A Cassandre
Mignonne, allons voir si la rose
Qui ce matin avoit desclose
Sa robe de pourpre au Soleil,
A point perdu ceste vesprée
Les plis de sa robe pourprée,
Et son teint au vostre pareil.
Las ! voyez comme en peu d'espace,
Mignonne, elle a dessus la place
Las ! las ses beautez laissé cheoir !
Ô vrayment marastre Nature,
Puis qu'une telle fleur ne dure
Que du matin jusques au soir !
Aan Cassandra
Liefje, laat ons kijken of de roos,
Die deze morgen haar scharlaken
Kleed heeft ontloken in de zon,
Te vespertijd nog heeft behouden
De vouwen van haar rood gewaad
En haar teint, gelijk aan de uwe.
Helaas, zie hoe in luttel tijd,
Liefje, zij op deze plaats,
Helaas, haar schoonheid verloor!
O, hoe harteloos wreed is de natuur,
Daar zo’n bloem slechts duurt
Van de ochtend tot de avond!