De bijeenkomst in Pakhuis de Zwijger over De stad in opstand was hartverwarmend. Een ouwe rot van de rosse buurt die nog had meegedaan met de bewonersopstand in de jaren 80, en als politieman ook wist hoe je autobanden in brand moest steken om een barricade op te werpen, vertelde hoe het er in die tijd aan toeging. De opstand op de Wallen is weer terug; nu nog zeer netjes. De bewoners pikken de overlast van drugsverslaafden en toeristen niet meer. De Wallen zijn het oudste gedeelte van Amsterdam. Verdient dus beter.
Het grote probleem in onze huidige maatschappij is het gebrek aan handhaving. Je maintiendrai - Moi non plus! Door de falende sociale cohesie ontstaan allerlei problemen in bijna alle stadsdelen die niet aangepakt worden. Nieuwe bewoners kennen de geschiedenis van hun stad en stadsdeel niet en het kan hen verder niets schelen wat er gebeurt. Mensen lijken mekaar niet meer nodig te hebben. Velen hebben geen idee van de overlast die ze veroorzaken of willen dat niet horen. Dat geldt onder andere ook voor autobezitters en festivalbezoekers. Een wijkagente die onlangs door een bewoner van Wisseloord werd gevraagd of er weer camera’s geplaatst konden worden na de recente incidenten daar antwoordde dat dat niet kon omdat preventieve maatregelen niet toegestaan zijn. Dat is absurd natuurlijk. Twee keer werd de Kalverstraat al afgezet door de politie omdat de drukte er zo erg was dat het gevaar opleverde.
Het toerisme naar Amsterdam wordt vooral gevoed door het idee dat hier alles kan. In veel gevallen klopt dat ook, men komt hierheen voor drugs en andere geneugten. Voor bewoners is het dan moeilijk om gehoord te worden in een anarchistisch neoliberale maatschappij waarin geld en vastgoed de grootste rol spelen. Onze politieke partijen hebben moeite met het groeiende verzet, want zij zijn tenslotte democratisch gekozen en vinden dat ze alle macht moeten hebben om de stad op hun manier te organiseren. De politiek roept om steeds verdergaande participatie, maar veel komt daarvan niet terecht. Als je kritiek uit, problemen aankaart, dan ben je per definitie vervelend. Maar we zijn met velen, in veel stadsdelen. De participatiedemocratie en de vertegenwoordigende democratie komen nu in botsing. Du choc des idées jaillit la lumière; uit de botsing der ideeën stijgt het licht. Misschien worden het weer brandende autobanden. I’ll be Amsterdamned.
Van wie is de openbare ruimte? Van wie zijn de parken en groengebieden? Van alle burgers. Wij Amsterdam. We blijven de bestuurders en politici aan het hoofd zeuren. We blijven wijzen op wat er fout is. We werken zelf hard mee aan een beter Amsterdam. Daarom willen wij gehoord worden. Het is ongelooflijk hoeveel vrijwilligers er werkzaam zijn in Amsterdam, ook hoeveel burgerorganisaties en bewonersinitiatieven er zijn. De poltiek zal op een gegeven moment toch moeten luisteren, of we gaan niet meer stemmen. Als we naar de Stopera willen, dan gaan we naar de Stopera!