Vanavond zijn de zwanen langs de Gaaspersingel weer naar het gemaal gezwommen. Voltallig, met z’n tienen. Blij dat het daar weer rustig is. Ik eerlijk gezegd ook dolblij, hoewel triest van de aanblik van het park.
Een reiger die op een dooie mol uit was en afging op de geur van rottend gras liep het festivalterrein te inspecteren. Hij kwam wel erg dicht bij mij staan. Ik had de indruk dat hij me boos aankeek of zijn stil beklag deed. Of hij zag een verwante ziel in mij. Dat weet je bij vogels nooit precies. Ik schaam me eerlijk gezegd voor de toestand van het park.
Je zou de beautiful people van Amsterdam Open Air met hun neus in het rottend gras willen drukken als je de ravage weer ziet. Dit is de idylle die de ‘collaboration of friends’, the Good Guyz, en de bezoekers van Amsterdam Open Air achterlaten. Viespeuken!
Er was vanavond zelfs al op kleine schaal gevertidraineerd (gaten in de bodem geprikt) en hier en daar verse grond gestort waar al graszaad in was gestrooid. Daar kwamen veel vogels op af.
Ik hoop dat dit de laatste keer is dat Amsterdam Open Air het Gaasperpark teistert. Ze zijn nog erger dan een zwerm van een paar miljard woestijnsprinkhanen.
Richteren 6:5
Want zij kwamen op met hun vee en hun tenten; zij kwamen gelijk de sprinkhanen in menigte, dat men hen en hun kemelen niet tellen kon; en zij kwamen in het land, om dat te verderven.
De idylle kwam (hopelijk) hoofdzakelijk uit slagroompatronen gevuld met lachgas die geïnhaleerd worden via een ballon. Lachgas is een krachtig broeikasgas. Dus zeker niet milieuvriendelijk. Het wordt in ziekenhuizen gebruikt voor verdoving. Op festivals ook voor verdoving.
