De hogepriesters van de Nederlandse neoliberale economie, de religie van het geld, laten hun orakels weer op volle toeren draaien. Er is maar één mogelijke uitweg en die wordt door onze nomenklatura (inclusief Wim Kok) en onze massamedia, ons onzacht de strot ingeduwd: bezuinigen en nog meer bezuinigen. Er is geen geld om de maatschappij draaiende te houden, wel om de banken van miljarden te voorzien. Voor de burger, vooral de kleine middenstander, is het: Computer says no.
Maar iedereen weet dat alle orakels uit de oudheid nep waren en enkel de mening verkondigden van de heersende kaste van hogepriesters. Het volk moest in het stof bijten en jaknikken. Er werd naar oplossingen gezocht die niet de hele maatschappij ten goede kwamen, maar die enkel tot doel hadden de nomenklatura aan de macht te houden, wat dan uiteindelijk leidde tot de instorting van hun beschaving. In onze maatschappij zijn de hogepriesters de bankiers, hun godsdienst is het geld, hun doctrines en dogma's zijn die van het neoliberalisme. Iedereen weet dat de huidige financiële crisis een virtuele crisis is, een crisis die is veroorzaakt door het casinobankieren, een crisis die nog zal verergeren door het creëren van steeds meer werklozen. Is het verstandiger om miljoenen werklozen te creëren en te onderhouden (en later te klagen dat de uitkeringen niet meer betaald kunnen worden) dan overheidsgeld te investeren in zinvolle projecten waardoor iedereen ten volle deel kan nemen aan het economisch en maatschappelijk leven en zo de economie aan de gang blijft?
Nu is Wilders de gebeten hond. Afleidingsmanoeuvers! Het is het systeem dat door en door verrot is.
The Means to Prosperity - John Maynard Keynes (1933):
"Chapter I
THE NATURE OF THE PROBLEM
If our poverty were due to famine or earthquake or war—if we lacked material things and the resources to produce them, we could not expect to find the Means to Prosperity except in hard work, abstinence, and invention. In fact, our predicament is notoriously of another kind. It comes from some failure in the immaterial devices of the mind, in the working of the motives which should lead to the decisions and acts of will, necessary to put in movement the resources and technical means we already have. ... Nothing is required and nothing will avail, except a little, a very little, clear thinking.
So, too, our problem is not a human problem of muscles and endurance. It is not an engineering problem or an agricultural problem. It is not even a business problem, if we mean by business those calculations and dispositions and organising acts by which individual entrepreneurs can better themselves. Nor is it a banking problem, if we mean by banking those principles and methods of shrewd judgement by which lasting connections are fostered and unfortunate commitments avoided. On the contrary, it is, in the strictest sense, an economic problem, or, to express it better, as suggesting a blend of economic theory with the art of statesmanship, a problem of Political Economy.
It is the existing situation which we should find paradoxical. There is nothing paradoxical in the suggestion that some immaterial adjustment—some change, so to speak, “on paper”—should be capable of working wonders. The paradox is to be found in 250,000 building operatives out of work, when more houses are our greatest material need. It is the man who tells us that there is no means, consistent with sound finance and political wisdom, of getting the one to work at the other, whose judgement we should instinctively doubt. The calculations which we ought to suspect are those of the statesman, who, being already burdened with the support of the unemployed, tells us that it would involve him in heavy liabilities, present and to come, which the country cannot afford, if he were to set the men to build the houses; and the sanity to be questioned is his, who thinks it more economical and better calculated to increase the national wealth to maintain unemployed shipbuilders, than to spend a fraction of what their maintenance is costing him, in setting them to build one of the greatest works of man."
Joop: "Op 16 september 2009 lanceerde toenmalig oppositieleider Mark Rutte in Den Haag met veel tamtam de VVD Staatsschuldmeter. Volgens de VVD-leider deed het kabinet Balkenende veel te weinig om die schuld weg te werken. De staatsschuld bedroeg toen 342 miljard. De meter liet zien hoe snel die schuld toenam, dankzij het kabinet volgens Rutte. Een jaar later, toen Rutte premier werd, was de stand opgelopen tot 371 miljard. Nu, na 396 dagen kabinet Rutte, staat de teller op 405 miljard. Dankzij Rutte dus, volgens Rutte."
Rutte doet niets liever dan de staatsschuld opdrijven. Als oudtestamentisch neoliberaal werkt hij met plezier aan het creëren van miljoenen werklozen die hij straks verplicht aan het werk kan zetten met een hongerloontje. Wel heeft hij altijd geld genoeg om de Joint Strike Fighter te helpen ontwikkelen en aan te kopen. Over geldverspilling gesproken.
Het geld dat we de banken schuldig zijn is virtueel geld, geld dat enkel bestaat op een balans. Het is geld dat niet bestond en dus niet door de banken 'uitgeleend' had mogen worden. Het is nep. Met één enkele pennestreek kun je die balans weer aanzuiveren. Dat zal de balans van sommige banken lelijk beïnvloeden, maar het is toch virtueel geld, nog minder waard dan de chips van een casino die je wél met echt geld moet kopen. Het geld waarmee banken werken bestaat voor meer dan 90% niet. Niettemin mogen zij dat niet-bestaande geld gewoon uitlenen alsof ze dat wel in bezit hadden, en dus mogen ze dat ook 'terugeisen' van de leners. Maar in feite zijn al die Europese schulden schulden in virtueel geld. Die kun je ook virtueel door een papieren aanzuivering door onze regeringen, door onze nationale banken gewoon wegvagen. Weg schuld, weg crisis. Maar ja, dan is de papieren rijkdom van onze banken ineens weg. Het BBP zakt als een baksteen. Maar als dat overal gebeurt is er niets aan de hand. Want alle banken en alle naties zitten in hetzelfde schuitje. Dan kunnen we eindelijk eens gaan rekenen in echte rijkdom, arbeid, goederen, welvaart, gezondheid, welbevinden en geluk.
(Cartoon Arend van Dam)
Kredietbeoordelaars, credit rating bedrijven, hebben we niet meer nodig. Die hebben ons trouwens de voorbije tientallen jaren mooi voorgelogen over de kredietwaardigheid van financiële instellingen, van banken, van hedge funds. Nu worden de kredietbeoordelaars gebruikt om landen en valuta tegen mekaar op te zetten. Het is een computerspelletje met een reële uitkomst: de groeiende armoede in die landen die het spelletje verloren hebben. Want dat is kenmerkend voor het kapitalisme, er zijn veel verliezers en maar weinig winnaars.
Bloomberg: "Denmark’s biggest banks are firing Moody’s Investors Service as they win assurances from some of the country’s biggest investors that the opinions of ratings companies hold limited value."
Elsevier: "Verschillende grote banken in Denemarken verbreken hun banden met kredietbeoordelaar Moody's. Deense investeerders zouden weinig waarde hechten aan de visie van Moody's, die te weinig zou begrijpen van de Deense hypotheekmarkt."
Volkskrant: "Kredietbeoordelaar Fitch Ratings waarschuwt Nederland voor een dreigende afwaardering. Fitch kent Nederland nu nog de hoogste kredietstatus toe, AAA."
De kredietbeoordelaars, Moody's, Standard & Poor's, Fitch, enz. zijn de orakels van onze huidige tijd. Wie zijn die mannetjes die achter de orakels staan? Wij weten het niet, wij kennen ze niet. Zij zijn de hogepriesters van de neoliberale religie. Hun dogma's zijn ondoorgrondelijk maar als door god gegeven. Hun uitspraken zijn een wet van Meden en Perzen. Wij hebben enkel het hoofd te buigen en te wachten op de fatale nekslag.
NRC: "Hoge rentes, EU-boetes en verlies van AAA-status. Met dat vooruitzicht lijkt rigoureus bezuinigen redelijk en onvermijdelijk. Maar wie naar de pijpen van internationale spelers danst, verliest mogelijk de echte en eigen economie uit het oog.
Een economie die draait op consumerende consumenten en producerende industrieën. Eén die weliswaar kwakkelt, maar mogelijk helemaal niet gebaat is bij impopulaire, keiharde bezuinigingen. Iets waar het zaterdag gesneuvelde Catshuis-plan onvoldoende in voorzag, meende Geert Wilders. De PVV-leider gaf aan niet te willen luisteren naar “dictaten in Brussel” en trok zich daarom terug.
Daarmee handelt hij in de beste traditie van John Maynard Keynes. “We zullen nooit meer kunnen bewegen”, schreef de Britse econoom in 1919, “tenzij we ons bevrijden van deze papieren boeien.” Keynes doelde daarmee op de situatie na de Eerste Wereldoorlog waarin “iedereen enorme sommen geld aan iedereen schuldig is”. Schulden waar de gewone burger voor op moest draaien, terwijl die waarschijnlijk part noch deel aan de oorlog had.
Hoge staatsschuld oorzaak van trage groei? Bewijs dat maar eens
Zolang er geen bewijs voor een causaal verband is, zo lichten Panizza en Presbitero toe op economiesite Voxeu.org, kunnen we net zo goed het omgekeerde stellen: dat trage groei juist de oorzaak is van een hoge staatschuld. Overheden moeten er volgens hen daarom voor waken dat bezuinigingen de groei niet afremmen. Dat zou namelijk een averechts effect kunnen hebben: bezuinigingen die geen zoden aan de dijk zetten of zelfs de staatschuld laten oplopen."
EUObserver: "How austerity measures may kill states - and the EU
In times of increasing unemployment and poverty in Europe, Barroso called the member states to take steps to secure financial stability, growth and job creation. With this in mind, the Commission presented two new Communications: “Employment package” and “Growth for Greece”.
The current one-sided austerity measures not only do not help to bring deficient countries back on track, but endanger the structure of the entire state and of the EU itself."
Rutte doet alsof zijn neus bloedt en liegt over de bedoelingen van 'Brussel'. Het is voor hem een prestigekwestie, hij wilde zo nodig alle andere Europese landen een 3% limiet stellen. Een politicus die politiek bedrijft om zijn gezicht niet te verliezen moet à la minute de deur uitgeschopt worden.
En maak je geen illusies, het bankwezen is niet van plan zich ergens aan te storen, zij gaan gewoon door met hun bonussen, hun deregulering en massale fraude met derivaten.
FinancialTimes: "US regulators are exploring ways to give large foreign banks and overseas subsidiaries of US lenders a reprieve from stringent new derivatives rules, potentially alleviating one of the biggest concerns facing global financial institutions."
Er waart een spook door Europa.
CommonDreams: "As many as 100,000 Czechs have been protesting today in Prague against the government's austerity measures.
Union leader Jaroslav Zavadil said the cabinet was "humiliating the powerless with its anti-social reforms.""