Intrede van Christus in Brussel in 1889.
James Ensor
Wikipedia: "Verdoken in het doek zit Christus (gelaatstrekken van Ensor?) op een ezel, begeleid door een juichende menigte, een fanfare en een bonte stoet met maskers. Duizenden groteske figuren komen uit de achtergrond naar voren gestroomd, met vooraan gemaskerde personages, waarmee Ensor de spot drijft : de verwaande rechter, grijnzende militairen, vissersvrouwen, de zelfvoldane burgerij, een bespottelijk verliefd koppeltje, dokter met tovenaarshoed, de Dood in frak, een stel muzikanten van de "Fanfares doctrinaires" en tenslotte, gans vooraan, een pompeuze bisschop die tamboer-majoor speelt. Rechts staan de burgemeester en zijn schepenen in clownskostuum. Bovenaan spant een vaandel met de tekst "Vive la Sociale" (opkomst van de socialistische partij). Ensor zet in feite de hele goegemeente in zijn hemd en laat hen danig voor gek staan."
Soms wil je een stukje schrijven en je hebt er weinig tijd of animo voor. Maar af en toe zegt iemand anders het veel beter dan je zelf zou kunnen.
Youp: "Het zijn mooie dagen voor het naar sprookjes hunkerende klootjesvolk: gisteren dat koninklijke getut in Londen, vandaag het aandoenlijke oranje gehaspel in Limburg en morgen het onzalige gemuts van al die stijve mijters in Rome. En het zijn niet alleen gouden tijden voor het gepeupel, ook de elite wordt op haar verwende wenken bediend. De tweedehands provincie-lord en zijn zacht loensende eega, die gisteren op de achterste rij van de West-minster Abbey zaten, hebben de afgelopen maanden in hun vriendenkring een keer of negenhonderd rondgebazuind dat ze waren uitgenodigd. Ze waren erbij!!
Wat is dat gedoe toch allemaal lekker middeleeuws. Ik geniet zo van de simpele zielen die afgelopen week langs de route in Londen gekampeerd hebben om een glimp op te kunnen vangen van Wim & Keetje. Net zoals van de gelovigen die hun laatste spaargeld in dat reisje naar Rome hebben gestopt.
Vroeger wilde ik er als atheïstische republikein nog wel eens iets denigrerends over zeggen, maar ik word ouder dus milder. Ik laat ze met rust. Niks mooier dan een van ontroering sniffende bejaardenberg. Niks mooier dan een koninklijke poppenkast en kerkelijke kermis. We betalen ervoor. Belasting. Net als voor de lantaarnpalen. Als ze maar op tijd branden. Dat geldt ook voor prinsen en pausen."
De hoofdpersonen van het koninklijk huwelijk, allemaal zonder uitzondering, kwamen nonchalant opdraven, gezellig met mekaar keuvelend onder het betreden van de kathedraal. Harry spande de kroon, die liep uitgelaten rond als een dragonder op zijn vrije dag, en zei tegen zijn broer bij het altaar 'She's not looking bad, is she.' Gelukkig had hij zijn nazi-uniform thuisgelaten. Vanochtend zag ik weer Simon Schama (historicus) op de BBC in de Andrew Marr Show nadat hij tijdens het huwelijk al uitvoerig de band tussen het koningshuis en het volk had bejubeld. Voor het gemak wordt Kate als een meisje van het volk voorgesteld. De aanval op Kaddafi kreeg minder aandacht in de Show. Een vertegenwoordiger van New Labour vertelde dat het ging om een militair doel. Dan merk je weer hoe perfide het hele systeem is opgebouwd. Het aloude trucje, het demoniseren van de 'vijand' en het ophemelen van het eigen regime, wat de fascisten zo goed beheersten, doet weer opgeld. De vijand is diegene die gedemoniseerd wordt en de vijand mag per definitie gedemoniseerd worden. Het klopt als een bus, er is geen speld tussen te krijgen. Tenminste niet in de geïndoctrineerde geesten van de oude wereld. Want daar gaat het tenslotte allemaal om, het vergulden van de bittere pil, het verlakken van een zinkende beschaving, het oppeppen van een tomeloze hypocrisie. Mensen of groepen die protesten wilden laten horen werden opgepakt en zelfs een verbod op satire werd uitgevaardigd. Als dat ergens in Oost-Europa gebeurde zou onze kritiek niet mals zijn. Maar het zoete laagje rond de pil verbergt een andere werkelijkheid. Het Engelse establishment heeft bloed aan zijn handen.
NRC: "De jongste zoon van de Libische leider Moammar Gaddafi, Saif al-Arab Gaddafi (29), is gedood bij een luchtaanval van NAVO-vliegtuigen. Moammar Gaddafi zelf overleefde de aanval. Dat meldt persbureau Reuters.
Ook zouden drie kleinkinderen van de Libische leider zijn gedood. Moammar Gaddafi zou zelf met zijn vrouw ook aanwezig zijn geweest in het huis dat werd beschoten, maar hij is ongedeerd."
Dat Kaddafi en zijn familieleden geen doelwit waren van de aanval grenst aan hemeltergende hypocrisie.
Volkskrant: "De NAVO heeft bij een beschieting een school voor kinderen met Down Syndroom geraakt in het centrum van Tripoli. Een deel van het gebouw is ingestort, elders zijn de ramen kapot en ligt er binnen veel stof en puin."
LATimes: "President Obama briefly left the dais at the White House Correspondents Dinner as the news broke from Libya that Moammar Kadafi’s son had been killed in a NATO airstrike that targeted a house where the Libyan leader had been visiting."