Blog
Oorlogszucht
De laatste ‘gifgasaanval’ in Douma, Syrië, lijkt op een wanhoopspoging van de fundamentalistische terroristen om het Westen nog aan te zetten om in te grijpen. Op het filmpje dat onze media lieten zien is enkel te zien dat kinderen besproeid worden met water, maar verder met open ogen rondlopen. Ze zien er niet uit alsof ze door gifgas zijn aangetast.
Waar gaat het hier om? De wettelijke regering van Syrië lijkt een totale overwinning te behalen op de terroristen die werden gesteund door de VS en Israël. Dat is bijzonder pijnlijk voor de VS en het Westen, die er alles aan gedaan hebben om de terroristen te steunen en Assad klein te krijgen. Dat is niet gelukt. Dus het is zeer waarschijnlijk dat de geveinsde woede over de ‘gifgasaanslag’ geënsceneerd is, zoals ook bij alle eerdere ‘gifgasaanvallen’. Daarom zoekt het Westen, en vooral Israël en de VS een mogelijkheid om Syrië nog een zware slag toe te brengen onder het mom van verontwaardiging over een niet bewezen gifgasaanslag.
Dat het Westen geen morele onderbouwing meer heeft wordt steeds duidelijker. Ook een aantal Europese landen steunen de moordenaars van de islamitische terreurgroeperingen. Dat mag bijzonder vreemd genoemd worden. Om geopolitieke redenen worden moordenaars ondersteund, net zoals dat met de Taliban gebeurde. De ellende is gigantisch geworden. Onder valse voorwendsels wil de grootste idioot die de VS ooit voortbracht, Donald Trump, nu Syrië toch aanvallen. Het zou een schande zijn als Europese landen zich daarbij aansluiten. De Russen zullen niet anders kunnen dan zichzelf en Syrië te verdedigen. Daarmee zitten we in een zeer gevaarlijke oorlogssituatie die makkelijk uit de hand kan lopen.
Zo slaat het Westen zijn eigen glazen in:
AD: "De Vlaamse pater Daniël Maes (78) leeft in Syrië, in het zesde-eeuwse Mar Yakub klooster in het stadje Qara, 90 kilometer ten noorden van de hoofdstad Damascus. Hier is hij ooggetuige van de burgeroorlog. Volgens pater Daniël klopt er weinig van de westerse berichtgeving over het conflict in Syrië. ,,De Amerikanen en hun bondgenoten willen het land te gronde te richten.””
Indien Trump Syrië aanvalt dan verliest hij en zijn bondgenoten alle geloofwaardigheid en moreel gezag. Het zou het zoveelste bewijs zijn van de morele aftakeling van het Westen. Ik maak me grote zorgen over de gang van zaken.
Op de site van het Strategic Studies Institute kunt u een rapport downloaden van het Amerikaanse Ministerie van Defensie, At Our Own Peril, DoD Risk Assessment in a Post-Primacy World (Op Eigen Risico, Risico Evaluatie door het Ministerie van Defensie in een Wereld zonder Overwicht). Amerika is zijn overwicht kwijt.
Operation May Day
De affaire Skripal blijft de media halen. Ook het uiterst geheime Britse Porton Down laboratorium komt ter sprake. Het begint steeds meer op een spannende thriller te lijken. Isaak Babel schreef het al: “Een goed bedacht verhaal hoeft niet op het echte leven te gelijken. Het leven zelf probeert met alle macht op een goed bedacht verhaal te gelijken.”
Nu ben ik toevallig The Human Factor van Graham Greene aan het lezen (geschreven in 1978). Greene was ooit zelf spion van MI6 (de buitenlandafdeling van de Britse geheime dienst). Uit dit boek komt de volgende passage, een gesprek tussen het hoofd van de dienst en zijn tijdelijke vervanger Doctor Percival, die een medewerker van MI6 verdacht van verraad en daarom vergiftigd heeft:
‘And yet … you did kill Davis? Or didn’t you?’
‘He died of his liver, John. Read the post mortem.’
‘A happy coincidence?’
‘The marked card - you suggested it - turned up, you see - the oldest trick of all. Only he and I knew of my little fantasy about Porton.’
Nu blijkt dat zowel vader als dochter Skripal aan de beterende hand zijn. Het gaat er vandaag de dag blijkbaar wat humaner aan toe. Het boek dat je hierover kunt schrijven zou kunnen heten “Operation May Day”. Het lijkt erop alsof deze affaire bedoeld was om Theresa May te redden uit haar Brexit debacle.
Laat ik nou toevallig vorige maand The Pigeon Tunnel, Stories from my life van John le Carré (David Cornwell) gelezen hebben. Daarin vertelt Cornwell (die ook voor MI6 heeft gewerkt) zelf ook een en ander over Graham Greene, die bijna voor de rechter gesleept werd voor zijn ontboezemingen over MI6.
“But the most impressive of MI6’s literary defectors must surely be Graham Greene, though I doubt whether he knew quite how close he came to following Mackenzie to the Old Bailey.
… That fellow Greene, he said, would have to be prosecuted. Using information gained as a wartime officer of MI6, he had accurately portrayed the relationship between a head of station in a British Embassy and an agent in the field. He would have to go to jail.
I combed the newspapers for news of Greene’s arrest, but he remained at large. Perhaps MI5’s barons had decided after all that it was better to laugh than to cry. For their act of clemency, Greene rewarded them twenty years later with The Human Factor, which portrayed them not merely as boobies but as murderers."
