SCOnline: "Minister Van der Hoeven van Economische Zaken stelt 0,5 miljoen euro beschikbaar voor twee private investeringsfondsen voor het midden- en kleinbedrijf. Volgens de bewindsvrouw is dit bedrag nodig omdat ‘dergelijke initiatieven zonder een financiële impuls of garantie vanuit de overheid moeilijk van de grond komen’.
Kleine bedrijven hebben het sinds de kredietcrisis al moeilijk om geld voor investeringen aan te trekken. Volgens Van der Hoeven dreigt dat de komende tijd nog moeilijker te worden. ‘De twee fondsen zorgen voor versterking van de balans door achtergestelde leningen en eigen vermogen aan te bieden. Hierdoor wordt de solvabiliteit van de onderneming verbeterd,’ meldt het ministerie.
Van der Hoeven zal de komende maanden ‘samen met banken en beleggers’ de mogelijkheden voor fondsvorming binnen de Europese normen verder uitwerken. Daarnaast zal het kabinet zich buigen over verlenging van het garantie-instrumentarium voor kredieten dat volgens plan nu nog op 31 december van dit jaar afloopt."
Het bovenstaande is een van de vele voorbeelden die aantonen waar het fout zit in onze maatschappij. De overheid subsidieeert, geeft geld weg, aan private ondernemingen, terwijl de noodzakelijke voorzieningen voor burgers gekort worden. Het zou toch de bedoeling moeten zijn dat het private bedrijfsleven zichzelf kan bedruipen, daar zijn ze verdorie toch privaat voor! Dat het midden- en kleinbedrijf in de problemen kan komen is duidelijk, maar dat zal dan wel in de eerste plaats gebeuren door de geplande daling van de koopkracht van de bevolking door bezuinigingen. Bovendien is er geen garantie dat dit geld voor private investeringsfondsen ook daadwerkelijk het midden- en kleinbedrijf ten goede komt. Wat we kunnen verwachten is dat de gesubsidieerde investeringsfondsen dit als winst zullen beschouwen en gewoon zullen afromen. Dat is de trend tegenwoordig. Zo wordt handel en nijverheid bedreven.
Onze economie is gebaseerd op schulden. De oppassende burger denkt nog steeds dat bedrijven hun winst in eigen bedrijf investeren. Dat zal zeker het geval zijn voor de bonafide bedrijven, maar een steeds groter aantal bedrijven werkt heel anders. Hun bedrijfsvoering is erop gericht alle winst die ze maken meteen af te voeren. Dat merken we onder andere door de bonuscultuur. De winst wordt via bonussen, hoge topsalarissen en andere constructies onttrokken aan het bedrijf en als er geïnvesteerd moet worden dan gebeurt dat door leningen, schulden dus. Dus onze economie is een schulden-economie. Als het fout gaat dan zijn de verantwoordelijken al met het geld gaan lopen, volledig legaal. Dat een bedrijf teniet gaat deert hen niet. De managers zitten goed in de slappe was. De risico's, vooral voor essentiële onderdelen van onze nationale economie zoals openbaar vervoer, energie, volksgezondheid, onderwijs, zijn dan voor de burger. Kijk naar IJsland. De bevolking moet opdraaien voor de graaizucht van een paar bankiers. En wat deed Wouter Bos? Hij nam het risico over om de Nederlandse spaarders terug te betalen, dus hij belastte de hele Nederlandse bevolking ten gunste van een kleine groep die met hun spaargeld veel winst wilden maken in het buitenland. Dit is de werkelijkheid.
Intussen gooit onze regering geld over de balk door private bedrijven gratis geld te geven, dat uiteindelijk uit de zakken van de gewone burger gehaald zal worden. Met andere woorden, we leven in een maatschappij die lusten privatiseert en lasten socialiseert. Het bedrijfsleven houdt zichzelf in een constante staat van insolvabiliteit door op schulden te teren. Winsten vloeien af, investeringen gebeuren middels leningen. Zo ontstaat een schulden-economie, waarin de geldverleners ook nog eens een deel van de winsten opslorpen en prijzen opdrijven. Schulden zijn een zeer groot deel van onze economie geworden, schulden zijn handel, schulden drijven het bruto binnenlands product omhoog. Maar het is in feite windhandel.
Het is dus een mythe dat het huidige kapitalisme voor welvaart voor iedereen zorgt en het meest succesvolle systeem is. De meeste bedrijven zijn afhankelijk van leningen, steeds weer nieuwe leningen om het hoofd boven water te houden en waar winst gemaakt wordt zal die afgeroomd worden en niet geïnvesteerd. De kapitalistische kaste zorgt voor zichzelf. Het neoliberalisme is niet in staat om een duurzaam systeem in stand te houden. Zonder overheidssteun kan de neoliberale markt niet functioneren. De neoliberale markteconomie werkt niet, tenzij voor een handjevol profiteurs. En onze regeringen zijn er niet langer voor de burger maar voor de financiële wereld die zorgt voor een hoog bbp op papier. Winsten worden nauwelijks geïnvesteerd in projecten die de maatschappij in haar geheel vooruit helpen. Het geld wordt geïnvesteerd in financiële transacties op de beurzen die nog meer winst moeten opleveren. Het systeem is dus aan het doldraaien. Dat kan niet anders dan slecht aflopen. Als de enige oplossing is het terugbrengen van het begrotingstekort, wat de koopkracht van de bevolking zal aantasten, dan zijn we in de aap gelogeerd.
Regeringen moeten investeren in projecten die ons vooruit helpen, in projecten die de problemen waar we mee geconfronteerd worden helpen oplossen, voornamelijk op gebied van milieu, klimaatverandering, energie, transport, volksgezondheid, etc. Als geld wordt besteed aan duurzame projecten die echt iets toevoegen dan profiteert iedereen daar van, zowel burgers als bedrijven. Vooralsnog zitten onze regeringen nog in een virtuele wereld van cijfers op papier.
De een zijn dood is de ander zijn brood. Homo homini lupus.
Volkskrant: "Maandag sloot de rente op 10-jaarsobligaties op 2,75 procent. Hierdoor is de rente die de Nederlandse staat in de toekomst op zijn schulden moet betalen, fors lager en daalt het begrotingstekort.
Nederland dankt de lage rente aan de onrust in de wereld. Beleggers vluchtten de afgelopen maanden al van Griekse en Spaanse naar Duitse en Nederlandse obligaties."
Uit bovenstaand citaat blijkt ook dat als fluctuerende parameters van onze economie, als bepalende elementen van het goed of slecht werken van onze economie, vooral rente (op schulden) en winstbejag van belang zijn. Eigenlijk zouden dat degelijke arbeid en maatschappelijk nut moeten zijn. We leven in een casino-economie: het casino wint tenslotte altijd en irrationaliteit is de motor. Intussen is ook het 'respect voor het individu' van de neoliberale filosofie een lachertje geworden; het komt neer op respect voor een kleine kaste van individuen. Onze normen en waarden zijn een leugen geworden. Ook Europa is een leugen.