NRC - Publieke vrouw: "Soms stel ik mij het park voor als een vrouw — dan wordt zij gebruikt als de eerste de beste hoer, terwijl zij van oorsprong een nette dame is. Een publieke vrouw misschien, maar wel een beschaafde. Toch doet iedereen met haar wat ie wil, ze verbranden haar gras om het vlees te garen, ze verstoppen haar poriën met vuil, met botjes en plastic en blikjes.
Met de winter in aantocht ligt ze er verslagen bij, ze heeft alles gegeven. Onwaarschijnlijk veel zoog ze op, kinderkots, verspilde wijn, urine, glasscherven, ze zit er compleet vol mee en nu moet ze bijkomen. Nu alsjeblieft geen gezinnen meer die hun verjaarspartijtjes komen vieren, geen campingsets meer die worden uitgeklapt, geen tenten met haringen die haar gras vernielen. De ouders van die kinderen — zelfbeeld: eigentijds & vooruitstrevend, kijk ons eens van het leven genieten — beseffen niet hoe asociaal ze zijn. Ze vinden zichzelf oké, dat is het erge. Hun kinderen zullen het misbruik straks normaal gaan vinden. Bunga bunga in het stadspark, moet kunnen.
Maar gelukkig, de serieverkrachting is haast voorbij. De temperatuur daalt, de eerste bladeren bedekken haar vacht als een plaid. Maanden zullen nodig zijn om haar wonden, haar geschonden vacht te laten genezen. De sporen van woedende brommers zullen verdwijnen. Het volk dat haar in de kou nog gebruikt, hondenuitlaters, wandelaars, joggers, kan ze wel hebben."