TVGids: "Bij gewelddadige, zwarte jeugdbendes zoals The Crips of The Bloods denk je aan de getto's van Los Angeles, en nou niet direct aan autoluwe Nederlandse woonerven met treurige plantenbakken. Toch is dat precies het decor waartegen de bnn-documentaire Crips Strapped 'n Strong zich afspeelt. In een onbeduidend wijkje in de schaduw van het Haagse station Hollands Spoor, opereert al jaren de Nederlandse versie van de - ondertussen niet meer zo jeugdige - jeugdbende The Crips. Filmmaker Joost van der Valk volgde de Haagse gangbangers vijf jaar."
Een groep Antillianen en Surinamers is al jaren bezig met gewapende overvallen, drugshandel en gangsta rap. Een 'cultuur' van geweld. Ik ben benieuwd wat de uitzending vanavond ons brengt. Weer zo'n voorbeeld waarin Nederland zo multi-culti is, zo tolerant en begrijpend? We maken er een bioscoopfilm van, verdienen er geld aan. De gangsta scene voelt zich weer gesterkt en is verguld met de media aandacht. Ze zijn het mannetje. Binnenkort op DVD. Goed man, een leuke instructiefilm voor wannabe gangsters en een prachtig voorbeeld voor de Antilliaanse en Surinaamse 'cultuur'. Ik neem aan dat in de film geen woord van afkeuring of aanklacht klinkt. Vrijblijvende, 'objectieve' informatie - vooral geen partij kiezen - zal het wel weer zijn. Wat zegt de fatsoenlijke Surinamer eigenlijk over dit onderwerp? Kunnen we die ook even aan het woord laten? Of is dat niet interessant genoeg voor BNN? Tuig van de richel is wat we te zien krijgen.
In Nederland wordt op gigantische schaal gespioneerd en afgetapt. Wat doen ze dan eigenlijk met al die taps? Opslaan en vergeten?
NRC: "Justitie heeft vorig jaar 26.425 telefoonnummers afgeluisterd. In 90 procent van de gevallen werd een mobieltje afgetapt, bij de overige 10 procent ging het om gesprekken die via een vaste telefoonaansluiting werden gevoerd.
Dat heeft minister Ernst Hirsch Ballin (CDA) van Justitie gisteren aan de Tweede Kamer geschreven. In de statistieken zijn niet de taps van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten opgenomen – die aantallen zijn staatsgeheim."
Nog zo'n fraai voorbeeld van het Nederlandse multi-culti beleid:
DePers: "Hakkende Rwandezen, kogels sproeiende Liberianen, martelende Afghanen. Ondanks harde woorden van justitieminister Ernst Hirsch Ballin vorig jaar dat Nederland geen ‘vluchthaven’ voor oorlogscriminelen mag zijn, groeit hun aantal, zeggen zijn eigen ambtenaren. Nu wonen meer dan 350 van oorlogsmisdaden verdachte asielzoekers in Nederland. Het blijkt nauwelijks mogelijk hen te vervolgen. De laatste zes jaar zijn vijf van hen voor de rechter verschenen, van wie er slechts drie, een Congolees en twee Afghanen, definitief zijn veroordeeld."
Update na de uitzending: Ik moet toegeven dat de film mij nog meevalt. Hij geeft toch wel een schrijnend beeld van wat er aan de hand is. Ook hier valt me op wat ik elders reeds heb gemeld, dat het toch een probleem is van de autochtonen, niet van de Nederlander. Heel eenvoudig. Projectie speelt ook hier een zeer grote rol. De autochtonen met een lage dunk van zichzelf projecteren hun eigen agressiviteit op de samenleving. Ze zeggen dat alle anderen agressief zijn, dat ze zich daarom wapenen, en dat ze daarom ook schieten en moorden. Maar in feite zijn zij de agressievelingen, de primitievelingen. En de ene set heeft het op de andere gemunt. Zoals de waard is zo vertrouwt hij zijn gasten. Triest maar waar. De 'cultuur' van geweld van deze gasten is niet te wijten aan paranoia, maar aan hun eigen minderwaardigheidsgevoel, hun eigen agressiviteit, hun eigen onwil. Een van hen zei dit ook letterlijk. Zo zijn wij, zei hij, agressief. Triest, diep triest. Je gunt ze een beter lot, maar wat helpt dat. Hun levensstijl is import made in the USA, fake. Hun levensstijl, de 'brotherhood', de 'hood', de 'set' is het schrale stramien waaraan ze hun ellende ophangen, een fake geborgenheid, een leugen die hun ethnische en sociale vereenzaming en gevoel van misplaatszijn in een maatschappij die zij niet accepteren, moet camoufleren. Het zoeken van aansluiting bij een vreemde Amerikaanse subcultuur is een teken van culturele armoede en gebrek aan een eigen identiteit. Ze zijn nergens thuis. Zelfs een gezin is hun teveel. Af en toe is er eentje die zijn kinderen belangrijker vindt. Dat geeft hoop. De crips en andere bendes creëren en willen hun eigen getto, een plek waar ze aan geen enkele wet of verplichting moeten voldoen (want het vertrouwen in zichzelf dat hen dat lukt missen ze nu eenmaal), zoals dat in de primitieve gemeenschap waaruit ze komen de norm was. Maar het zijn gigantische zielepoten, losers. Last exit to hell. Get yourself a life, man!
Het bovenstaande kan misschien verklaren waarom er in Nederland vooral problemen zijn met de tweede generatie immigranten, de kinderen die in Nederland geboren zijn. De ouderen hebben altijd nog het gevoel dat ze terug kunnen naar hun land van oorsprong. Sommigen doen dat ook na hun pensionering. Maar de tweede generatie kan dat niet. Als ze terug zouden gaan naar het land waar hun ouders vandaan kwamen, dan voelen ze zich ook daar niet thuis. Met andere woorden, of het nu Chinezen zijn of Surinamers, ze zitten tussen twee stoelen. Dat is een probleem dat specifiek is voor deze groepen. Dat is geen probleem dat te wijten is aan Nederland. De enige oplossing: integreren en het ongemak van dubbele loyaliteit zien als een voordeel, zelf accepteren dat je er anders uitziet dan de doorsnee Nederlander. Als dat hier niet kan, waar zou dat dan beter kunnen?