De Festivalatlas is net uit. U kunt hem hier downloaden.
“De Festival Atlas 2015 geeft een overzicht en analyse van het landschap van muziekfestivals in Nederland in 2015. Dit is een druk en divers landschap. Een landschap ook dat veel bezocht wordt en daarmee een belangrijke culturele, sociale en economische factor is.”
Ja, inderdaad het is een landschap, want veel festivals vinden plaats in de openlucht. Dus niet alleen veel geluidsoverlast, maar ook verstoring van fauna en flora, van parken en natuurgebieden. Maar dat staat nergens vermeld in de Festivalatlas. Cultureel? Heb ik nog niet gemerkt bij de dance events die hoofdzakelijk gaan om de vijf d’s: dance, decibels, drugs, drank en een doppie. Sociaal? Communiceren is er bij meer dan 100 dB niet bij, dus vergeet het sociale aspect; hoofdzaak is consumptie. Economisch? Jazeker, geld, daar draait het allemaal om. De rest is propaganda. Het aantal als cultureel en sociaal te benoemen festivals is miniem en waar de decibels regeren verdwijnt het culturele en sociale.
In hoeverre een document van de Hogeschool van Amsterdam te beschouwen is als een degelijke analyse is zeer de vraag. Veel leuke plaatjes natuurlijk. Een van de onderzoekers probeerde Mexicaans eten te verkopen aan festivalbezoekers, een andere ‘heeft het record van aantal opeenvolgend bezochte festivals doorgebracht in de modder: 7’, de jongste van de vier samenstellers was nog minderjarig en had dus nog geen festival meegemaakt. Zeer ludiek allemaal.
Neem bijvoorbeeld bovenstaand rad van fortuin met de verschillende muziekgenres. Classics (en daarmee wordt niet klassieke muziek bedoeld) is één genre, maar behalve een paar uitzonderingen als americana, blues, country en volksmuziek enz., is de rest allemaal luidruchtig lawaai met nauwelijks een verschil tussen dance, house, techno, deep house, metal, tech-house, disco, punk, club, trashmetal, raw, black metal, metal core, psychedelic, electronic, heavy metal, hardrock, terror, acid enz. De meeste festivals hebben ook een combinatie van deze genres. Bovendien is het voor omwonenden enkel en alleen geluidsoverlast; wat je hoort is een kakofonie met vooral veel bassen en infrasound. Het enige wat je van deze 'culturele, sociale en economische' uitingen hoort is ‘boem, boem, boem, boemdeboem, boem’ ad infinitum. Niet erg sociaal of cultureel, maar wel heel erg economisch. I’ll be Amsterdamned dreunt natuurlijk met 123 festivals het luidst. Zolang de festivals binnenshuis plaatsvinden en geen overlast veroorzaken heb ik er geen probleem mee.
Het rad van fortuin is een nogal willekeurige verdeling in ‘genres’, waarbij dance meestal tientallen van deze genres verenigt in één festival. Daarom staat ‘dance' aan de top. Het zijn in feite haast allemaal dance events. Leuke plaatjes en primitief grafiekenwerk. Welke en hoeveel festivals er misbruik maken van parken en natuurgebieden staat er niet in. Aantallen bezoekers zijn nergens te vinden. Niets over drugsgebruik of hoeveel subsidie (verkapt of regulier aangevraagd) is verleend. Ook niets over opbrengsten voor parken en recreatieschappen, laat staan voor de organisatoren. Het is geen serieus te nemen analyse van de festivalindustrie; het komt neer op een opgeleukte opsomming van festivals en wat cijfers. Helemaal geen 'groot boekwerk met daarin het antwoord op alle vragen over de ruim 1000 Nederlandse muziekfestivals'.
Wijkcentrumd’OudeStadt: “ZO niet!
De burgemeester was in het gesprek met omwonenden van de aanstaande EuroPride oprecht geschokt door de verhalen over het geluidsgeweld dat zij tijdens evenementen binnenshuis te verduren krijgen. In het bijzonder omdat tijdens de jaarlijkse gay pride het geluidsgeweld urenlang en gedurende twee dagen of meer plaatsvindt (i.t.t. Koningsdag, of 5 mei, die maar een dag duren).
Het gaat de omwonenden dus om geluidsniveau’s binnenhuis, hoe vaak per jaar, het tijdstip en de duur van de bovenmatige hinder. Nu maakt de gemeente van een olifant een mug (zie foto boven) en blijkt het begrip voor de bewoners overduidelijk ver te zoeken. Tevens kondigde de burgemeester in zijn brief een heus geluidsonderzoek aan. Gewerkt gaat nu worden met een gevoels-app voor bezoekers en hinder binnenshuis wordt nergens meer genoemd.
Frappant is dat alleen de omwonenden van de botenparade en de Westermarkt een briefje ontvingen dat ze mee mogen doen met het onderzoek. Tijdens die botenparade krijgen woonbootbewoners decibellen te verwerken die 90 dB(A) zijn gemeten op 25 meter afstand, terwijl de tocht op nog geen 40cm aan hen voorbij schuift.
Die woonbootbewoners zijn ook nog eens verplicht thuis te blijven, omdat het verleden leert dat het publiek echt alles sloopt (en de burgemeester geen hekken wil neerzetten ter bescherming van de woonboten). Niet echt een gezonde toestand. Waarbij in het Handboek Milieuzorg bij Evenementen van de Omgevingsdienst Noordzeekanaalgebied staat dat: “bij een geluidsniveau van 90 dB(A) ontstaat al na drie kwartier kans op blijvende gehoorbeschadiging. U bent als organisator verplicht voor uw medewerkers gehoorbescherming beschikbaar te stellen bij geluidsniveaus vanaf 80 dB(A), toe te zien op het gebruik daarvan en voorlichting te geven over de risico’s”. Maar ja, dat is ook “maar” de arbowet……
Nieuw evenementenbeleid
De gemeente heeft in zijn voorbereiding van het nieuwe
evenementenbeleid diverse professionele partijen ingeschakeld voor de
uitgangspunten van nieuw beleid (o.a. Nedelandse Stichting Geluidhinder en Geluidburo). En die zeggen: de gemeentelijke geluidgrenswaarden zijn ten dele bedoeld om hinder te voorkomen, maar eerder bedoeld om hinder te faciliteren. Amsterdam baseert haar beleid op de Nota Evenementen met een luidruchtig karakter LIMBURG. Het wijkcentrum ziet die nota door de gemeente gebruikt als een stappenplan om gelegitimeerde hinder
mogelijk te maken. Terwijl hetzelfde stuk al in 1996 zegt dat dat niet
meer van deze tijd is. Het is 2016! Toch luidt de motivering in de
vergunning: de omgevingsdienst hanteert een gevelbelasting van 70dB,
waarbij daar weer naar boven van afgeweken wordt, omdat er anders er
geen feestje IN DE OPEN LUCHT in het centrum kan plaatsvinden. En dat nu
net bekend is geworden dat “Een derde jongeren verlaat festivals vanwege harde muziek”"
De Festivalatlas is gewoon een propagandaboekje voor de festivalindustrie. Het is weer iets nieuws na het printen van 3D-pistolen.