Ik lees net iets verhelderends en grappigs in David Harvey's The Enigma of Capital. Wat opvalt in het kabinet Rutte is dat het een hoog fetish gehalte heeft. De absurde verhoging van de maximum snelheid tot 130 km per uur door minister Schulz en de buitensporige bezuinigingen (zelfs Nijpels viel het op en was er tegen) van Bleker op de natuur zijn eigenlijk typische voorbeelden van kapitalistisch fetishisme. Beide voorstellen zijn in zeer hoge mate irrationeel en verspillend.
The Enigma of Capital: "The conquest of space and time and the mastery of the world (of both 'mother earth' and the world market) appear in many capitalist fantasies as displaced but sublime masculine expressions of sexual desire and millennial charismatic belief. Is this the fetish belief that impels onwards the ever rising 'animal spirits' of the financiers? Is this why so many financiers and hedge fund wizards are men? Is this how people feel when they bet the whole of the New Zealand currency in one go? What astonishing power to ride the world and bend it to one's will!
What can be said with certainty is that the conquest of space and time, along with the ceaseless quest to dominate nature, have long taken centre stage in the collective psyche of capitalist societies.
In spite of all manner of critiques, objections, revulsions and political movements of opposition, and in spite of the massive unintended consequences in the relation to nature that are increasingly felt, the belief still prevails that the conquest of space and time, as well as of nature (including human nature), is somehow within our reach."
De verovering van ruimte en tijd vind je bij minister Schulz en de verovering van de natuur bij Bleker. Beide politici zijn ordinaire fetishisten.
Geld op zich is ook een fetish. In plaats van een middel (om een bestaan op te bouwen) is het een doel op zichzelf geworden.