Vanmorgen heb ik nog even rond het festivalterrein gefietst. Het is nog steeds afgezet, ook het Oud-Hollandse landschap dat niet tot het festivalgebied behoorde. Ik zag ook een auto van Groengebied Amstelland; hopelijk voor een grondige inspectieronde.
Bij de ingang trof ik een oudere mevrouw, ik schat zo begin zeventig, voor haar gezondheidswandeling in het park. Ze mopperde dat het wel maanden zou duren voor het park weer een beetje normaal was. Ik bood haar een kaartje aan met de link naar mijn weblog. Maar dat wilde ze pertinent niet. Ze had een hekel aan al dat internetgedoe en vooral aan de politiek en de manier waarop onze maatschappij bestuurd wordt. Ze had er de buik vol van. Het was volgens haar één grote rotzooi. Daarin moest ik haar gelijk geven. Het zijn vooral de ouderen die het moeten ontgelden tegenwoordig. Onze bestuurders (zie filmpje op vorige blogpost) laten zich rijden door een chauffeur in keurig zwart pak, ook al zijn ze verantwoordelijk voor het armoedebeleid van de metropool Amsterdam.
Even na het gesprek met de oude buurtbewoonster kwam er een gigavrachtwagen van Björn Borg aan die het park uit wilde. Björn Borg, op de 'anti depression tour' verdient veel geld met de jongeren, de gezegende generatie, too blessed to be depressed, de don't-worry-be-happy generatie, the fuck-a-duck-in-the-park generatie. Al die festivals lijken wel bedoeld om de depressie te vergeten. Dat ze anderen de depressie indrukken mag hun pret niet drukken. Vergeet de klimaatverandering (het was bijna raak op Pinkpop!), de milieucrisis en de crisis veroorzaakt door de banken, loop alle festivals af en wees een happy festivalburger. Nee, van deze gezegende generatie kunnen we geen oplossingen verwachten voor onze huidige problemen, die hebben het te druk met DDDDD.
Parool: "Buurtbewoners en fanatieke Gaasperparkliefhebbers voerden een rechtszaak om Open Air te weren uit het park, omdat het teveel schade zou aanbrengen aan de natuur. Wie de stampende massa door het park ziet trekken, krijgt begrip voor de natuurliefhebbers. Het park zal de komende tijd inderdaad moeten herstellen. Maar veel belangrijker is dat een groep mensen, die normaalgesproken nooit in het park zou komen, nu met eigen ogen kan zien dat er vlakbij Amsterdam een prachtig stuk natuur ligt. Als je door je wimpers kijkt naar de man die in een kayak door de kleine slootjes peddelt, zou je je heel even in het Amazonegebied kunnen wanen."
Amsterdam Open Air is een schaamteloze organisatie, en op schaamteloze manier gaan onze bestuurders om met onze natuur. Van de prachtige natuur zien de festivalbezoekers weinig van achter de tralies, en zeker niet meer als ze flink gedronken hebben en onder de drugs zitten. Open Air is een waan, een fake idylle; in werkelijkheid worden de bezoekers opgesloten achter hekken en worden blootgesteld aan een geluidsniveau dat men in het oude China voor foltering gebruikte. Twee dagen lekker schaamteloos doen en het park dan uitgeleefd en platgetrapt achterlaten. Wat de yups leren is dat natuur geen respect verdient en dat die vooral gebruikt en misbruikt mag worden door de gezegende generatie om de depressie te verdrijven die als een spook in hun weke hersentjes dreigt te dringen.
De vermaledijde oudere generatie wordt straks uit de bejaardentehuizen verjaagd en de aanpalende recreatiegebieden. Hoeveel oudjes zouden er niet rondlopen die het allemaal verschrikkelijk vinden en alle hoop hebben opgegeven? Heel veel.