Natuur kan in onze ogen soms wreed zijn. Vandaag zag ik twee roofvliegen verwikkeld in een gevecht op leven en dood. Het was geen fraai gezicht. Ook zag ik een gehavende distelvlinder, die was een stuk van zijn rechter voorvleugel kwijt. En wat je niet allemaal ziet aan paringsdrift, ongelofelijk. Hierboven een paar rode weekschildkevers aan het werk (uitvergroot). That's life.
Het icarusblauwtje vind je nu overal in den lande. Het is een klein vlindertje. Vroeger werden die beestjes in natura verzameld. Dan werden ze met spelden in een la vastgeprikt. Tegenwoordig verzamelen we planten en vlinders met het fototoestel. Is veel leuker.
Trouwens, het is vrij lastig om precies te determineren welke vlinder of welk insectje je voor je hebt terwijl je in het veld staat. Foto's kun je achteraf rustig bekijken en vergelijken met de boeken. Op deze foto's zit het icarusblauwtje op het duinkruiskruid, een variant van het jacobskruiskruid. Dat is trouwens een giftige plant, ook huidcontact kan irritatie opleveren. Natuur is geen sinecure.
