Rutte was koud terug van de eurotop waarin een grotere begrotingsdiscipline werd afgesproken, of hij had al meteen te melden dat Nederland weer meer dan 10 miljard extra moest bezuinigen. Ja, als je miljarden naar Griekenland en andere landen stuurt om de schulden van die landen aan de banken te voldoen, dan moet je dat geld ergens vandaan halen. Bij de Nederlandse burger dus. Gevolg: de economie krijgt het zwaar want de burger heeft veel minder te besteden. Dat drukt ook de beurs die in het rood duikt. En de enige reden dat het 'vertrouwen van de markt' wegzakt is dat de credit rating bedrijven in de VS systematisch alle banken en landen afwaarderen. Dat komt goed uit voor sommige grote banken die speculeren op dalende koersen en profiteren van stijgende rentes.
Vreemd genoeg blijft de hypotheekrenteaftrek een heilig huisje. Een beperking van de aftrek zou volgens de Jager een 'lastenverzwaring' zijn. Alsof de hele bevolking al niet te lijden heeft van meerdere grote lastenverzwaringen. Het is duidelijk dat sommige bevolkingsgroepen, namelijk de rijken, ontzien moeten worden. En Wilders zakt weer als een boer op klompen door het ijs, want ook voor hem mag niet aan de aftrek getornd worden. Het is vrij makkelijk om het begrotingstekort te laten oplopen: je laat de rijken niet meebetalen aan de crisis, dus de belastingen en inkomsten hou je zo laag mogelijk, en verder stort je bakken met geld in de eurokas om ervoor te zorgen dat de banken geen problemen krijgen. Je bezuinigt de economie kapot en je hebt een regelrechte crisis, Made in Holland.
Nederland is in recessie. Een geweldige verwezenlijking voor het bankwezen en onze huidige regering. Chapeau! Goed gedaan, jochie. Want wees ervan overtuigd: crisis is precies de bedoeling van onze neoliberale regeringen en een ondemocratisch Europa. Dat maakt drastische ingrepen en afbraak van sociale voorzieningen pas mogelijk. Het is tragisch dat zelfs de PvdA niet begrijpt wat er aan de hand is en nog steeds stug doorgaat met hun geloof in de falende dogma's van de vrije markt. De PvdA is zichzelf aan het opheffen.
NRC: "Dit jaar komt het begrotingstekort op 4,6 procent. Dat zijn de vooruitzichten van het Centraal Planbureau (CPB), dat de cijfers van de ‘decemberraming’ zojuist naar buiten bracht. In het gedoog- en regeerakkoord van het huidige kabinet is afgesproken dat wanneer het tekort meer dan een procentpunt boven de raming van toen uit zou komen, extra bezuinigingen nodig zijn. Destijds was het percentage 2,7 procent."
Nederland is nog steeds een van de rijkste landen van Europa. Het staat er zelfs veel beter voor dan de VS. Dus al dat gezeur over recessie en begrotingstekorten is een boekhoudingskwestie. Alle maatregelen om deze kunstmatige crisis in bedwang te houden hebben als uiteindelijke doel een echte crisis te veroorzaken en een totale afbraak van de macht van staten, van vakbonden, van burgers.
In februari 1993 berichtten de Canadese media dat het land in een financiële catastrofe terecht was gekomen, een schuldencrisis. Om te verhinderen dat credit raters als Moody's en Standard&Poor's de kredietwaardigheid van het land zouden afwaarderen waardoor hogere rentes betaald zouden moeten worden, werd voorgesteld om drastisch te bezuinigen op sociale uitgaven, waaronder gezondheidszorg. Dat gebeurde ook. Twee jaar later werd vastgesteld dat de stemmingmakerij kunstmatig was aangezwengeld. Vervalste rapporten werden opgesteld. Maar het enige probleem daar was de hoge intrest die werd opgeeist door de financiële markt. Tegelijk werd druk uitgeoefend om de belastingen te verlagen. Er werd dus kunstmatig een crisis veroorzaakt om ervoor te zorgen dat de sociale voorzieningen werden afgebroken.
Hetzelfde is nu aan de hand in Europa. Terwijl Moody's voor Canada nog steeds een A++ rating had gemeld in 1993, is men nu voor Europa bezig met het afwaarderen om de druk op Europa op te voeren om bezuinigingen door te voeren.
The Shock Doctrine – Naomi Klein: "By 1995, political discourse in most Western democracies was saturated with talk of debt walls and imminent economic collapse, demanding ever-deeper cuts and more ambitious privatizations, with the Friedmanite think tanks always out front crying crisis. At Washington's most powerful financial institutions, however, there was a willingness not only to create an appearance of crisis through the media but also to take concrete measures to generate crises that were all to real. Two years after Williamson made his observations about 'stoking up' crisis, Michael Bruno, chief economist of development economics at the World Bank, publicly echoed the same line, once again without attracting media scrutiny. In a lecture to the International Economic Association in Tunis in 1995, later published as a paper by the World Bank, Bruno informed five hundred assembled economists from sixty-eight countries that there was a growing consensus about 'the idea that a large enough crisis may shock otherwise reluctant policymakers into instituting productivity-enhancing reforms'.
It was in 1982 that Milton Friedman wrote the highly influential passage that best summarizes the shock doctrine: 'Only a crisis – actual or perceived – produces real change.'"
Deep Crises and Reform – Michael Bruno: "Latin America's experience with adjustment and reform is a prime example of seemingly beneficial deep crisis. The region's response to high-inflation crises included stabilization, trade liberalization, and many other elements of the so-called Washington consensus: privatization, pension reform, and central bank independence.
I have emphasized one major theme: the political economy of deep crises tends to yield radical reforms with positive outcomes."
Dat is precies wat nu plaatsvindt in Europa, een kunstmatig veroorzaakte crisis om het neoliberalisme ook in Europa als heersende ideologie in te voeren en de verworvenheden van het socialisme stelselmatig af te breken. Men veroorzaakt crises – let wel: het gaat om een meervoud – om de voorwaarden te creëren voor een neoliberale machtsgreep.
Crises zitten ingebakken in het kapitalistisch systeem. Ook op de beurs geldt: wat de een wint, verliest de ander. Het kapitalisme dendert van crisis naar crisis. De winsten gaan naar de neoliberale nomenklatura, de lasten gaan naar de burger. Zelfs, misschien wel vooral, de 'kleine belegger' is meestal de dupe.
The Enigma of Capital – David Harvey: "... but as Andrew Mellon (US banker, Secretary of the Treasury 1921-32) once famously remarked, 'In a crisis, assets return to their rightful owners' (i.e. him).
Crises are as necessary to the evolution of capitalism as money, labour power and capital itself.
We are possibly now in the midst of such a disruptive phase. But there are also signs of a desperate attempt to restore the pre-existing order, and to proceed as if nothing of consequence has really changed, nor should it."
Er valt veel geld te verdienen in een crisis. Ik hoorde vanochtend in een uitzending van de NCRV over 'kleine beleggers' een van de 'beleggers' (een beter woord is 'speculanten') zonder blikken of blozen zeggen dat een oorlog tegen Iran de olieprijzen kan opdrijven, wat gunstig zou zijn voor zijn aandelen. Dit systeem heeft zijn morele rechtvaardiging totaal verloren. Wij leven in een tijd van catastrofekapitalisme.