Het nieuwe boek van Julian Assange is uit, Freedom and the Future of the Internet.
ORBooks: "Cypherpunks are activists who advocate the widespread use of strong cryptography (writing in code) as a route to progressive change. Julian Assange, the editor-in-chief of and visionary behind WikiLeaks, has been a leading voice in the cypherpunk movement since its inception in the 1980s.
Now, in what is sure to be a wave-making new book, Assange brings together a small group of cutting-edge thinkers and activists from the front line of the battle for cyber-space to discuss whether electronic communications will emancipate or enslave us. Among the topics addressed are: Do Facebook and Google constitute "the greatest surveillance machine that ever existed," perpetually tracking our location, our contacts and our lives? Far from being victims of that surveillance, are most of us willing collaborators? Are there legitimate forms of surveillance, for instance in relation to the "Four Horsemen of the Infopocalypse" (money laundering, drugs, terrorism and pornography)? And do we have the ability, through conscious action and technological savvy, to resist this tide and secure a world where freedom is something which the Internet helps bring about?"
BOF: "Facebook heeft woensdag haar privacyvoorwaarden (weer eens) gewijzigd. Het zal voortaan jouw gegevens delen met andere bedrijven binnen de Facebook-familie. Tegelijkertijd wordt voorgesteld om de invloed van gebruikers op het beleid van Facebook te beperken. Van zeggenschap over jouw privacy is straks helemaal geen sprake meer."
Onze gegevens zijn niet veilig bij ministers als Opstelten en Kamp. Het digitaal patiëntendossier rammelt aan alle kanten en lijkt meer ingegeven door de wens van verzekeraars om op basis van de dossiers hun beleid te bepalen en controle uit te oefenen. En wie straks verdacht wordt van terroristische activiteiten (en blijkbaar zijn dat er heel veel gelet op de omvangrijke afluisteractiviteiten van de AIVD) kan worden verplicht om versleutelde bestanden op zijn computer te ontsleutelen als Opstelten zijn zin krijgt. Teeven wil een downloadverbod.
Veel erger wordt het als je naar het buitenland kijkt. Het Westen is weer een onverklaarde oorlog begonnen, nu tegen Syrië. Het internet daar is platgelegd, zogezegd door terroristen, maar waarschijnlijker is dat NAVO-landen daarvoor verantwoordelijk zijn. De Syrische oppositie is door de VS voorzien van ongeveer tweeduizend multimedia apparaten voor het maken van verbindingen. Ik denk in de eerste plaats aan Engeland als aanstoker van rebellie. Cameron komt openlijk uit voor zijn wens om Syrië binnen te vallen. Hij is al stiekem en illegaal met de oorlog begonnen. Alleen is daar nog geen overleg of democratische besluitvorming over geweest. Het Westen is net zo corrupt als het Romeinse Rijk op het einde van zijn Latijn. Het zijn de stuiptrekkingen van een systeem dat zich alleen met wapens en totalitaire controle kan laten gelden.
Vergeet de amateurs van de vroegere Stasi, die zijn allang overtroffen door de professionals van de moderne Bundesnachrichtendienst (die intussen niet in staat is gebleken om aanslagen van rechtsextremisten te voorkomen, en er zelf aan blijkt te hebben meegewerkt). Big Brother is alomtegenwoordig. Met zijn iCloud is Apple bezig met het opbouwen van een ideaal opsporingsmiddel. Was Steve Jobs met zijn top secret security clearance een belangrijke medewerker van het Amerikaanse Department of Homeland Security? Het is niet uitgesloten.
Op dit moment is het uitwisselen van gegevens, documenten en muziek al heel verdacht. Vroeger kon je een cd of boek dat je gekocht had, uitlenen aan anderen of cadeau geven. Dat is niet meer zo makkelijk. Het internet heeft dat allemaal veranderd. De kans bestaat dat je boekenbestand op je computer na je dood gewoon verdwijnt. Ondanks het feit dat computerbestanden virtueel zijn en vluchtig, zijn ze onderworpen aan veel meer controle dan tastbare dingen als boeken.
AUP: "In the past fifteen years, file sharing of digital cultural works between individuals has been at the center of a number of debates on the future of culture itself. To some, sharing constitutes piracy, to be fought against and eradicated. Others see it as unavoidable, and table proposals to compensate for its harmful effects. Meanwhile, little progress has been made towards addressing the real challenges facing culture in a digital world.
Sharing: Culture and the Economy in the Internet Age offers a counterpoint to the dominant view that file sharing is piracy, analyzing it rather as the modern form of long recognized rights to share in culture. Sharing starts from a radically different viewpoint, namely that the non-market sharing of digital works is both legitimate and useful. Philippe Aigrain looks at the benefits of file sharing, which allows unknown writers and artists to be appreciated more easily. It supports this premise with empirical research, demonstrating that non-market sharing leads to more diversity in the attention given to various works."
Een paar maand geleden kreeg ik van YouTube de mededeling dat in een van mijn filmpjes mogelijk inbreuk is gepleegd op het copyright van het muziekstuk. Dat was onzin. De muziek was gewoon verspreid onder een Creative Commons License. Dus heb ik dit betwist. De maker van de muziek heeft mij daarbij gesteund. Het gevolg van een betwisting kan zijn dat je kanaal gesloten wordt. YouTube laat zijn zoekbot los op alle muziek die te vinden is in hun bestanden. Is er een match dan krijgt de channeleigenaar een bericht hierover en sta je voor de keuze om reclame toe te laten of je filmpje te verwijderen. Maar het is een gigantische taak om al die bestanden te vergelijken met alle bestaande copyrighted materiaal. En dat enkel en alleen om zogezegd de rechten van de maker te beschermen. Eigenlijk gaat het gewoon om de rechten van de muziekproducenten, niet de makers. En dan gaat het nog tig keren mis. Dat filmpje van mij staat nu dus nog steeds zonder reclame op mijn kanaal. Al dat opsporingsgedoe loopt erg uit de hand. Veel kunstenaars en artiesten zijn er bij gebaat dat hun werk via allerlei kanalen verspreid wordt. Dat is de grote kracht van het internet. De meesten hebben dat intussen begrepen en zetten een aantal voorbeelden van hun muziek op het net. Het zijn enkel de grote graaiers, die producenten die al miljoenen verdienen met de muziek van anderen (muziek die heel vaak gesampled is, dus gestolen uit muziek van andere artiesten en voldoende veranderd om de zoekbots op een dwaalspoor te zetten) die elke inbreuk op hun rechten (dus hun winst) willen vermijden, want bekendheid hebben hun artiesten al genoeg, alleen is hun hebzucht tot megalomane proporties uitgegroeid. In een neoliberale maatschappij is de leidraad van alles het geld.