NEMOKennislink:
Economische waarde van biodiversiteit en ecosysteem
"Iedereen is het er wel over eens dat de natuur een grote waarde vertegenwoordigt. Minder eenstemmigheid is er over hoe je die waarde bepaalt. Er zijn grofweg twee stromingen: een ecologische en een functionele. Natuur is ecologisch te waarderen door het ecosysteem en de biodiversiteit die erin voorkomt te beschrijven. Soms ligt daarbij de nadruk op bijzondere, zeldzame of bedreigde soorten, zoals ijsberen en zeldzame orchideeën. Ecosystemen waarin bedreigde soorten voorkomen – de zogenoemde Rode Lijstsoorten – worden als erg waardevol gezien. Om te bepalen hoe waardevol een ecosysteem is, gebruiken beleidsmakers de itz-criteria: internationaal bijzonder, dalende trend in aantallen, en zeldzaamheid.
Bij de functionele waardering van natuur gebruikt men zowel methoden die de waarde in geld uitdrukken, als methoden die dat niet doen. Er zijn mensen die menen dat natuur zo complex is dat niet alle functies of relaties kunnen worden begrepen en dat de waarde ervan dus ook niet in geld kan worden uitgedrukt. Ook zijn er natuurgebieden die niet of slechts beperkt worden gebruikt en daardoor op de economische markt geen of weinig waarde hebben. Daarom zou volgens deze stroming waardering per definitie tot onderwaardering van de ‘echte’ waarde leiden en zij kan daarom beter achterwege blijven. De stroming die geldelijk waarderen aanhangt, gaat ervan uit dat het meewegen van financiële informatie over de kosten en baten van natuur leidt tot evenwichtiger besluiten van overheden, bedrijven en burgers. Bepaalde partijen, zoals bedrijven, zijn immers gevoeliger voor financiële informatie dan andere. Een ander argument is het aantonen dat natuur niet alleen geld kost, maar ook baten oplevert. Een veelgebruikte methode om alternatieven voor de inrichting van een gebied tegen elkaar af te wegen, is de maatschappelijke kosten-batenanalyse (MKBA). In deze MKBA’s kunnen ook ecosysteemdiensten worden meegenomen, dan heten ze natuurinclusieve MKBA’s."