Jaren geleden heb ik president George Dubya Bush twee keer een e-mail gestuurd en telkens kreeg ik netjes een antwoord terug. De eerste keer had ik hem een stuk uit The War Prayer van Mark Twain opgestuurd. Vanzelfsprekend leest geen enkele president de e-mails die het Witte Huis toegestuurd krijgt. Ik kreeg een serieus antwoord op mijn eerste e-mail. Men dacht in het Witte Huis dat ik steun betuigde aan zijn oorlogspolitiek. Het Witte Huis kwam er gauw achter dat The War Prayer een sarcastisch stuk was.
Cartoon in The Times, Londen
Brutality of Syrian Rebels Posing Dilemma in West
The War Prayer - Mark Twain: "It was a time of great and exalting excitement. The country was up in arms, the war was on, in every breast burned the holy fire of patriotism; the drums were beating, the bands playing, the toy pistols popping, the bunched firecrackers hissing and spluttering; on every hand and far down the receding and fading spread of roofs and balconies a fulttering wilderness of flags flashed in the sun; daily the young volunteers marched down the wide avenue gay and fine in their new uniforms, the proud fathers and mothers and sisters and sweethearts cheering them with voices choked with happy emotion as they swung by; nightly the packed mass meetings listened, panting, to patriot oratory with stirred the deepest deeps of their hearts, and which they interrupted at briefest intervals with cyclones of applause, the tears running down their cheeks the while; in the churches the pastors preached devotion to flag and country, and invoked the God of Battles beseeching His aid in our good cause in outpourings of fervid eloquence which moved every listener.
...
O Lord our God, help us tear their soldiers to bloody shreds with our shells; help us to cover their smiling fields with the pale forms of their patriot dead; help us to drown the thunder of the guns with the shrieks of their wounded, writhing in pain; help us to lay waste their humble homes with a hurricane of fire; help us to wring the hearts of their unoffending widows with unavailing grief; help us to turn them out roofless with their little children to wander unfriended in the wastes of their desolated land in rags and hunger and thirst, sports of the sun flames in summer and the icy winds of winter, broken in spirit, worn with travail, imploring thee for the refuge of the grave and denied it —
For our sakes who adore Thee, Lord, blast their hopes, blight their lives, protract their bitter pilgrimmage, make heavy their steps, water their way with their tears, stain the white snow with the blood of their wounded feet! "
Bij mijn tweede e-mail hadden ze al door dat het kritiek op zijn beleid was. Maar ik kreeg toch netjes een antwoord met uitleg waarom Bush ten oorlog trok. Mijn e-mails hebben niet veel geholpen. Intussen blijkt dat ik, jammer genoeg, toch gelijk had gehad. De ellende is nog steeds niet te overzien.
Ik heb ook twee e-mails aan Obama gestuurd. Een antwoord kreeg ik niet, en de tweede keer heb ik het verzoek om een antwoord ook niet meer aangevinkt. In mijn eerste e-mail in zijn eerste ambtsperiode gaf ik hem de raad om Hillary Clinton uit zijn regering te zetten. Vanzelfsprekend deed hij dat niet. Maar in zijn tweede ambtstermijn was Hillary geen Secretary of State meer. Niet dat Obama naar mij geluisterd zou hebben, dat zou al te overtrokken zijn, maar het geeft wel aan dat mijn advies niet zo dom was.
De komende dagen zijn beslissend voor Obama. Een paar weken geleden stuurde ik hem een tweede e-mail met het verzoek 'to avail himself of this window of opportunity to make a change', om van de huidige mogelijkheden in de situatie gebruik te maken om een ander beleid te voeren. Ik ben benieuwd. Aan de ene kant denk en verwacht ik van hem dat hij het beroep op het Congres om te beslissen over zijn aanvalsplan heeft uitgewerkt om mogelijk net als Cameron onder de persoonlijke verplichting uit te komen om Syrië aan te vallen. Dat zou een mooie verandering van koers zijn en een zeer slimme zet. Als hij de stemming verliest, dan is het de schuld van het Congres, wint hij dan heeft hij de toestemming om oorlog te voeren en wast hij ook zijn handen in onschuld. Mijn inschatting is dat hij zo zonder kleerscheuren uit dit dilemma denkt te kunnen komen. Maar het is ook mogelijk dat hij zelfs als het Congres tegen zijn plan stemt hij toch een aanval uitvoert en hij met zijn hele optreden de kluit slim heeft belazerd. In dat geval schaart hij zich onder de rij presidenten die oorlogsmisdadigers genoemd kunnen worden. Ik schat hem zo in dat hij de 'koninklijke weg' zal bewandelen, het Congres nee zal laten zeggen (als echte democraat) om zo wellicht voor de lange toekomst Amerika op een nieuwe koers te zetten zonder zijn gezicht te verliezen als sterke man. Ik ben benieuwd of hij dit 'window of opportunity' aangrijpt. Het zou hem zonder meer een van de grootste Amerikaanse presidenten maken. Men heeft altijd hoop, nietwaar?
First as Tragedy - then as Farce – Slavoj Žižek: "The pressure to “do something” here is like the superstitious compulsion to make some gesture when we are observing a process over which we have no real influence. Are not our acts often such gestures? The old saying, “Don’t just talk, do something!” is one of the most stupid things one can say, even measured by the low standards of common sense. Perhaps, rather, the problem lately has been that we have been doing too much, such as intervening in nature, destroying the environment, and so forth . . . Perhaps it is time to step back, think and say the right thing. True we often talk about something instead of doing it; but sometimes we also do things in order to avoid talking and thinking about them.”