Herinnering aan 't Gaasp'rpark
Denkend aan ’t Gaasp’rpark
zie ik lege grasvelden
verzopen liggend
in ’t laagland,
rijen ondenkbaar
gesnoeide bomen
als hooge pluimen
aan d’ waterkant staan;
en in de ingeklonken
ruimte verzonken
de bankjes
verspreid in het park,
boomgroepen, heesters,
geknotte rozen,
berken en olmen,
uit hun verband gerukt.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze moerassige
dampen gesmoord,
en in alle plantsoenen
klinkt de roep van de vogels
klagend om verdween'n kroost
getergd en gestoord.
(met excuses aan Hendrik Marsman)
"Holland is en blijft een ellende. Wie hier op de grond stampt, zakt weg in de modder"