Voor diegenen die niet naar dance festivals gaan is dit fenomeen, in Amsterdam uitgesproken als venomeen, een apart, afgesloten wereldje voor de incrowd. Er wordt wel eens beweerd dat de bezoekers van Amsterdam Open Air hoger opgeleiden zijn, cultureel ontwikkelde jongeren, en dat festivals een smeltkroes zijn van diversiteit. Forget it!
Parool: "Festivals zijn zeker geen smeltkroes en moeten eens leren minimaliseren, schrijven twee Paroollezers.
Festivals trekken typisch de (sub) cultuur waarvoor een festival aantrekkelijk is.”
En is het wel zo’n idyllisch ratjetoe? De natuur die ze als decor hebben is hen niet goed genoeg. Daarom worden er heel veel struise planten en miniboompjes aangevoerd, echt of plastic, het maakt niet uit. De bijzondere planten als de vogelmelk en de rietorchis krijgen ze niet te zien, want die worden vóór het festival al weggemaaid. Stel je voor dat ze de echte natuur te zien kregen! Staat er nog een boom op het ‘festivalterrein dan wordt die behangen met veel beter moois dan de boom zelf kan produceren. Heel wat echte bomen worden zwaar beschadigd. En hebben ze nu echt behoefte aan de openlucht voor hun dance extase? Welnee, de overdekte tenten worden steeds groter. Dan kunnen ze net zo goed in de ZiggoDome of AFASLive gaan dansen.
Het is gewoon een markt waar gegeten kan worden, en heus niet zo gezond, veel patat en aangebrande pizza. Wel vegetarisch natuurlijk want met vlees krijg je problemen met hygiëne. Maar alles is lekkeh in zo’n mieterse ambiance. En duurzame, herbruikbare bekers kunnen net als scherven glas zeer gevaarlijk zijn. Sigaretten roken is weer in, dank zij de festivals. De peuken zijn onmogelijk allemaal uit het gras te halen.
Achter de smiles en het vrolijke gedoe ligt bij velen een leegte die opgevuld moet worden met kunstmatige vrolijkheid, want die vinden ze kennelijk niet in de reëel existerende wereld. Zij willen leven, en dat wil zeggen extreme dingen ervaren, iets wat je alleen maar krijgt als je gaat raven en ‘middelen’ gebruikt. De organisatoren doen het voorkomen alsof het hier gaat om een drugsvrij festival. Dat is gewoon niet mogelijk. Er wordt drank binnengesmokkeld, ook drugs, en omdat de gebruikelijke drugs intussen wel bekend zijn komen er nieuwe producten op de markt die minder makkelijk op te sporen zijn of nog niet op de lijst van verboden middelen staan, zoals lachgas, en tegenwoordig ook Otriven of Otrivin, neusdruppels.
Er is natuurlijk wel bewaking, een idylle is het enkel als je goed onder de invloed bent. Achter de vrolijkheid schuilt al te vaak de depressie. Vorige jaren kwamen er grote vrachtwagens van Björn Borg het park in met op de zijwand in grote letters ‘too blessed to be depressed’. Maar een fake idylle zal zeker niet helpen. Het vreemde is dat er wel bewakingscamera’s aanwezig zijn (omdat de bezoekers in feite niet te vertrouwen zijn wat drugs betreft), maar geen camera’s om de broedvogels te monitoren en te kijken of en in welke mate er sprake is van verstoring.
Is het voor jongeren cool om depressief te zijn?
Hoe lachgas steeds vaker voor ongelukken en overlast zorgt
Volkskrant: "Het is de vaste waarschuwing van de apotheker bij de aanschaf van een flesje neusspray: gebruik deze maximaal een week. Overdreven? Bepaald niet. De risico's van overmatig neusdruppelgebruik (ook wel: otrivinisme) zijn niet te onderschatten.”
Martin was zo verslaafd aan neusspray dat hij erover sprak als heroïne
En dan die charade met de oordoppen!
Iedereen aan de oordoppen! Maar waarom zetten we de muziek niet zachter?
En voor wie van een paar festivalvloggers wil horen hoe het eraan toegaat, verbaas u niet, maar verwonder u slechts.
De voorbereiding: https://www.youtube.com/watch?v=BwtSIXbSbb4
De ervaring: https://www.youtube.com/watch?v=waGR015mL1c
De egotrip: https://www.youtube.com/watch?v=BrD_LNFXops
De millennials doen er alles aan om te ontsnappen aan de ondraaglijke lichtheid van hun welgestelde jonge leven dat zo onder druk staat van de alles beheersende ‘sociale’ media.