeren en schofferen ook de rechtspraak door na duidelijke uitspraken weer op dezelfde manier de boel te belazeren zodat voor de zoveelste keer sprake is van onbehoorlijk bestuur. Is er nog recht in Nederland of regeert het geld?
Wie een inzicht wil krijgen in wat er momenteel in heel het land gebeurt qua aantastingen van omgevingsrecht kan bij Monitor terecht. Ook de Ombudsman is duidelijk: Gemeenten gaan onzorgvuldig om met klachten over leefomgeving.
Pik er maar een van de uitzendingen uit. Over een jaartje staat stadsdeel Zuidoost er mogelijk ook bij. Wij zijn nog bezig met onze gang naar de rechter, een lijdensweg, een pad vol voetangels en klemmen, bermbommen en sluipschutters. Wie dacht dat de overheid er voor de burgers is komt bedrogen uit. Die is er enkel en alleen voor ondernemers, of dat de NAM is of Amsterdam Open Air, onze besturen cateren voor de moneymaking machines. Het geld regeert.
Er is geen adequaat toezicht en geen handhaving. Er wordt gedoogd alsof er geen morgen is. En de nomenklatura gaat stug door, jaar na jaar. Als de wet iets verbiedt zoals bijvoorbeeld milieuvervuiling dan stelt men normen op die zo laks zijn dat een dooie nog levendverklaard zou worden.
Onze nomenklatura heeft ook geen trek in openheid.
SCOnline: "Je moet maar durven… veertig jaar nadat we in Nederland de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) invoerden (1978), met daarin al die tijd een verplichting voor de overheid tot het actief openbaar maken van informatie, op het allerlaatste moment te komen met een haastig in elkaar geflanste en nauwelijks onderbouwde impactanalyse van een paar topambtenaren die concluderen dat de voorgestelde Wet open overheid onbetaalbaar, dan wel onuitvoerbaar, dan wel ondoenlijk, dan wel… ’dondert niet, we willen hem gewoon niet’, is."