Voormalig minister Jan Pronk heeft zijn lidmaatschap van de PvdA opgezegd. Hij schrijft: "Het akkoord is gepresenteerd als de enige mogelijkheid die zich voordeed, zowel in politiek opzicht als beleidsmatig: “We kunnen het niet mooier maken dan het is. We moeten door de zure appel heen bijten. Daarmee wordt de basis gelegd voor economisch herstel dat aan iedereen ten goede zal komen”. Ik heb daar nooit in geloofd. Politiek deden zich meer mogelijkheden voor. Ze zijn niet onderzocht. Beleidsmatig waren en zijn er alternatieven. Ze komen niet aan bod. De onderhandelaars over het regeringsakkoord waren overmoedig en kortzichtig. De uitvoering van dat akkoord ademt een geest van zelfgenoegzaamheid en hoogmoed.
In plaats van traditie te koesteren, wordt afstand genomen. Beginselen worden verloochend. Daarom voel ik mij in de Partij van de Arbeid niet meer thuis en heb ik besloten dat huis te verlaten. Ik doe dat met heimwee, maar het is mijn politieke thuis niet meer. Ik ervaar de partij niet langer als sociaaldemocratisch."
Pronk heeft gelijk. De PvdA is een neoliberale partij geworden. Terwijl zelfs kopstukken van de VVD als Wiegel en Bolkestein waarschuwen voor al te rigoureuze bezuinigingen, werken de Samsommen en Asschers vrolijk mee met een desastreuze politiek. De dogma's van privatisering en deregulering gelden nog steeds, ook al veroorzaken ze een depressie. Maar ik heb diep respect voor die mensen in de PvdA die zich binnen hun partij zijn blijven inzetten voor een degelijk sociaaldemocratisch beleid.
Een paar trefwoorden: woonakkoord, loonstrookje, fiscaal stelsel, gepensioneerden, werklozen, propaganda, huren omhoog, AOWers.
Emile Roemer: "Al jaren wordt nu snoeihard bezuinigd en de koopkracht van mensen verlaagd. De tekorten worden amper kleiner, de staatsschuld niet lager en de economische groei niet hoger. Precies het omgekeerde beleid is nodig om ons land er bovenop te helpen. Maar wij zitten met een kabinet dat dit als laatste in de wereld niet lijkt te zien."
Privatisering tot in zijn uiterste consequentie leidt tot zelfmoord politieke partijen:
"De conclusie van Van Waarden is dat privatisering leidt tot reductie van het publiek domein. Politiek wordt steeds meer vervangen door economie en de burger wordt gereduceerd tot consument. Daarmee treedt ook een verschuiving op in de dominante mechanismen van zeggenschap en controle op macht: van ‘voice’ naar ‘exit’.
Wat is de limiet van een dergelijke ontwikkeling? De overbodigheid van de politiek! Een in zijn uiterste consequentie doorgevoerde liberalistische marktwerkingspolitiek, dwz. één die verwordt tot libertarianisme c.q. anarchisme, laat geen ruimte voor een politiek domein, geen rol voor een staat, voor oikos noch politeia. Waarom nog ter stembus gegaan als er steeds minder in de politiek beslist wordt, als er steeds minder publieke ruimte is om in - en publieke belangen om over - te delibereren? Draagt verdergaande privatisering zo ook niet bij aan de veelvuldig betreurde ‘Politikverdrossenheit’? Het vervolgen van een privatiseringsbeleid tot in zijn uiterste consequentie zou daarom in zekere zin zelfmoord zijn voor politieke partijen. Misschien dat ze dan maar het beste kunnen fuseren met consumentenorganisaties. En de leden en activisten van de partijen? Voor hen is hooguit een rol weggelegd als juryleden in privaatrechtelijke geschillen over eigendomsrechten en economische transacties. Bureaucraten worden advocaten, politici worden (scheids)rechters, en burgers juryleden. Is dat onze visie van het toekomstige publieke domein? Zou dat niet een nieuwe en echte ‘tragedie van de commons’ zijn: het verdwijnen van de politeia ... in een poging de eerste tragedie te overkomen?"
De reductie van het publieke domein zie je ook in het natuurbeleid. De waan van de dag is 'behoud door ontwikkeling'. Mogelijkheden om het beheer van parken te blijven financieren door de overheid, zoals altijd al gebeurde, worden afgebouwd. Door het commercialiseren van groengebieden denkt men voldoende geld te kunnen verdienen voor het beheer. Dat zal nooit werken omdat zelfs bedrijven op hun eigen bedrijfsterreinen (100% in exploitatie) het moeilijk hebben (te wijten aan de huidige neoliberale politiek), dus waarom zouden amateurs als Recreatieschappen ineens wel succes boeken? Overigens is het niet de bedoeling dat de Recreatieschappen zelf geld gaan verdienen maar dat de commercie uitbesteed wordt aan andere bedrijven, vooral evenementenbedrijven. De animo voor horeca in groengebieden is niet erg groot, en indien die er wel is, dan willen ze geen voorzieningen als toiletten onderhouden. Het barst van de festivals in en om Amsterdam, maar veel geld wordt daarmee door Groengebied Amstelland niet verdiend. De winsten verdwijnen in de zakken van een- of tweemansbedrijven als Amsterdam Open Air. Daarom zal 'behoud door ontwikkeling' nooit werken. Het is een verkapte privatisering. De mogelijkheid om eindelijk eens de belastingontduikers aan te pakken en zo miljarden te verdienen om dit land en zijn natuur in stand te houden wordt niet benut. En dan is er nog het sjoemelen in de polder. Er is geld genoeg te vinden voor natuurbeheer, maar men moet het wel halen waar het zit.
Provincie Noord-Holland: "Eind 2011 hebben het Rijk en de provincies overeenstemming bereikt over verregaande decentralisatie van het natuur-, recreatie- en landschapsbeleid en over bezuinigingen op dit vlak. De Agenda Groen, die op 11 maart 2013 is vastgesteld door Provinciale Staten, is het Noord-Hollandse antwoord op deze ontwikkelingen en bevat een nieuwe koers voor het groene beleidsveld. In de Agenda Groen beschrijven wij hoe wij met méér verantwoordelijkheden, maar minder middelen dan voorheen, de bescherming van een groen, toegankelijk en aantrekkelijk Noord-Holland willen blijven vormgeven.
Belangrijk onderdelen van het nieuwe provinciale groenbeleid zijn de voltooiing van de Ecologische Hoofdstructuur en investeringen in nieuwe recreatiegebieden. Ook worden middelen vrijgemaakt om het natuur- en recreatiebeheer te blijven financieren, hoewel dit beleid ook op onderdelen wordt versoberd. Ten slotte starten wij een aantal pilots om private financiering van groene gebieden aan te boren en om het natuurbeheer goedkoper uit te voeren."
The Illusion of Democracy: "What happened to trade unions, the green movement, human rights groups, campaigning newspapers, peace activists, strong-minded academics, progressive voices? We are awash in state and corporate propaganda, with the ‘liberal’ media a key cog in the apparatus. We are hemmed in by the powerful forces of greed, profit and control. We are struggling to get by, never mind flourish as human beings. We are subject to increasingly insecure, poorly-paid and unfulfilling employment, the slashing of the welfare system, the privatisation of the National Health Service, the erosion of civil rights, and even the criminalisation of protest and dissent."
Daarmee zijn we beland bij een heikel punt, de groeiende onderdrukking van protesten, ook in ons land. Ik was recentelijk op een vergadering voor behoud van groen en daar kwam het recente aftappingsschandaal in de VS en ook Nederland ter sprake. Dat werd aangehaald om erop te wijzen dat de notulen van de groep ook wel eens bespitzelt zouden kunnen worden door de AIVD en zo. Stel je voor! De hint aan de aanwezigen was daarom om zo voorzichtig mogelijk te zijn en ons gedeisd te houden. Vooral geen ter zake doende uitspraken van rechters insturen. Dat komt zo goed als overeen met het uitvoeren van een stasibeleid. De Stasi of de Nederlandse tegenhanger daarvan hoeft dus niet op te treden, dat doet de bange burger wel, die zijn medeburgers aanraadt om vooral op te passen. Zover is het al gekomen. Op alle mogelijke manieren wordt druk gezet op de burgers om een overheid die in veel gevallen illegaal bezig is vooral zijn gang te laten gaan. Dit heeft niets meer democratie te maken, maar het is wel tekenend voor deze tijd.
Politieke partijen die zich inlaten met een repressief beleid dat enkel de gewone burgers en de middenstand aanpakt ten gunste van een kaste van profiteurs zijn gedoemd te mislukken. Privatisering en deregulering tot in alle naden van de samenleving, inclusief onze natuurgebieden, is een doodlopende weg. Als we de padden helpen de gevaarlijke weg over te steken dan is het ook van belang om ervoor te zorgen dat ze ook niet vertrapt worden door horden festivalgangers.