Met het boekenweekgeschenk nam ik vanmorgen de trein naar Zwolle. Een gratis boek en een gratis reisje naar Zwolle. Wat wil je nog meer? In Amsterdam scheen de zon toen ik vertrok, maar in Zwolle was het geheel bewolkt. Wijds en weids bewolkt. Er stond ook een kil windje, daarom heb ik er maar een uurtje rondgewandeld. Leuke stad, Zwolle.
Meer lezers hadden voor Zwolle gekozen. De trein zat propvol. Gelukkig kon ik nog een plekje bij het raam bemachtigen. Tegen twaalven arriveerde ik in Zwolle, de stad van Thorbecke. Er wordt nog altijd fel politiek bedreven. Thorbecke staat er nu door de duiven bescheten bij. Enige vermetelen gingen op het bordes van het Bilderberg hotel poseren met het boekenweekgeschenk in de hand. Een buitenproportioneel figuur van bordkarton – zelf ook een fotograferend bezoeker – leek overal in de stad te wijzen op wat de bezoeker moest zien.
Met het boekenweekgeschenk voor Bilderberg
Döör staot Thorbecke
Toren van de Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw-ten-Hemelopneming
In deze boekenweek kocht ik twee boeken van Tommy Wieringa. Knappe man en een knap schrijver. Zorg en aandacht voor het woord en voor mensen, daar gaat het om bij Wieringa. Ik mag hem wel.
Fragment uit Ga niet naar zee:
"Ballon
Achter in het weiland loopt een man. Om hem heen, in de schemering, zijn schapen die hem mijden. Rondom hem deinen de eerste mistflarden. Straks zal er een wit, golvend vel op de velden liggen.
De man loopt langs de slootkant naar huis. In de sloot ziet hij een leeggelopen ballon met een rood lint eraan. Aan het lint hangt een gele kaart. Met zijn wandelstok vist hij de kaart uit het water en leest wat erop staat. De openbare basisschool De Tamboerijn is 20 jaar oud en viert dit met een ballonnenwedstrijd! Stuur dit kaartje naar: De Tamboerijn, Reigersbos 301, Amsterdam.
Achterop staat nog meer. Mijn naam is - en ik ben - jaar en zit in groep -. De voorgedrukte letters zijn leesbaar, de rest is uitgewist door het water. Vaag te zien is alleen nog KLEUTERKLAS.
Ginds drijft het huis van de man in de mist. Ooit speelde daar een vrouw piano. Nu kan zij de weg naar huis niet vinden.
Die avond zit hij onder geel lamplicht en schrijft een brief.
Kleuter,
Ons schip voer honderd zeemijl ten westen van Tristan da Cunha, op weg naar Kaap de Goede Hoop, waar eeuwig de Vliegende Hollander zwerft, toen ik je ballonkaart vond. Het zeewater heeft je naam uitgewist. Zeg je meester dat hij watervaste pennen koopt.
Ik weet niet wat je van me wilt horen. Misschien dit: zorg dat je, wanneer je daar de leeftijd voor hebt, een betrouwbare geliefde vindt. Liefst een die pianospeelt. Blijf daarbij. Dwaal niet af. En vind een huis waarvan het dak niet lekt. Heb je deze dingen, dan bezit je de juiste tuigage om de zwaarste stormen het hoofd te bieden. Verder zul je moeten nadenken over een auto waarin je zonder haperingen duizenden kilometers achter elkaar kunt rijden. Een goede auto is belangrijk, wat de milieubeweging ook beweert.
Probeer niet langer te leven dan je gegeven is, tachtig jaar is genoeg voor een mens. Plant een boom, dat is voldoende. Hang daarin al je goede herinneringen als lampjes voor wanneer je bang bent in het donker. En denk nog eens terug aan de Siciliaan Antonio Todde, die een paar weken voor zijn honderddertiende verjaardag overleed en ons de volgende raad naliet: Houd van je broeders en drink elke dag een goed glas wijn. Hij stierf volgens zijn familie zonder een zucht.
Vrees niet, kleuter, en twijfel niet te veel, ook al zeggen de filosofen dat je daar wijs van wordt.
Wees vrolijk. Eet uien tegen kanker. Draag nooit de schoenen van een dode. Ga niet naar zee."
De lijn naar Zwolle is interessant omdat je vanaf Amsterdam, Duivendrecht langs de Oostvaardersplassen komt en je vanaf Lelystad de Hanzelijn volgt. Zwolle is een Hanzestad. Iedereen heeft intussen wel de prachtige natuurfilm De Nieuwe Wildernis gezien. De trein rijdt langs het natuurgebied de Oostvaardersplassen tussen Almere en Lelystad. Maar wat je ziet is niet meteen een wildernis, maar een grotendeels kale woestenij. Je ziet honderden konikpaarden en wat minder heckrunderen. Maar het lijkt alsof die dieren het natuurgebied zowat kaalgevreten en vernield hebben. Overal ligt dood hout, en de boompjes die nog overeind staan lijken ook dood.
Die dieren hun eigen habitat laten vernietigen is volgens mij niet de juiste manier om een wildernis te creëren. Ik werd er in elk geval niet wild van. Natuur in Nederland kan nooit helemaal aan zichzelf overgelaten worden. Ten eerste omdat het gebied in feite toch vrij beperkt is en een compleet ecologisch systeem nauwelijks mogelijk is zodat bepaalde soorten de overhand zullen krijgen of nemen en andere soorten het leven onmogelijk maken, en omdat uitwijken naar een nabijgelegen gebied waar nog wel voldoende voedsel is niet mogelijk is, en ten tweede omdat uitgemergelde en stervende dieren in een gebied zonder voldoende voedsel geen fraai beeld scheppen van wat wenselijke natuur zou kunnen zijn. Het gebied is kunstmatig aangelegd en volgestopt en daarom zul je het ook handmatig moeten bijsturen om een evenwicht tussen de verschillende soorten te krijgen.
Oostvaardersplaasen met paarden en dode begroeiing
Foto's gemaakt vanaf rijdende trein
Hoe het verder moet met de Oostvaardersplassen staat nog niet helemaal vast. Er is veel kritiek. Ik ben er zelf ook nog niet uit wat het beste is voor dit natuurgebied.
VroegeVogels: "Als er deze winter grote grazers in de Oostvaardersplassen sterven door kou en honger dan moeten we niet ingrijpen. Dat is de belangrijkste conclusie uit de online enquête van VARA's Vroege Vogels onder 2481 deelnemers. Van de ondervraagden geeft 40% er de voorkeur aan om de natuur haar gang te laten gaan."
Ja, ok, maar dan moeten er ook niet teveel dieren van één soort in geplaatst worden. Zorg er dan voor dat er ter plekke voldoende voedsel groeit en te vinden is.