Tenminste dat is de oplossing van de boeren en met name ook boer Bleker voor overlastveroorzakende ganzen. Ik zou de mening van de ganzen over de overlastgevende heer Bleker wel eens willen horen.
NRC: "Vanaf 1 oktober mogen overlastgevende ganzen vergast worden. Dat maakte staatssecretaris van Landbouw Henk Bleker vandaag bekend. Volgens hem is vergassen een goed alternatief voor het afschieten met hagel, vooral als het gaat om grote aantallen ganzen."
Pink: "Dinsdag 27 september is het erop of eronder voor de ganzen. Dan stemt de Tweede Kamer over een motie die de regering oproept om het vergassen van ganzen verboden te houden. Geef Bleker tegengas!
Ga niet akkoord met deze marteldood van ganzen die geen enkel nuttig doel dient en niet het beoogde effect zal hebben. De lege plekken van de gedode ganzen zullen snel weer opgevuld worden door nieuwe ganzen. Uit onderzoek van SOVON blijkt namelijk dat het doden van ganzen nauwelijks invloed heeft op de aantallen ganzen. Niet het doden van de ganzen is maatgevend voor de omvang van de populatie, maar het voedselaanbod en dat zal onverminderd groot blijven in ons overbemeste land."
Ik had bijna geschreven over de 'beestachtigheid' van politici, maar die term is totaal ongeschikt, want beesten zijn over het algemeen niet zo kwaadaardig en destructief als onze politici. En dan de boeren, die veroorzaken niet alleen ontzettend veel schade aan ons milieu door overbemesting, maar gebruiken ook massaal gif in de landbouw, waarvan onder andere de bijen veel te lijden hebben, maar ook mensen.
Uit Naar de Natuur – Koos van Zomeren, 2011:
"En daar liggen ze: al die weilanden die dankzij kunstmest de eeuwige jeugd lijken te hebben, al die gebotoxte weilanden, ideaal voor overwinterende ganzen. Kleine groepen, grote groepen, grauwe ganzen, kolganzen, hier en daar een rietgans, een brandgans. Rotganzen niet, rotganzen blijven aan de kust.
Zo aan de grond (grazend, dommelend, totaal niet schuw) maken ze een wat gezapige indruk. Maar bij het aanbreken van de dag en het vallen van de avond trekt dat allemaal heen en weer tussen slaapplaatsen en foerageergebieden – duizenden gakkende of juichende ganzen boven je hoofd, dat is toch een enorme, voor je gevoel oer-Hollandse sensatie.
Hun aantallen nemen toe, ze arriveren steeds vroeger in het seizoen, ze verspreiden zich meer en meer over het land. Maar Bart verzet zich tegen het beeld dat de aanwezigheid van ganzen zo onderhand plaagachtige vormen heeft aangenomen."