In 2015 verklaarde wethouder Choho (D66) dat overlast van festivals een kwestie van perceptie was en dat de gemeente doorgaat met het promoten van meer en grotere festivals in de stad. Daar kwam vanzelfsprekend verzet tegen.
In mei 2016 zijn in het college van B&W van de gemeente Amsterdam een aantal uitgangspunten vastgesteld voor een nieuw evenementenbeleid. Het doel was het vinden van een balans tussen (veilig) feesten en het voorkomen van onredelijke belasting op de omgeving en de stad. Uitgangspunten:
1. In Amsterdam zijn evenementen openbaar en vrij toegankelijk. Slechts bij uitzondering kunnen in de openbare ruimte besloten evenementen plaatsvinden.
2. Voor parken, pleinen en grachten worden locatieprofielen opgesteld, die kaders stellen voor het gebruik van de locatie ten behoeve van evenementen.
3. In parken mogen in beginsel per jaar maximaal drie grote, geluidsbelastende evenementen plaatsvinden.
4. Alle evenementen die gebruik maken van versterkt geluid moeten te allen tijde een geluidsplan opstellen, gericht op het voorkomen van overmatige geluidshinder voor de omgeving.
5. De op- en afbouwperiode is zo kort mogelijk, maar behoudens uitzonderlijke gevallen beperkt tot twee dagen op- en twee dagen afbouw.
6. Aanvragen voor evenementen worden in samenhang met alle andere overlast gevende activiteiten in de omgeving beoordeeld.
7. Voor evenementen in parken met een recreatief gebruik mag in beginsel maximaal een kwart van het park worden afgeschermd ten behoeve van het evenement.
8. Evenementen in parken kunnen alleen plaatsvinden indien de organisator alle nodige maatregelen treft ter bescherming van voorzienbare schade aan flora en fauna.
De gemeente Amsterdam heeft het afgelopen jaar, met hulp van deskundigen en in overleg met omwonenden en de evenementenbranche, nieuw geluidbeleid ontwikkeld voor evenementen.
Om tot nieuwe stedelijke kaders voor geluid bij evenementen te komen zijn tijdens de zomer twee initiatieven gestart. Allereerst is bij een aantal evenementen nagegaan hoe geluid wordt ervaren door zowel bezoekers als omwonenden. Ten tweede is gestart met een onderzoek om meer inzage te krijgen in welke technische, beleidsmatige en organisatorische mogelijkheden er zijn om de geluidsoverlast bij evenementen te beperken.
In januari van dit jaar is ook een gesprek gevoerd met de burgemeester waarin de wensen van de bewoners werden duidelijk gemaakt.
Voor de uitwerking hiervan in het geluidsbeleid werden bewonersverenigingen geconsulteerd met de belofte dat er geluisterd zou worden naar de bewoners. Van juli tot september 2017 was inspraak mogelijk over het nieuwe geluidsbeleid voor Amsterdam. De nieuwe normen zouden gelden voor de nog vast te stellen geluidsprofielen. Het nieuwe beleid komt begin 2018 in de gemeenteraad ter bespreking.
In de verschillende stadsdelen werden locatieprofielen opgesteld, en voor sommige stadsdelen als Zuidoost is daarbij geen rekening gehouden met bovengenoemde uitgangspunten en is ook de inspraak van bewoners enkel formeel geregeld maar in de praktijk genegeerd en zelfs tegengewerkt. Sommige locatieprofielen zijn daarom gewoon een voortzetting van het oude beleid, waarbij Zuidoost nog steeds uitgaat van profielen opgesteld zonder rekening te houden met de status van EHS (Ecologische Hoofdstructuur, nu NNN, NatuurNetwerk Nederland) van het gebied rond de Gaasperplas.
Tijdens de vergadering van de commissie AZ van 8 december 2016 is zowel door de burgemeester als door een lid van de commissie bevestigd dat het geluidbeleid de volgende uitgangspunten moet hanteren. Dat is door geen enkel commissielid tegengesproken.
1. zorg dat Amsterdammers tijdens een evenement binnenshuis met de ramen dicht nog een gesprek kunnen voeren zonder stemverheffing (spraakverstaanbaarheid)
2. zorg dat bewoners na 23.00 uur kunnen slapen
3. voorkom gehoorschade.
Wat geluid betreft hebben een aantal bewonersverenigingen gezamenlijk een analyse gemaakt van de plannen voor het nieuwe evenementenbeleid. Daarbij zijn de volgende eisen aan de gemeenteraad kenbaar gemaakt:
1. Garandeer spraakverstaanbaarheid binnenshuis
2. Gun bewoners nachtrust
3. Voorkom gehoorschade
4. Handhaaf dB(A) waarden
5. Onderdruk de bastonen
6. Maak voldoende locatieprofielen
7. Stel een maximum aantal evenementen vast
8. Ontzie de parken en de EHS (NNN)
9. Beperk de uitzonderingen voor de buitencategorie (Koningsdag en Pride)
10. Hanteer geen meteo- en gevelcorrectie, wel meewindcorrectie
11. Hanteer bij geluidmetingen 1 minuut
12. Zorg voor adequate handhaving
13. Zorg voor adequate afhandeling van klachten
14. Duidelijke definities zijn gewenst
In het uiteindelijke voorstel van de gemeente is nauwelijks enige verbetering van het beleid te constateren. Mijn verwachtingen waren dat er geluisterd en rekening gehouden zou worden met onze inspraak en voorstellen, en dat waar werd gemaakt dat bewoners van Amsterdam de hoofdzaak zijn voor B&W. Dus dat onze voorstellen in het evenementenbeleid tot uiting zouden komen in het uiteindelijke voorstel aan de gemeenteraad.
De besprekingen begonnen goed. De opzet en leiding waren prima, maar na enige tijd kregen we van de ambtenaren te horen dat we moesten slikken of stikken, maw dat de geluidsnormen niet aangepast zouden worden op basis van onze redelijke argumenten (gehoorschade vermijden, enz.).
Meerdere keren heb ik verzocht om een bespreking van de geluidsnormen in de EHS. Dat zou later nog komen, maar dat is nooit gebeurd. Daarmee ontbreekt een essentieel onderdeel van een duurzaam geluids/evenementenbeleid, namelijk de normering van geluid in natuurgebieden waar ook sprake is van verstoring en vernietiging van natuurwaarden, fauna en flora.
Zie hiervoor ook de Ecologische Verkenning GGA van de provincie Noord-Holland waarin ook een prognose wordt gemaakt van verdere verstoring door toekomstige evenementen in Groengebied Amstelland met name in het Gaasperpark.
Dat was bijzonder teleurstellend en verontrustend. Daarmee werden de beginpunten van deze besprekingen en de uitgangspunten van de burgemeester niet eens gehaald.
De dialoog met de gemeente heeft volgens mij nauwelijks iets opgeleverd. Er is wat meer aandacht voor de bassen, maar die wordt niet omgezet in reële beperkingen; integendeel, er komen meer mogelijkheden om via rekenmodellen en meetcorrecties die nergens op gebaseerd zijn, de normen te overschrijden. Metingen in Hz van de lage frequenties zijn nog niet standaard; daarmee is ook geen controle en handhaving mogelijk van het affilteren van lage bassen. Bijzonder pijnlijk is dat de gemeente, nu de EHS eindelijk letterlijk op de kaarten van DRO is gezet, nog steeds doorgaat met het ontkennen van de EHS en doorgaat met het promoten van grote luidruchtige evenementen in onze natuurgebieden. Dat is schadelijk voor het vertrouwen van burgers in de politiek en het bestuur, maar ook schadelijk voor de democratische rechtsorde als daarbij ook de procedures voor verlening van vergunningen inadequaat blijven en daarbij zelfs juridische procedures van bewoners jarenlang worden vertraagd en bemoeilijkt. Dat brengt in sommige zaken ook de rechtspraak in opspraak. De Raad van State heeft meermaals gewaarschuwd voor het doordrukken door besturen van besluiten die niet juridisch zijn onderzocht en/of onderbouwd. Er is hier en daar een kleine verbetering in procedures doorgevoerd, maar nog steeds moet de provincie de gemeente kapittelen over het inadequaat uitvoeren van de omgevingswet. De bezwarenprocedures doen nog steeds geen recht aan de belangen van bewoners.
Het eenzijdig promoten van de belangen van festivalorganisatoren is niet een taak van gemeenten. Bedrijven horen zichzelf te bedruipen. En de overheid heeft als eerste taak het beschermen van burgers tegen overtredingen en overlast door deze bedrijven.
De eerste verplichting die besturen hebben is respect voor bestaande wetgeving, regels en normen, die zijn opgesteld om schade en overlast te vermijden. Dat is ook de plicht van de gemeenteraad. Als er beloftes gedaan worden dan moeten die ook waargemaakt worden. Toelichting: Momenteel wordt Nederland en in het bijzonder Amsterdam geregeerd middels vrijstellingen, ontheffingen, omgevingsvergunningen, ondemocratische gemeenschappelijke regelingen (de recreatieschappen), rekenmodellen en aanverwante meetcorrecties, en als die niet volstaan om burgereisen tegen te houden dan worden bestemmingsplannen aangepast en wordt het omgevingsrecht uitgekleed. Er wordt m.a.w. bestuurd met uitzonderingen op wet- en regelgeving. Dat is een aanfluiting van de bestaande wetgeving.
Het gevaar is reëel dat door de problemen met ambtelijke en juridische procedures ook de rechtspraak in het geding komt en daarmee ook de rechtsstaat (een voorbeeld daarvan is een direct beroep tegen het uitblijven van een besluit over omgevingsvergunningen dat uitmondt in een uitspraak over een evenementenvergunning - de zaak loopt sinds 2014 nog steeds).
Een kritischer houding van amtenaren is noodzakelijk tegenover B&W om deze indien nodig te wijzen op ambtelijke en juridische normen die gehandhaafd moeten worden. Ik denk daarbij ook aan de stadsecologen die volgens mij nog steeds de opdracht hebben van het gemeentebestuur om de EHS te negeren, festivals goed te praten en hun goedkeuring te geven aan luidruchtige festivals die in strijd met de Wet natuurbescherming fauna en flora verstoren en vernietigen. Ook de habitat van de mens, de stadsbewoner, hoort gerespecteerd te worden.
De kwestie EHS is nog steeds niet behandeld, waardoor het voorgestelde evenementenbeleid niet acceptabel is en ook niet duurzaam en houdbaar. De status van de EHS is door de bestuursrechtbank onlangs nog bevestigd toen de jurist van stadsdeel Zuidoost allerlei bezwaren en tegenwerpingen tegen de EHS inbracht. De EHS staat niet ter discussie was het oordeel van de voorzitter van de meervoudige kamer. De EHS is er en die blijft er. Het is alleen bijzonder jammer dat ook deze geluidsbesprekingen niet hebben kunnen verhinderen dat we weer naar de Raad van State moeten om de rechten van de EHS te bevechten. Ook bijzonder jammer is dat parkenverenigingen nog steeds naar de rechter zullen moeten om hun redelijke eisen gewaarborgd te krijgen.