Nou dacht ik de komende weken een beetje vakantiestemming te kunnen brengen, maar er is toch altijd meer verontrustends te melden dan leuks. Hoewel in Nederland zeer veel instellingen werkzaam zijn die de natuur een hart onder de riem willen steken – zelfs de overheid besteedt er heel wat geld en moeite aan – gaat het niet zo best met onze natuur. Alles wordt in kaart gebracht, geclassificeerd en op degelijkheid gecontroleerd. Maar als puntje bij paaltje komt in de nationale en locale politiek dan blijft het allemaal bij vriendelijk en positief geneuzel en de natuur wordt beetje bij beetje toch overal aangetast. Als de natuurgebieden verdwijnen, dan krijg je ineens 'stadsecologen' die wijzen op de mooie plantjes tussen de straatstenen en de fauna rond Schiphol. Daar moeten we het dan mee doen. En als de ruige anjer het lef heeft ergens te verschijnen dan mag die rustig vertrappeld worden en wordt ze niet eens in de waarnemingslijst toegelaten want dan is het vast een 'floravervalsend' exemplaar. Het blijft bij waarnemen en classificeren; propageren is sowieso suspect. De goede zaak wordt al te vaak verraden voor de belangen van het geld. Dus we blijven voorlopig aan de gang. De mensheid verdient wat ze zelf aanricht.
VPRO: "De oceanen worden in snel tempo steeds zuurder, als gevolg van de toenemende CO2-uitstoot. Hoe meer CO2 in het zeewater oplost, hoe lager de pH-waarde. De verwachting is dat rond 2050 een kritische grens van 550 ppm CO2 in het zeewater wordt bereikt. De oceaan is dan zo zuur dat kalk erin oplost en koralen en schaal- en schelpdieren geen uitwendige skeletten of schelpen meer kunnen vormen. Maar wat zijn de gevolgen voor vissen? Die zullen, volgens een publicatie in de PNAS van deze week, massaal sterven in het larvenstadium."
De basisschool hier in de straat heeft net een feestje gehad met veel decibels. Elke zomer zetten de geluidsvervuilers aan de oostkant van de Gaasperplas als eerste hun geluidsboxen uit hun auto op het dagkampeerterrein, dan komt het bier.
VPRO: "Mensen produceren overal lawaai; in steden, op wegen en op zee. Dieren die afhankelijk zijn van hun zang voor communicatie, paring of jagen proberen dat te overstemmen. Verschillende diersoorten blijken daar andere tactieken voor te hebben.
Net als mensen in een druk café doen, moeten dieren omgevingslawaai proberen te overstemmen. Twee verschillende studies in Biology Letters van deze week gaan in op hoe walvissen en zangvogels met geluidsoverlast omgaan. Beide diersoorten gebruiken een andere tactiek; walvissen brullen harder en vogels passen juist de toonhoogte van hun zang aan.
Als mensen inderdaad steeds meer lawaai gaan produceren, zowel in de stad als op zee, dan zijn de vogeltjes met hun tactiek het beste af. De walvissen gaan alleen steeds harder brullen, wat ze alleen maar meer en meer energie kost. En dat heeft een limiet."
Misschien hebben de zelfmoordpogingen van walvissen en dolfijnen ook te maken met overmatig geluid of verzuring. Misschien is onze agressieve maatschappij ook een gevolg van allerlei vormen van vervuiling die we zelf veroorzaken. Maar het volstaat niet om alles te onderzoeken, er moeten ook maatregelen komen. Misschien zijn de hersenen van onze bestuurders al dermate aangetast dat ze niet meer tot goede oplossingen kunnen komen. Ik begin geloof ik ook al een beetje te verzuren.