Telkens als ik de politiehelicopter hoor overvliegen, denk ik 'het is weer zover'.
"Gewonden bij schietpartij in Zuidoost."
"Vijf schietincidenten in korte tijd in Zuidoost."
"Schietpartij in Amsterdam Zuidoost."
RTVNH: "Bij een schietpartij op de Groesbeekdreef in Amsterdam Zuidoost is in de nacht van donderdag op vrijdag een jongen (17) zwaargewond geraakt. De auto waarin hij zat werd beschoten."
"Bizarre ontknoping in Rioolbuismoord."
En Amsterdam is nog niet eens de onveiligste stad.
Dit wordt te gek. Er is een serieus probleem in Zuidoost. Het zijn vaak jonge mensen die betrokken zijn bij dit geweld. Waar komt dit allemaal vandaan? Er zijn diverse oorzaken te noemen. We leven in een maatschappij waarin solidariteit en saamhorigheid niet vanzelfsprekend zijn. Geld bepaalt status en welzijn. Geld is meestal de oorzaak van geweld. Sommige mensen kunnen de ratrace, de genadeloze concurrentiestrijd, niet meer aan. Sommigen richten zichzelf of anderen te gronde.
AT5: "Van alle mensen die een psychische stoornis krijgen is 37 procent Amsterdammer. Psychische problemen kunnen voortkomen uit stadse ongemakken zoals lawaai, milieuvervuiling en slechte woningen.
Daarnaast trekt de stad ook mensen met een stoornis aan, zij zoeken de anonimiteit van een stad op. Volgens Peen moet Amsterdam meer geld krijgen voor de opvang van patiënten. De stad heeft wel meer patiënten maar krijgt daar geen extra geld voor."
De stedeling kan soms in een lastig parket raken. Ook de familiedrama's stapelen zich op. Tijd voor bezinning. De jeugd is ook gewelddadiger geworden. Wat onze kinderen op tv en de computer zien is vaak geweld, zinloos geweld. Ik noem enkel Irak, Afghanistan, Gaza. En het ergste is dat het wordt gepresenteerd als zinvol geweld. Dat is al een wankele basis voor de ontwikkeling van de jeugd. Jongeren worden van alle kanten gedwongen mee te doen met de consumptiemaatschappij. Ze zijn willige slachtoffers. En langzaam aan vervagen de normen. Ook al hebben ze welstellende ouders, hun geestelijke ontwikkeling loopt vaak ver achter op hun financiële situatie.
Geweld ontstaat niet zomaar. Meestal is het een kwestie van een glijdende schaal van jeugdige normloosheid naar gewelddadige criminaliteit. Het stelsel van normen en waarden is iets wat hen niet bijgebracht wordt, noch in de media, noch door hun ouders, nog door school of maatschappij. Ieder kent wel voorbeelden van hoe een buurt steeds verder verloedert. Er zijn een paar raddraaiers die een buurt terroriseren. Er wordt niet op gereageerd, want men moet zo nodig tolerant overkomen, en vooral geen allochtonen beschuldigen, want dat zou het zo tolerante zelfbeeld van de Nederlander kunnen schaden. Ondertussen voelt de raddraaier zich veilig en gaat steeds verder. De politie is ook huiverig om tussenbeide te komen. Een deel van de buurtbewoners gaat zich onveilig voelen. En uiteindelijk komt de hele zaak op een onprettige manier op de tv. En Wilders krijgt weer meer aanhang.
NRC: "Degenen die de massale criminaliteit door Marokkanen ontkennen, laten niet alleen de slachtoffers in de steek, maar ook degenen die met gezinsinterventie en politiewerk de problemen aanpakken.
Volgens het Amsterdamse bureau voor Onderzoek en Statistiek verlaat ruim zestig procent van de Marokkaanse jongeren tussen de 17 en 23 de school voortijdig zonder ‘startkwalificatie’. In 2006 was 39 procent van de Marokkaanse jongeren werkloos. Van alle Marokkaanse mannen in Nederland tussen de 40 en 64 jaar leeft 62 procent van een uitkering. Behalve twee Marokkaanse winkeliers op het Allebéplein in Slotervaart, kwam ik in twee jaar tijd in Slotervaart niet één Marokkaan van boven de vijftig tegen die werkte.
De ontkenning van deze feiten werkt verlammend en staat de oplossing van dit multiculturele drama in de weg."
Volkskrant: "Van de Marokkaans-Nederlandse jongemannen in Rotterdam in de leeftijd van 18 tot 24 is bijna 55 procent met de politie in aanraking gekomen op verdenking van een delict.
Voor Antilliaanse en Surinaamse Rotterdammers in dezelfde leeftijdscategorie is dat 40 procent, voor Turks-Nederlandse mannen 36, en voor autochtone Rotterdammers 18,4."
Hetzelfde probleem ontstaat nu in Zuidoost. Er zijn inderdaad ook criminele ouders onder Surinamers. Hun kinderen nemen het gedrag van hun ouders over. Er zijn ook ouders die totaal geen aansluiting zoeken bij de Nederlandse maatschappij, die enkel geld willen verdienen en zo makkelijk mogelijk. Er zijn tal van gezinnen wie het enkel om een uitkering is te doen. Er zijn gevallen zat van gezinnen waarin vier volwassenen een uitkering krijgen, soms/vaak onterecht. Hun kinderen volgen dezelfde traditie. Er zijn Surinamers van 3o die nog geen jaar gewerkt hebben, terwijl ze niet ziek of gehandicapt zijn. Sommigen hebben 'bijbaantjes', zoals de chauffeur van een bekend witgoedbedrijf die de opgehaalde oude spullen niet terugstuurt voor recyclering maar ze in zijn tuin verzamelt en doorverkoopt. Zo begint het.
De verloedering gebeurt langzaam. Neem een voorbeeld: een nog werkende ouder fraudeert, zoals dat o.a. het geval was bij de dienst Stadstoezicht, en we weten allemaal dat daar hoofdzakelijk allochtonen werken; het duurt niet lang voor dat openbaar wordt en deze persoon ontslagen wordt. Om dezelfde levensstandaard op te kunnen houden zoeken ze naar andere middelen om aan geld te komen, dat kan betekenen frauderen met uitkeringen of illegaal werk (snorders, drugshandel). Al heel vroeg hebben ze het criminele circuit betreden en in hun relaties met buren en kennissen zullen ze geneigd zijn te gaan dreigen en intimideren. Je krijgt een buurtprobleem. Daar wordt vaak fout op gereageerd. Er zijn er die niets willen horen of zien, en er zijn de naïevelingen die iedereen principieel als eerlijke burgers zien en elke kritiek op allochtonen als racistisch beschouwen. Intussen loopt de situatie uit de hand en geweld ligt op de loer als de raddraaiers kritiek te verduren krijgen of erger nog aansprakelijk gesteld worden voor hun daden. Ze gaan ook mekaar te lijf. Je krijgt afrekeningen onder mekaar.
Volkskrant: "Het gaat om groepen die zich bevinden in de laagste sociaal-economische positie - dat is een 'noodzakelijke voorwaarde'. Maar de criminaliteit van jongeren schiet pas echt uit wanneer het ontbreekt aan sociale controle, betoogt hij [Frank Bovenkerk]. Dat geldt zowel op het niveau van de etnische groep als geheel, als binnen het gezin. Van de migrantengroepen kent de Turkse de hoogste graad van organisatie, de meeste interne sociale controle en de laagste misdaadcijfers, verklaart Bovenkerk."
Het verbeteren van de sociaal-economische situatie van de betreffende groepen is essentieel. Goed onderwijs is essentieel. Verder is het een kwestie van het toepassen van de wet strict volgens het principe van gelijkheid. Geen begrip voor geweld van allochtonen of van wie ook. Iedereen gelijk voor de wet. Dat zal Wilders ook heel wat wind uit de zeilen nemen. Als er problemen zijn in buurten meteen de zaak aanpakken en niet wachten tot het uit de hand loopt. De sociale controle is tegenwoordig vrijwel onbestaand. Het motto is nog steeds: niet horen, niet zien, en zwijgen.