After hosting a party for a stricken US pilot, Libyan civilians are fired upon and injured by US rescue team
De Libische luchtmacht is volledig vernietigd maar de aanvallen op het Libische leger gaan onverdroten voort. Het is duidelijk dat dit niets meer met een no-fly zone te maken heeft, maar alles met het omverwerpen van Gaddafi. Omdat Obama zich binnenkort zal moeten verantwoorden voor het Congres en het Amerikaanse volk zal hij zo gauw mogelijk alle verantwoordelijkheid van zich af schuiven. De NAVO zal de leiding van deze illegale aanval overnemen. Al snel zou wel eens kunnen blijken dat dit de zoveelste stupiditeit is waar Europa zich aan waagt. De NAVO krijgt de verantwoordelijkheid, maar de oorlog zelf wordt gevoerd door de VS, Frankrijk en Engeland. Van een transparante bevelstructuur is geen sprake. De aanstichter van deze oorlog is Sarkozy, een man die in eigen land veracht wordt, en om zich te verzekeren van een overwinning bij de volgende verkiezingen heeft hij het oude beproefde middel van een oorlog gekozen. Dom (groen) links met Daniel Cohn-Bendit voorop (inmiddels verworden van revolutionair tot reactionaire bourgeois) zal hem daarbij steunen.
SalonVanSisyphus: "Jean-Bricmont, professor theoretische fysica aan de universiteit van Louvain-La-Neuve, is een overtuigd tegenstander van de zogenaamde “humanitaire interventies” zoals we ze nu meemaken in Libië, naar het voorbeeld van de Navo-interventie tegen Servië, of de oorlog in Afghanistan. “Humanitair Imperialisme” noemt Bricmont dat soort oorlogen in een boek dat bij EPO is verschenen. In een interview met de website van Michel Collon gaat Bricmont dieper in op de interventie in Libië.
LIBIË EN HET HUMANITAIR IMPERIALISME:
Humanitair imperialisme is een ideologie die militaire inmenging in soevereine staten rechtvaardigt in naam van de democratie en de mensenrechten. De motivering is altijd dezelfde: een bevolking is het slachtoffer van een dictator en dus moet er worden opgetreden. Het geval Libië is enigszins apart omdat de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties het groen licht heeft gegeven voor de interventie. Maar die resolutie is in strijd met het Charter van de Verenigde Naties dat alleen militair ingrijpen toestaat als ultiem middel als een lidstaat door een ander land wordt aangevallen. Bovendien is er geen bewijs dat Kadhafi uit is op een massamoord tegen zijn eigen bevolking.
Het conflict in Libië is een gewapende opstand en er is geen enkele regering die daar niet tegen zou optreden. Dat er burgerslachtoffers vallen staat vast, maar dat zal ook gebeuren als gevolg van de bombardementen door de Westerse coalitie. Links vergist zich als het denkt dat de interventie noodzakelijk is om een bloedbad te vermijden. Humanitaire interventies zetten de deur wagenwijd open voor willekeur. We treden op in Libië maar deden dat niet in Congo toen dat land werd aangevallen door Ruanda en Burundi, hoewel een ingrijpen in dat geval staatsrechterlijk wel verantwoord was. Veronderstel dat de Russen in Bahrein zouden optreden, of de Chinezen in Jemen. Het gevolg zou een algemene oorlog zijn. Bovendien bevordert de humanitaire interventie wat ik het “barricade-effect” noem: alle landen die zich door de VS bedreigd voelen zullen hun bewapening opvoeren. Rusland doet dat nu al. Libië zou nooit zijn aangevallen als het een kernwapen had zoals Noord-Korea. Humanitaire interventie kan dus op termijn de wapenwedloop alleen maar aanmoedigen.
De voorstanders van militair ingrijpen in Libië doen alsof er geen alternatief was. Maar er is nooit echt geprobeerd de weg van de onderhandelingen te kiezen. Wellicht hadden onderhandelingen tot niets geleid, maar vanaf het begin is die optie resoluut verworpen. We zien een sterke parallel met wat in Kosovo gebeurd is: ook daar waren er Servische voorstellen voor een vreedzame oplossing maar die zijn van tafel geveegd. Het Westen stelde voorwaarden zoals een bezetting van Servië door de Navo, die elke onderhandelde oplossing meteen al uitsloten. Hetzelfde is gebeurd in Afghanistan. De Taliban was bereid om Osama Bin Laden uit te leveren aan een internationale rechtbank, maar de VS hebben dat meteen geweigerd. Saddam Hoessein wou de VN-inspecteurs opnieuw toelaten maar ook dat volstond niet om de oorlog te vermijden. Kadhafi stelde voor om internationale waarnemers toe te laten en president Chavez van Venezuela te laten bemiddelen – tevergeefs.
De Franse linkerzijde is in de val gelokt door de logica van de “humanitaire interventie” en voelt zich nu verplicht Sarkozy te steunen. Als alles goed verloopt is Sarkozy goed geplaatst om de verkiezingen van 2012 te winnen en links zal hem daarbij een opstapje hebben bezorgd. Als het tegenvalt zal alleen het Front National daarvan profiteren: de enige partij die zich tegen de interventie heeft verzet!
De ware bedoeling van de “humanitaire interventie” in Libië is volgens Bricmont de onzekerheid over de toekomst in het Midden-Oosten na de val van Moebarak in Egypte en Ben Ali in Tunesië. De mogelijkheid bestaat dat die landen een vijandige houding tegenover Israel aannemen. Om de controle over het gebied te bewaren en Israël te beschermen moeten de regeringen die vanouds de Joodse staat en het Westen vijandig gezind zijn verdwijnen: Iran, Syrië en Libië. Het regime van Kadhafi is de zwakste schakel en wordt daarom eerst aangevallen. Maar de VS en het Westen staan voor een serieus probleem. De poging om een bevriend regime in Irak op de been te brengen is uitgedraaid op een catastrofe. In Afghanistan hebben de VS blijkbaar geen alternatief voor de corrupte Karzai en in Kosovo is een mafiaregime aan de macht. In Libië doet hetzelfde probleem zich voor: een aanvaardbaar alternatief voor Kadhafi is nog niet gevonden en een nieuwe, pro-westerse dictator genre Moebarak aan de macht brengen is in de huidige context van de Arabische revoluties niet echt verstandig.
Is er een alternatief? Vooreerst, zegt Bricmont, moeten we beseffen dat de militaire interventie in Libië massa’s geld kost. Dat zal vooral uit de Amerikaanse schatkist komen, of correcter van Chinese leningen. Er is geen geld voor onderwijs, wetenschappelijk onderzoek, pensioenen en gezondheidszorg maar ineens is er geld genoeg voor een militair avontuur. Oorlogen en embargo’s hebben altijd desastreuze gevolgen. Het alternatief volgens Bricmont is samenwerking en handel met alle landen, welk regime er ook aan de macht is. Dank zij de handel – maar niet de wapenhandel natuurlijk – worden ideeën verspreid en is er ontwikkeling mogelijk zonder oorlog."
Special Comment By Keith Olbermann
L'Humanité: "Les vrais objectifs de guerre des puissances néocoloniales ne sont pas la protection des civils, ils trahissent le souhait de prendre le contrôle du pays et dégagent une terrible odeur de pétrole. Ce qui alimente déjà les critiques."
FAS: "The decision to impose a no-fly zone on Libya is scrutinized from various perspectives in a new report (pdf) from the Congressional Research Service."
Joop: "In de afgelopen weken hebben de Nederlandse media een kwalijke rol gespeeld in het voorbereiden van de publieke geest op deze oorlog. Wekenlang is Khadaffi afgeschilderd als de nieuwe grote schurk. In diezelfde weken wordt westerse inmenging in de vorm van een no-fly zone keer op keer als onvermijdelijk voorgedaan. Sterker nog, het Westen wordt vermaand om zijn afwachtende houding."
Aljazeera: "Libya intervention threatens the Arab spring"
Tarpley: "Since many of the rebel leaders are so difficult to research from afar, and since a sociological profile of the rebels cannot be done on the ground in the midst of warfare, perhaps the typical methods of social history can be called on for help. Is there a way for us to gain deeper insight into the climate of opinion which prevails in such northeastern Libyan cities as Benghazi, Tobruk, and Darnah, the main population centers of the rebellion?
Download West Point Study (pdf)
It turns out that there is, in the form of a December 2007 West Point study examining the background of foreign guerrilla fighters — jihadis or mujahedin, including suicide bombers — crossing the Syrian border into Iraq during the 2006-2007 timeframe, under the auspices of the international terrorist organization Al Qaeda. This study is based on a mass of about 600 Al Qaeda personnel files which were captured by US forces in the fall of 2007, and analyzed at West Point using a methodology which we will discuss after having presented the main findings. The resulting study permits us to make important findings about the mentality and belief structures of the northeastern Libyan population that is furnishing the basis for the rebellion, permitting important conclusions about the political nature of the anti-Qaddafi revolt in these areas.
Recent political developments in Afghanistan and Pakistan, the prevalence of Libyan fighters in Iraq, and evidence of a well‐established smuggling route for Libyans through Egypt, suggests that Libyan factions (primarily the Libyan Islamic Fighting Group) are increasingly important in al‐Qa’ida. The Sinjar Records offer some evidence that Libyans began surging into Iraq in larger numbers beginning in May 2007. Most of the Libyan recruits came from cities in North‐East Libya, an area long known for jihadi‐linked militancy. Libyan fighters were much more likely than other nationalities to be listed as suicide bombers (85% for Libyans, 56% for all others)."
Als deze studie klopt dan heeft het westen zich beschamend vergaloppeerd. Dan is een vooruitzicht op een lange oorlog met onvoorziene wendingen een zekerheid. In elk geval is al duidelijk dat de normen en waarden, nationale en internationale wetten overtreden worden door deze interventie. De VN handelt met de no-fly resolutie tegen zijn eigen handvest in. Het gevolg is willekeur en chaos.
Het ondersteunen van gewapende opstanden overal ter wereld kan opgevat worden als een impliciete legitimatie van elke gewapende opstand. Dat kan nog spannende momenten opleveren als in Frankrijk, Italië, Groot-Brittannië en de VS de bevolking zich gewapend gaat beijveren voor regime-change. De weg naar een revolutie in Europa ligt open.
Cohn-Bendit, casse toi, pauvre con!