ZO!Nieuws nummer 1 is uit. Als u het niet in de bus gehad heeft, hier is het ook te downloaden. Er staat een stukje in getiteld 'Hiphopscene tegen geweld', over So so lobi, alleen maar liefde, het benefietconcert ter herinnering aan Ishmael Gumbs, ook bekend als Weezy, doodgeschoten na een onnozel incident in een winkel.
ZO!Nieuws: "Initiatiefnemer Robert Coblijn van BijlmerStyle: 'Het geweld grijpt ons enorm aan. We willen duidelijk maken dat wij niets met geweld te maken willen hebben en laten zien dat hiphop verbroedert.' Met een reeks activiteiten willen de muzikanten en producers geweldloosheid in Zuidoost onder de aandacht brengen. 'We gaan samenwerken met scholen, er komen posters waarin sleutelfiguren de boodschap brengen en er komt een videoclip waarin duidelijk wordt dat hiphop niets van gangsterverheerlijking moet hebben maar juist voor positiviteit staat.'
'Hoop is iets dat we hier nodig hebben. Ik geloof zeker in creativiteit als een positieve kracht. Muziek is een uitlaadklep. Veel rappers schrijven teksten over hun verleden. Daar begint het al mee.'
Om hun boodschap nog meer kracht bij te zetten en de stem van jongeren te vertolken, denken Gikkels en Coblijn aan de komende gemeenteraadsvergaderingen. Zij hebben zich verkiesbaar gesteld met hun partij BijlmerStyle."
Dat is allemaal heel positief, loffelijk zelfs. Dat muziek een uitlaatklep (geen 'uitlaadklep') is, dat staat vast. Shakespeare schreef hierover wijze woorden:
Maar nu de realiteit. Zembla besteedde een hele uitzending aan De dood van een rapper.
De toon van de uitzending is neutraal, er wordt gerapporteerd en enkel hier en daar klinkt een lichte toon van kritiek door. Ik vraag me af of dat een goede benadering van het geweldprobleem is. Het komt over als 'het zijn toch allemaal zo'n doodgoeie jongens'. Al jaren worden we overstelpt met commentaar bij incidenten van dezelfde aard; 'hij heeft wel een gestolen auto tegen een boom gereden en daarmee een paar van zijn vrienden de dood in gejaagd, maar het was toch een goeie jongen'. Wordt het niet eens tijd voor wat meer realiteitszin?
In de Zembla uitzending zegt Robert Coblijn van BijlmerStyle letterlijk: "Ik voel me gewoon lekker hier in de buurt. Ook al vind jij het fucked-up of vind heel Nederland het een verdorven plek of een getto, voor mij is het de mooiste plek op de aardkloot, ook al pist iedereen in de trappenhal. Dat maakt mij niks uit."
Als dat de ambitie is van Coblijn dan is dat heel pover, beschamend pover en primitief. Denkt hij dat de doorsnee Surinamer daar van gediend is? Coblijn zwelgt in het gettosfeertje. Als er geen getto is, dan creëert hij het wel. Welten had gelijk als hij het had over een macho-cultuur; het flirten met geweld en criminaliteit zit toch ingebakken in een groot deel van de rapscene.
Ergens in de uitzending wordt de uitdrukking 'door de straat gelouterd' gebruikt. Mijn indruk is dat er niets gelouterd is. Deams, ook een rapper, vertelt dat hij genoeg vrienden verloren heeft door het gangsterleven. Dus het geweld zit vastgebakken in hun eigen wereldje, hun eigen korte lontje. De rapwereld is nog steeds agressief, hun symbolen zijn agressief, hun taalgebruik is agressief. Wat je hoort in rapsongs en interviews is onsamenhangend geneuzel, dingen die meestal meteen tegengesproken worden door de werkelijkheid.
Hier is bijvoorbeeld weer zo'n poging in de goede richting op het BijlmerStyle weblog om huiselijk geweld aan te klagen:
Echt, het is goed bedoeld, maar komt toch verkeerd over. Het bevestigt weer eens het geweld als oplossing, net als de gangsterscene beweert dat je gewapend moet zijn om jezelf te verdedigen. Bovenstaand filmpje zegt precies hetzelfde. Ergens dringt het niet tot hen door dat geweld absoluut onacceptabel is. Je ziet in de clip een jongetje dat zijn agressieve vader(?) doodgestoken heeft. Daarna gaat hij met zijn moeder naar het graf. Een beetje dubieus allemaal. Dat jongetje is net zo fout, eigenlijk meer nog, als die agressieveling. Maar dat schijnt toch niet helemaal door te dringen in de mentaliteit van de rappers.
En wat de politieke ambitie van BijlmerStyle betreft, ik verwacht er niet veel van. Ik heb de indruk dat de jongens niet eens weten wat hen te wachten staat, geen vetpot maar hard werken om alle stadsdeelplannen te bestuderen en er een zinnig antwoord op te verzinnen. Ik kijk met heel veel spanning uit naar hun verkiezingsprogramma.
Robert Coblijn in Faqfiles: "Hoe weet je dat jij niet zo'n opportunistische politicus wordt?
'Omdat ik niet een politieke achtergrond heb en ik andere doelstellingen heb. Ik wil Z-O verder brengen, oplossingen aandragen, positiviteit brengen. Ik zou er niets mee winnen om mijn hele doen en laten te veranderen.' Robert is even stil.
'Maar je weet het nooit, misschien flip ik wel als ik een mijoen heb, ben ik opeens weg.'
- Als jullie er eenmaal zitten gaan jullie bullshit lullen en je zakken vullen
'Ik hoop dat ik mijn zakken kan vullen, maar zeker niet door bullshit te lullen.'"
Verandering in de Bijlmer, oplossingen, positiviteit? Vergeet het. Niet met BijlmerStyle. Ze hebben geen idee van wat er echt leeft in hun buurt. Ook de Surinamers zijn het primitivisme beu, zij willen niet langer in een flat wonen waar iedereen in de trappenhal pist. Een groot deel van de rapwereld teert op een slachtofferrol, ze wentelen zich in een fictief wereldje van geweld en criminaliteit. Althans je mag hopen dat het een fictieve wereld is, want een deel van hun vrienden- en kennissenkring zit wel degelijk in een criminele spiraal. Met goede bedoelingen, en ik neem aan dat die er echt zijn in de scene, kom je er echt niet.
Jongens van BijlmerStyle, als jullie echt willen dat er iets verandert zul je jezelf moeten veranderen. Voorlopig zie ik dat niet gebeuren. De signalen laten anders zien. Als de New Negro er eentje is met een breekijzer, dan is dat - om even in Bijlmerstyle te spreken (sorry voor deze literaire excursie in de rapsien) - 'modderfokking dopeheid shit, man'.
