Reiger op het Bijlmerplein
met een stuk Kentucky fried chicken in zijn snavel
De ambtenaren van DRO (Dienst Ruimtelijke Ordening) van de gemeente Amsterdam hebben weer een hiephiephoeraboek geschreven, Het Amsterdamse Beestenboek. Het moest natuurlijk een beetje joviaal, gekscherend, prettig gestoord boek worden. Want het gaat niet best met het milieu en de natuur in Amsterdam. We leven in de Amsterdamse Brezhnev-jaren en af en toe moet de pil verguld worden met wat positieve agitprop in Pravda-stijl. Niks aan de hand, piepel, het gaat goed met de ‘beesten' in Amsterdam. De boodschap is: wij, Amsterdammers, hebben geen behoefte aan meer fauna en flora, want die is er potverdriedubbeltjes zowaar al in grote mate. Nee, die zie je niet, natuurlijk, maar je moet ze weten te vinden volgens Remco Daalder en Geert Timmermans. Over Remco Daalder heb ik al eerder geschreven, een aparte vogel. In de stal van Jos Gadet, de hoofdplanoloog en verdichtingsgoeroe van DRO (leve de gentrificatie en verdichting), is ex-kraker Daalder zijn daalder waard. Leve de stad is hun motto.
Beide ecologen zijn in dienst van DRO en zijn zeer gedienstig in het propageren van het gemeentebeleid dat vooral veel wil bouwen. Timmermans is verantwoordelijk voor de kaarten die Amsterdam maakt van onze natuur en ecologische structuur. Systematisch werd daarbij de EHS, de Ecologische Hoofdstructuur onder de mat geschoven. Want de EHS heeft spelregels die niet overtreden mogen worden. En Amsterdam overtreedt al jaren de regels. Daarom weg met die EHS. In de plaats daarvan kwam een skelet, genoemd de ecologische structuur die enkel bestaat uit smalle verbindingsstroken. Wat verbinden die? Ja, daar willen de heren ecologen het niet over hebben. Die verbinden de EHS-gebieden, en die zijn nog steeds taboe in Amsterdam. Want in EHS-gebied mag niet gebouwd worden. In de EHS heeft natuur voorrang. En dat kunnen we in de MetropoolRegio Amsterdam niet hebben natuurlijk. De stadsecologen moeten gewoon het gemeentebeleid aan de burger brengen (doen ze dat niet dan worden ze ontslagen), en dat doen ze door boekjes te schrijven waarin staat dat de hele stad vol zit met beesten, vol met fauna en flora. Je ziet ze niet, maar… je moet ze weten te vinden. Is het nu de bedoeling van de heren ecologen dat wij, Amsterdammers, ze met zijn allen gaan opzoeken? Dat zal dan wel voor heel wat verstoring zorgen. Er is nu het Het Amsterdamse Beestenboek. Nu weet je waar je ze kunt vinden.
BasLubberhuizen: "In Amsterdam zitten werkelijk overal dieren, ook al zie je ze niet direct. Als je eenmaal weet op welke plekken je moet zoeken en waar je op moet letten, ontdek je een ongekend dierenuniversum.”
Athenaeum: "'Meerkoeten eten in Amsterdam uit de hand – buiten de stad laten ze dat wel uit hun hoofd.”
Een redenering van de koude grond, maar zeer suggestief. Stadspromotie zonder weerga. Volgens Daalder en co. vinden de beesten het fijn in Amsterdam. Nee, meneer Daalder, ze willen voedsel dat ze steeds minder vinden buiten de stad waar ze niet gewenst zijn, verjaagd worden en te lijden hebben van insecticiden en andere gifstoffen gebruikt door de landbouw. Bovendien worden ze nu ook verjaagd uit onze parken en natuurgebieden waar juist tijdens de broedtijd festivals georganiseerd worden. Dan is de binnenstad nog te verkiezen. Nee, de stadsecologen verdraaien de feiten en stellen wat negatief is, voor als positief. Er is in de stad voedsel in overvloed. Dat ze daarvan ook vroegtijdig sterven mag de pret niet drukken.
Parool: "Ontelbare gierzwaluwen naderen Amsterdam
Ontelbaar
Overigens is onbekend hoeveel gierzwaluwen Amsterdam telt. Verwoede pogingen van vogelaars strandden in schattingen die uiteen lopen tussen de vijftienhonderd en de 45.000 broedparen. 'Ze zijn niet te tellen. Ze kruipen achter de dakpannen. Daar kan dus één koppeltje achter zitten, maar ook twintig.’”
Er valt bij DRO aardig wat te knutselen met mussen, gierzwaluwen en spreeuwen. Eén vogel zo groot als een hele wijk maakt indruk op een kaart. Met de diverse betekenissen van ontelbaar kun je ook aardig wat bereiken.
Wow!
Kaart broedplaatsen mus, gierzwaluw, spreeuw
Goeie grutjes, een ware plaag!
Een van de drukste plekken
Oef! U kunt nog veilig over straat.
28 mussen maar?!?
(14 in parkeergarage stadsdeelkantoor)
Geen mussen, gierzwaluwen en spreeuwen
’t Is een kwestie van perceptie
De mus is zo goed als verdwenen in Amsterdam. Vroeger was dat dé stadsvogel. Mijn buren hebben ervoor gezorgd dat de egels verdwenen zijn uit onze tuinen door diepgeslagen schuttingen. De vleermuizen hier in de buurt zijn vakkundig (maar illegaal) verwijderd door buren die de Flora- en faunawet niet (willen) kennen. Het kappen van bomen gaat gestaag door, ook in het Gaasperpark en langs de zuidoever van de Gaasperplas. Al te veel Amsterdammers hebben een hekel aan beesten. Vogels zijn behalve bij een paar liefhebbers niet welkom. Bij de eerste brandnetels die verschijnen wordt al geschreeuwd om ingrijpen. Amsterdam zit te azen op gebieden waar nog gebouwd kan worden en waar festivals plaats kunnen vinden. Ideaal daarbij zijn vanzelfsprekend de groene gebieden. De festivalmanie is al jaren aan de gang. Alle Amsterdamse parken zijn het doelwit van het Amsterdamse evenementenbeleid. In al die groengebieden krijgen fauna en flora het zwaar te verduren. De beroemde groene scheggen rondom Amsterdam zijn landbouwgebieden, van weinig nut voor de fauna (het gaat niet goed met de weidevogels). De enige bron van biodiversiteit is te vinden in onze parken en EHS.
Vreemd genoeg zie je dat ongekende dierenuniversum niet terug op de kaart van beschermda fauna en flora. En die bescherming bestaat nauwelijks. Het zijn dus vooral de gewone dieren, die zogoed als gedomesticeerd zijn omdat ze elders verdreven worden, die we aantreffen in steden. En als zwaluwen geen onderdak meer vinden in boerderijen dan kunnen ze enkel naar steden uitwijken. Onze parken en groengebieden zijn geen plekken van rust meer. De stad komt naar het groen toe. Daar krijgen fauna en flora het zwaar te verduren tegen alle regels in.
GGA: ”In de gebieden van GGA liggen terreinen waar de natuur voorrang heeft en waar alleen rustige vormen van recreatie, zoals wandelen of fietsen, plaatsvinden. Bijvoorbeeld in de Ouderkerkerplas, het Diemerbos, De Hoge Dijk en de Gaasperplas.”
Alterra: “Nederland heeft zich verbonden aan internationaal overeengekomen natuurdoelen. Het Natuurnetwerk Nederland (de voormalige Ecologische Hoofdstructuur, EHS) is opgezet om deze beleidsdoelen te bereiken. Dit natuurnetwerk wordt – zoals in het Natuurpact met de provincies is afgesproken – zonder oponthoud gerealiseerd. Het rijk stelt in haar natuurvisie echter dat op langere termijn de beleidsdoelen op het gebied van het behoud van biodiversiteit alleen kunnen worden gehaald als daarbij ‘meer bronnen van biodiversiteit’ kunnen worden aangesproken dan het Natuurnetwerk biedt.”
Alterra Wageningen, juni 2015
Om natuur te beleven zullen we het in toenemende mate moeten hebben van films. Binnenkort komt Holland - Natuur in de delta uit. Als de natuur steeds verder verdwijnt dan is de enige uitkomst een mooie film. De Nieuwe Wildernis kennen we al. De Wilde Stad is in de maak. De wilde stad? Je ziet het niet, maar het is er wel hoor, echt wel, geloof me nou, heus wel. Er is één voordeel van de klimaatverandering en dat is dat we nu meer exotische fauna hierheen zien komen dan ooit. Het ‘wemelt' in de Gaasperplas van de rode rivierkreeften. Andere soorten verdwijnen jammer genoeg.
Rode (Amerikaanse) rivierkreeft
De Natuur, ha, die film heb ik al, roept de spitsburger uit.
Wie alvast stiekem een kijkje wil nemen in het werk van de maker van De Wilde Stad, hier klikken. Ik verheug me al op de stadskraaien die hun roep veranderd hebben in een beltoon. Er zit er eentje hier in de straat.
