Vandaag trof ik twee brede wespenorchissen aan langs de Wilnisgracht (hier eentje met een groot langlijfje). Terwijl ik ze aan het filmen was kwam een klein Surinaamse meisje met haar broertje op sleeptouw heel beleefd vragen wat ik aan het doen was. Heb haar uitgelegd dat dit een bijzonder plantje was. Iemand anders kwam ook kijken en vragen.
Het is alleen jammer dat de grachten nu aan het dichtslibben zijn met algen en zwerfvuil. Toen ik vanochtend mijn boodschappen deed kwam ik langs een hengelaar op een brugje. Het was eigenlijk een hele familie die daar stond. In de weinige minuten dat ik daar stond werd het ene visje na het andere bovengehaald, verschillende soorten zelfs, allemaal zo'n tien tot twaalf cm lang. De hengelaar wist precies welke vissen terug het water in moesten. Hij had een emmertje met een luchtpompje om de gevangen visjes goed te houden. Eentje had toch al het loodje gelegd. Misschien dat deze wonderbaarlijke visvangst toch te wijten is aan de warmte. De vissen happen gretig toe als er verder maar weinig eetbaars in het water zit. Ik denk dat de vissen in het emmertje meer zuurstof kregen dan die in de gracht. De hengelaar zei me dat op sommige plaatsen de vissen dood in het water liggen. Ikzelf heb dat niet kunnen constateren, maar het water lijkt me steeds ongezonder te worden.
Intussen is het vennetje aan de zuidkant van de Gaasperplas weer zuiver en schoon. Het riet groeit volop en het is een genot om alles weer in zijn oude pracht te zien. Een enkele ruige anjer bloeit er nog, ook het blauw glidkruid en de rode ogentroost.
Het vennetje