Het Van Gogh Blog is van start gegaan. Een aanrader. Tegelijk komt een nieuwe editie van de brieven uit. Wel pittig duur, maar o zo mooi. Ik heb nog een oude editie van begin jaren 50 in vier delen (bevat de brieven in de originele talen). De brieven komen ook op het internet te staan (Engelstalige website), met facsimile en een Engelse vertaling.
Bekijk nou toch eens die knotberken, die zijn toch machtig, zelfs pijnlijk mooi! Het knoestige van het Hollandse landschap, kale takken, het knotten dat verwijst naar het knotten van de ziel, twee mensen, een vrouw en een man, op de rug gezien, beiden op andere paden, maar bij dit perspectief in de verte uiteindelijk bij mekaar uit te komen, of toch niet? Dit is bijna een profetisch zelfportret van Van Gogh.
Knotberken
Van Gogh Blog: Het is van een intimiteit!
"De natuur is hier uitzonderlijk mooi. Alles en overal. De hemelkoepel is van een wondermooi blauw, de zon heeft stralen van bleekzwavelgeel en het is zacht en vriendelijk als de combinatie van hemelsblauwe en gele tinten bij Vermeer van Delft. Ik kan niet zo mooi schilderen, maar ik ga er zo in op dat ik me laat gaan zonder ook maar aan één enkel voorschrift te denken.
Maar wat een natuur! Het is een stadspark waar ik zit, vlak bij de straat met de vrouwtjes en Mourier bijvoorbeeld kwam daar nauwelijks, terwijl we toch bijna dagelijks in deze parken wandelden, maar dan aan de andere kant (er zijn er 3). Maar je begrijpt dat juist dat iets ondefinieerbaar Boccaccio-achtigs aan de plek geeft. Deze kant van het park is trouwens om dezelfde redenen van kuisheid of moraal verstoken van bloeiende struiken, zoals de oleander. Het zijn gewone platanen, dennen in strakke struiken, een treurboom en groen gras. Maar het is van een intimiteit! Er bestaan zulke parken van Monet."