2014
Een veilige jaarwisseling en een goed en gezond nieuw jaar!
Weblog Archive december 2013
Op de twaalfde dag...
Zo ongeduldig Nederlandse uitgevers vaak zijn om Engelse boeken in vertaling uit te geven maanden voordat het Engelse origineel is verschenen - zie Donna Tartt (Het puttertje) en Paul Auster (Winterlogboek), zo schuw zijn ze om goede en bestsellende Duitse schrijvers te (laten) vertalen. In het geval van Wolfgang Schorlau zal de reden wel zijn dat onze gelijkgeschakelde uitgevers zich de vingers niet willen branden aan progressieve en kritische onderwerpen, ook al betreft het gewone Krimis. De Groene Amsterdammer wilde recent zelfs helemaal niet geassocieerd worden met de financiering en uitgave van een boek van De Roy van Zuydewijn, zo strak in de pas lopen onze uitgevers.
De zevende Krimi van Schorlau is net uit, de zoveelste bestseller van deze schrijver in Duitsland. Deze keer is de bio-industrie het milieu van de misdaad.
Het materiaal waar deze detective is op gebaseerd. Zijn boeken zijn altijd gebaseerd op reële situaties en toestanden.
Kiwi: "Ein neuer Fall für Dengler: die schmutzigen Geschäfte der Massentierhaltungskonzerne
Georg Denglers Sohn Jakob ist verschwunden. Bereits seit drei Tagen! Denglers geschiedene Frau macht ihm die Hölle heiß: Finde unseren Sohn! Aber nicht nur Jakob ist unauffindbar. Auch Laura Trapp, die in Jakobs Parallelklasse geht, ist verschwunden. Ebenso Julian und Tim, zwei seiner Freunde.
Georg Dengler, der Stuttgarter Privatermittler, macht sich auf die Suche nach seinem Sohn und dessen Freunden. Er findet bei Jakob zu Hause Aufkleber, wie sie Unbekannte in den letzten Wochen auch in den Tiefkühltruhen von Supermärkten angebracht haben. »Dieses Fleisch stammt aus Massentierhaltung. Sie vergiften damit sich und ihre Familie«, steht darauf. Auf Jakobs Computer findet er Fotos und Filme aus Hühner- und Putenmastanlagen. Widerliche Fotos, eklige Filme, die das Elend der Tiere dokumentieren. Ist sein Sohn ein radikaler Tierschützer geworden? Bereitet er mit seinen Mitstreitern eine große Aktion vor? Oder sind sie den Betreibern der Tierfarmen in die Quere gekommen und jetzt in Gefahr? Wieso weiß er nichts darüber? Wieso kennt er seinen Sohn so wenig? So lernt Georg Dengler auf der Suche nach Jakob seinen Sohn erst wirklich kennen – und kommt den mörderischen Methoden von Massentierhaltung und Lebensmittelindustrie auf die Spur."
Het Xmas-gevoel in Holland
Saint Ayn Rand visits the day after Christmas! from MarkFiore on Vimeo.
Aangezien de heilsstaat Amerika nog steeds zeer bewonderd wordt in Europa volgen onze politici van rechts tot (pseudo)links graag de heilige dogma's van het neoliberalisme om deze heilsstaat ook hier in te voeren. Intussen kunnen we gerust spreken van een Leger des Heilsstaat; armoede, werkloosheid, afbraak en hypocrisie tieren welig.
NU: "In mainstream media komt “de tegenprestatie” voor uitkeringsgerechtigden, een onderdeel van het wetsvoorstel dat staatssecretaris Jetta Klijnsma zo snel mogelijk door de Tweede Kamer probeert te jagen, momenteel volop aan bod. Journalisten pakken de kritiek op het principe van verplicht onbetaald werken breed op. De Amsterdamse GroenLinks-wethouder Andrée van Es gedraagt zich daarbij alsof ze zich principieel keert tegen dwangarbeid. Maar niets is minder waar."
Mensen hebben hun hele leven sociale premies betaald, ook de uitkeringsgerechtigden, en als ze dan werkloos worden en/of in de bijstand komen dan zouden ze voor die uitkering nog moeten werken. Dat betekent dat hun sociale zekerheid waar ze al die jaren voor hebben betaald, in feite is afgeschaft. Daarbij komt nog dat ze werk moeten doen dat niet past bij hun opleiding of ervaring en daarvoor niet eens het minimumloon krijgen. Zicht op beter werk is er niet. Dus het is een uitzichtloze situatie. Dit werk houdt hen ook nog af van het zoeken naar beter werk. Officieel is het 'vrijwilligerswerk', maar feit is dat de gemeentelijke asociale diensten wel erg veel druk uitoefenen en ook uitkeringen verlagen of stopzetten. Het heersende motto is weer 'Arbeit Macht Frei'. Nota bene gepropageerd door PvdA en GroenLinks. De VVD is altijd al een criminele partij geweest. Maar voor de PvdA en GL voel je toch diepe, zeer diepe plaatsvervangende schaamte. Het gaat hier in feite om dwangarbeid.
Klik op plaatje voor website
Download het Rapport Dwangarbeid
"Los van het feit dat 'werken voor een uitkering' direct negatieve effecten heeft op de dwangarbeiders in kwestie, heeft het ook negatieve effecten op de maatschappij als geheel. Deze zijn bijvoorbeeld verdringing en valse concurrentie die een directe onderlinge relatie hebben. Voorbeeld: wanneer dwangarbeiders in het Amsterdamse Bos of elders in de groenvoorziening werken, hebben hoveniersbedrijven minder opdrachten. Omdat er minder opdrachten zijn, hebben de hoveniersbedrijven minder personeel nodig en komen de personeelsleden zonder baan te zitten. Verder zullen de hoveniersbedrijven eraan denken dan ook maar dwangarbeiders 'in dienst' te nemen om op personeelskosten te bezuinigen. Er zijn zat gevallen bekend van bedrijven die dat al doen; PostNL, Zeeman en Jumbo bijvoorbeeld. Sterker nog; in Rotterdam zijn zorgverleners inmiddels ontslagen om dan terug te mogen komen om hetzelfde werk te doen, maar nu voor een uitkering."
Rapport over arbeidsbemiddeling, vrijwilligerswerk en dwangarbeid in de gemeente Amsterdam - Een verslag van ervaringen met de ‘stille revolutie’ in de tweede helft van 2012 en in 2013:
"Op de spreekuren van belangenorganisaties en vakbonden komen schrijnende verhalen binnen over misstanden die heersen in de dwangarbeidsprojecten. Slechte werkomstandigheden, intimidatie, vernederingen, dreigen met stopzetting van de uitkering als je niet constant naar de pijpen van de werkmeesters danst, en vaak zelfs daadwerkelijke kortingen of stopzettingen van de uitkering voor de meest futiele ‘overtredingen’ van de zeer strenge regels. Schrijnend is, dat je in dergelijke projecten vaak niets leert en dat ze op geen enkele manier bijdragen aan je kansen op de arbeidsmarkt.
Veel gemeenten hebben de bedoeling deze dwangarbeid aanzienlijk uit te breiden: ze staan financieel met de rug tegen de muur, beweren ze, en daarom worden bijvoorbeeld in de thuiszorg duizenden betaalde krachten ontslagen waarna bijstandsgerechtigden dit werk moeten gaan doen met behoud van uitkering."
En om het kerstgevoel compleet te maken, brak op kerstavond een voormalig lijstduwer van GroenLinks nog een lans voor het bombarderen van Syrië. Komt het ooit nog goed met dit land?
Boom! One minute opera
Bekijk het filmpje met Boom! One minute opera uitgevoerd door De Nederlandse Opera en mensen uit de buurt die hun beste groene wensen uitspraken bij de kerstboom op het Bijlmerplein eergisteren.
Aan al mijn lezers fijne kerstdagen en bedankt voor jullie inzet voor een groen Zuidoost.
Kerstcantate bij de boom
Vanmiddag zong een operakoor van de Nederlandse Opera bij de kerstboom op het Bijlmerplein. Voorzitter Herrema van de stadsdeelraad zette de boom in het licht en sprak zijn wens uit. Hans Kapiteijn vertelde een bomenverhaal. Daarna spraken diverse mensen hun eigen kerst/boomwensen uit. Ik heb de mooiste momenten op film gezet en morgen ga ik alles monteren. Zaterdag moet het klaar zijn. Het was een ouderwets sfeervolle kerstviering, aangeboden door de Nederlandse Opera.
Flora te Riet spreekt haar wens uit en draagt een gedicht voor.
Wie prijst er ooit een mens die oude bomen velt
En in derzelver plaats geen nieuwe wederstelt??
Want hadden oudstijds toch onze ouders niet geplant,
Wat zoude ons Neerland zijn als louter veen en zand
Jacob Cats (1577-1660)
Opera op het Bijlmerplein
Donderdag 19 dec 2013 – 18.00 uur
Bijlmerplein
BOOM! One Minute Opera op het Groot Bijlmerplein
Op donderdag 19 december 2013 van 18.00 tot 18.30 uur presenteert De Nederlandse Opera een BOOM! One Minute Opera bij de kerstboom op het Groot Bijlmerplein (nabij het hoofdkantoor van ING).
Ruim 300 operazangers en -zangeressen openen het programma met een hedendaagse bewerking van een klassieke Christmas carol. Hans Kapiteijn, kwaliteitsmedewerker Stadsdeel Zuidoost, zal vervolgens bijzondere verhalen over de kerstboom vertellen. Daarna is het woord aan Amsterdammers, waaronder Tjeerd Herrema, stadsdeelvoorzitter van Zuidoost. In 1 minuut zullen zij een duurzame wens voor het stadsdeel uitspreken terwijl het grote koor gelijktijdig indringende liederen zingt.
Wil je zelf een wens uitspreken? Plaats dan je wens op www.amsterdamiseenopera.nl
Toegang gratis, iedereen is welkom!
BOOM! One Minute Opera
De bijeenkomst is onderdeel van de tour 'BOOM! One Minute Opera' langs 12 Amsterdamse bomen. Tot en met 13 februari 2014 wordt elke week een andere bijzondere boom in de hoofdstad aangedaan. De bomen zijn speciaal voor het project geselecteerd door boomconsulent Hans Kaljee.
Gifmais
StopTheCrop: "Zeer binnenkort zullen de ministers van alle EU landen een besluit nemen of Pioneer's gentech maïs (technische benaming 1507) in de EU geteeld mag worden. Kom nu in actie!
Er zijn veel problemen met deze gentech maïs, die zelf insecticide aanmaakt. Deze zou schadelijk kunnen zijn voor vlinders en motten, en er is geen onderzoek gedaan naar de effecten voor insecten als bijen en andere bestuivers. Bovendien is de maïs tolerant gemaakt voor een krachtige onkruidverdelger (op basis van glufosinaat, zoals Liberty), dat door de EU als zeer giftig is geklassificeerd. Tegen de Europese regels in, is er in dit geval geen risicobeoordeling gedaan naar het gebruik van deze onkruidverdelger.
Schrijf nu naar één van onderstaande EU landen om te helpen deze maïs te stoppen. Dit zijn de landen waarvan de mening de uitslag het meest kan beïnvloeden. Kies s.v.p. het land waarnaar je wilt schrijven, en vul het formulier in!
Bedankt voor deelname aan deze actie!"
De triomf van de wil
Een paar dagen geleden was ik bij een presentatie van het Grote Groenonderzoek. Dat was een korte samenvatting van deze brochure. Het eerste plaatje van de presentatie was het omslag van het boek van Edward Glaeser Triumph of the City. Het Grote Groenonderzoek doet het nog eens over met de Triomf van parken en groen in de woonomgeving. Triomf alom. Meteen dringt zich de film Triumph des Willens van Leni Riefenstahl ("Hart wie Kruppstahl!") in gedachten op. Het valt niet te ontkennen, megalomane stadsplannen hebben iets totalitairs. Het bovenstaande omslag is flink gephotoshopt. Architectuurfoto's zijn meestal ook geen weergave van de werkelijkheid, maar zijn 'kunstzinnige' bewerkingen die met groothoeklenzen een buitenproportionele indruk moeten maken. De metropool moet vermarkt worden en gemystificeerd. Het onderstaande omslag geeft al een heel ander beeld. De zeefdruk van Jeroen Henneman eronder is al helemaal geen geïdealiseerd beeld. De film Metropolis van Fritz Lang schetst een dystopie.
Commentaar op Amazon over het boek van Glaeser:
"If you know your economics -- not the theory, the society -- and you know the Chicago School of Economics, you know from whence this book sprang, and what its author's agenda is. He's from Harvard, understand, so he additionally has no problem adopting the position of Big Money. The hypey title should be enough to send you packing, but in case you want a quick primer: The City as run by the market (read, the wealthy) is our godsend, the "invention" that brings us all together, hale and hearty. Sure, governance could be better. And there are those oddities overseas, like social democratic states whose cities are quite different. Hey, it's a big world. Case closed.
'Scuse me. As an urban planner with a few decades behind me, I see the city a little differently. I don't respect the author's statistics, so I don't feel the need to rebut them. For me the city is an aggregation of individuals gathered together first and foremost to conduct commerce and seek security. Unfortunately, the commerce conducted is dominated by powerful interests, so that living in the city incurs a rental cost that (when all subcosts are totaled) exceeds the value most individuals receive. Moreover, our cities are as insecure as ever they've been since the invention of the light bulb. Now insecurity can come in the form of a false foreclosure as well as an armed assailant -- both are plentiful.
There's no point in dissing cities; that's where most of us live. But neither is it wise to glorify human habitations simply because the local GDP is higher than the countryside's. How it's distributed is far more important. "Richer, Smarter, Greener, Healthier, and Happier"? Maybe in Cambridge; few places else."
Het is duidelijk dat de huidige nomenklatura zeer geporteerd is voor de metropolisering van onze steden. Bestuurders gingen op dienstreis naar New York, Parijs en weet ik veel waar nog meer, en kwamen terug met een ideaal beeld van hoe een stad er uit moet zien. Vergeet even de rassenrellen en opstanden in Parijs en Londen, de verpaupering en het verval van New York. De Metropolis davert verder. Bestuurders kunnen zichzelf 'in the picture' en hun stad 'op de kaart' plaatsen met grote bouwprojecten. De triomf van de wil. Gebouwen erin geheid als bevestiging van autoriteit en macht. En raad eens welke gebouwen tegenwoordig autoriteit uitstralen; jawel, vooral de banken.
Jeroen Henneman - Rode daken
LRB: "In 1941, the architect Hans Stosberg drew up ambitious plans for a new model town, with monumental public buildings grouped around a main square, and leafy boulevards branching off a central avenue which led to the factory complex that would provide the bulk of the work for a population of 80,000. There were to be twelve schools, six kindergartens, twenty sports fields, swimming pools, offices, banks, shops and a number of satellite settlements, every one of them constructed around a main square and equipped with similar public buildings and modern amenities. The whole conglomeration was to form an ‘urban landscape’ divided into cell-shaped districts, each forming its own sub-community within the overall structure of the town. Houses, or ‘people’s dwellings’, were to be supplied with central heating, garages, gas cookers, laundries and vegetable gardens. The old idea of a city as a concentration of densely populated buildings packed into a townscape of narrow streets and winding alleyways was to be superseded by the modern concept of a spread-out complex of roads and buildings that merged seamlessly into the natural environment. Funds poured in from the government, and businesses vied for a favoured place in the new urban landscape. To celebrate the start of construction, Stosberg had special greetings cards made for New Year 1942, which he sent out to friends, colleagues and acquaintances. The words below the picture proudly announced: ‘Birth of the new German town of Auschwitz’.
But the countrified urban idyll they had been promised didn’t materialise.
‘The war of the future’, one German architect declared in 1934, marked ‘the death sentence for cities in their present-day form’. The answer lay in ‘intermeshing’ them with the surrounding countryside.
A city such as Istanbul, where growth has gone unchecked, has hardly a green space to offer its inhabitants, except in a thin strip along the shores of the Bosphorus. No wonder people there protested against the loss of the last of its parks.
Defying all the best intentions of the planners, the motor car proved unmanageable within urban confines, and towards the end of the century, people began to turn to public transport again. In Britain, the mass closure of railway lines in the wake of the Beeching Reports in the 1960s was a colossal error. Conservation movements secured the preservation of older buildings such as St Pancras Station, following the demolition of its Victorian near neighbour at Euston. Urban planning utopias have never been popular except with political elites. Peter Willmott and Michael Young, in Family and Kinship in East London (1957), painted a dire picture of community warmth in the old East End giving way to anomie and alienation in the new towns to which bombed-out families were forced to move. In the end, the destruction of European cities in the war did not prove a blessing in disguise. The planners might complain about ‘the disorder of the cities’ with their ‘great mess of houses and factories’, and politicians polemicise ‘against provincialism, against the worship of the old’, but most people liked it that way."
De huidige metropoliseringsplannen zijn dus niet nieuw. De hamvraag is of de gepropageerde stadsutopie niet een dystopie is.
"... the city has been transformed by the power of global corporate culture into a dystopia, soulless site of claustrophobic anonimity and redundant functionalism: chrome, steel and glass, food courts and malls."
(Uit: Counter-narrative, class politics and metropolitan dystopias)
Met grote groenonderzoeken kun je alle kanten op. Hier een kort uittreksel uit een impressie van de vorige (2008):
AmsterdamCentraal: "Zouden ze bij de gemeente überhaupt wel weten dat het Bijlmerpark ten prooi is gevallen aan de destructieve hebzucht van stadsdeelbestuurders en projectontwikkelaars?
Maar hoeveel gewicht ik ook in de schaal leg, nergens werd om mijn advies gevraagd. En dat is jammer. Want ik had de gemeente graag geadviseerd om de drie resterende bomen in het Bijlmerpark te gebruiken om vernielzuchtige bestuurders, plannenmakers en projectontwikkelaars aan op te knopen, opdat ze, zodra hun lichamen zachtjes beginnen te fermenteren, de uit hun bomen verdreven kraaien tot voedsel kunnen dienen.
Aan de andere kant: hoewel deze suggestie prima uitvoerbaar is (in tegenstelling tot wat het stadsdeel graag beweert zijn die bomen kerngezond), denk ik niet dat ze zou worden overgenomen. Per slot van rekening gaat het slechts om een mening. En in onze mening is de gemeente, alle mooie enquêtes ten spijt, helaas niet geïnteresseerd."
Er is momenteel een denktank aan het werk met aan het hoofd Jaap Bond. Bond, Jaap Bond is the name. De tank davert al een paar jaar door, over bestemmingsplannen heen, over de EHS, tot meerdere eer en glorie van de MRA, de Metropoolregio Amsterdam. De heer Bond en zijn discipelen zijn bezig met het volledig herstructureren van Noord-Holland. Recreatiegebieden worden onder zijn beleid omgevormd tot evenemententerreinen. De brochures van de MRA staan vol met megalomane ideeën en intentieverklaringen. Hier en daar staat een leuk onwerkelijk initiatiefje om het allemaal aan de man te brengen. Het groen lijkt uiteindelijk geapprecieerd te worden in Noord-Holland. Maar niet heus. In de in de eerste zin hierboven genoemde presentatie stond 'Groen legitimeert verdichting". Men wil naar stedelijke verdichting (net als de megastallen), zelfs GroenLinks (heb ik ooit van Van Poelgeest gehoord), en om de stad leefbaar te maken heb je groen nodig. Zonder groen, rassenrellen, opstanden en plunderingen. Zoveel is onze bestuurders intussen wel duidelijk geworden. Ze willen verdichting, dus zijn ze verplicht om de wijken van groen te voorzien. Het gaat niet van harte. Want waar mogelijk wordt de stad juist in het groen ingevoerd. Groengebieden moeten weer bebouwd en gecommercialiseerd worden. Wat overblijft is niet een groen landschap, maar een metropolitain groen schandlapje. De gebruikte terminologie van duurzaamheid, toekomstbestendigheid en beschermde natuur is een leugen. De werkelijkheid is dat zelfs de EHS niets meer voorstelt in Amsterdam. De evenementenindustrie heeft bezit genomen van het Gaasperpark en Amsterdam Open Air heeft al een exploitatiecontract voor tien jaar op het oog.
De plancapaciteit voor Noord-Holland is al in kaart gebracht. Maak je borst maar nat. Er is werk aan de winkel. De stad is de ideale werkplek voor architecten, ontwikkelaars en megalomane bestuurders. De stad is ook een probleem, een levensgroot probleem. In veel Amsterdamse straten is de luchtvervuiling onacceptabel hoog. Men realiseert zich wel het belang van het groen in de stad, maar men heeft niet de juiste oplossing. In plaats van meer groengebieden en parken te creëren, gaat men de stad naar en in de groengebieden brengen, met evenementen en horeca. De verstedelijking en verdichting gaat door en vreet alle groen op. De parken worden geannexeerd als consumptiemarkten. Een marktfestival in het groen. Verder moeten we het doen met postzegelparkjes, maar zelfs die zijn nog ver te zoeken. In de hele presentatie over het Grote groenonderzoek kwamen de woorden fauna, flora en ecologie niet voor. De promotoren van de metropolitaine stad, de grootstad, die nu ook de groengebieden gaat opslorpen, maken een knieval voor het (failliete) marktdenken. Het groen als decor van een consumptiemarkt, dat is de zielloze visie van de Metropoolregio Amsterdam. De Natuur wordt vervangen door de Markt, en deze staat 'jenseits von Gut und Böse'. Wat een heerlijke nieuwe wereld!
Mandela, een gewone man
De homepage van Apple
"If there is a country that has committed unspeakable atrocities in the world, it is the United States of America. They don't care for human beings."
“It is said that no one truly knows a nation until one has been inside its jails. A nation should not be judged by how it treats its highest citizens, but its lowest ones.”
“Overcoming poverty is not a task of charity, it is an act of justice. Like Slavery and Apartheid, poverty is not natural. It is man-made and it can be overcome and eradicated by the actions of human beings. Sometimes it falls on a generation to be great. YOU can be that great generation. Let your greatness blossom.”
“We know too well that our freedom is incomplete without the freedom of the Palestinians.”
Nelson Mandela
De media en multinationals maken goede sier met de dood van Nelson Mandela. Ook politici die niet bekend staan om hun democratisch beleid, menslievendheid of vredelievendheid, staan bij de media te trappelen om hun medeleven te afficheren. Zeker, Mandela heeft gevochten en geleden voor Zuid-Afrika. Hij verdient alle lof. Maar als de neoliberale nomenklatura Mandela de hemel in prijst dan is er wat aan de hand. Dat maakt zijn overlijden buitengewoon triest.
U.S. Lionizes Mandela In Death … But Labeled Him a Terrorist While He Was Alive
Nelson Mandela is een icoon geworden, een symbool. Het Westen heeft een grote schuld te bekennen en kan nu berouw tonen. De schuld voor veroorzaakt onrecht kan nu verpakt worden in tot één persoon beperkt medeleven; één persoon die bovendien nog een grote dienst heeft bewezen aan de neoliberale ideologie. Na zijn vrijlating heeft hij gekozen voor 'verzoening'. Verzoening betekent het niet vervolgen van moordenaars en onderdrukkers, en het accepteren van de neoliberale inrichting van Zuid-Afrika. Nu na zijn dood bestaat er nog steeds apartheid, economische apartheid. Er zijn miljoenen mensen als Mandela. Mensen die opkomen voor hun volk, voor rechtvaardigheid, voor gelijkheid en die daar net als Mandela zwaar voor gestraft zijn en nog steeds worden, overal in de wereld. Mandela was een van de velen. Hij is ook een van de velen die als ze aan de macht komen hun idealen verloochenen en de onrechtvaardigheid die ze bestreden hebben niet meer aanpakken zoals ze eerder hadden aangekondigd. Ook daarin was Mandela een gewoon mens, met zijn falen. De apartheid bestaat nog steeds.
Zwarte Zuid-Afrikanen eren Mandela omdat hij met vele anderen Zuid-Afrika veranderd heeft. Maar door zijn verafgoding is hij gedegradeerd tot symbool; hij is gedisneyficeerd. Alle aandacht gaat naar zijn persoon, en dat komt heel wat politici goed uit. Een Mandela die het Thatcherisme verdedigt gedraagt zich als een verrader voor de zwarte Zuid-Afrikaan. Van de privatiseringen onder zijn bewind heeft enkel een beperkte groep zwarten geprofiteerd. Van verzetsstrijder tot collaborateur; Mandela was geen held, maar een gewoon mens. Menschlich, allzu menschlich. Mandela wordt in feite enkel geprezen om zijn bekering tot het neoliberalisme en zijn neoliberaal beleid. Daarom staan de Westerse media nu bol van lof. De apartheid is enkel in naam verdwenen. Het was een klein stapje in de goede richting, maar lang niet genoeg.
Apartheid Did Not Die from John Pilger on Vimeo.
Counterpunch: "South Africa now lurches from crisis to crisis, and so many of us are tempted to remember the Mandela years – especially the first democratic government – as fundamentally different from the crony-capitalist, corruption-riddled, brutally-securitised, eco-destructive and anti-egalitarian regime we suffer now. But were the seeds of our present political weeds sown earlier?
The critical decade was the 1990s, when Mandela was at the height of his power, having been released from jail in February 1990, taken the South African presidency in May 1994 and left office in June 1999. But it was in this period, alleges former Intelligence Minister Ronnie Kasrils, that “the battle for the soul of the African National Congress was lost to corporate power and influence… We readily accepted that devil’s pact and are damned in the process. It has bequeathed to our country an economy so tied in to the neoliberal global formula and market fundamentalism that there is very little room to alleviate the dire plight of the masses of our people.”
Given much more extreme inequality, much lower life expectancy, much higher unemployment, much worse vulnerability to world economic fluctuations, and much more rapid ecological decay during his presidency, how much can Mandela be blamed? Was he pushed, or did he jump?
If outsourcing, corporatization, and privatization could have worked anywhere in Africa, they should in South Africa – with its large, wealthy markets, relatively competent firms and advanced infrastructure. However, contrary evidence emerges from the four major cases of commodification of state services: telecommunications, transport, electricity, and water.
And in one way or another they will always ask, when reminded of the problems caused by the “devil’s pact,” was he pushed or did he jump? Perhaps he did both."
(Patrick Bond directs the Centre for Civil Society at the University of KwaZulu-Natal in Durban: http://ccs.ukzn.ac.za.)
Korter om te lezen:
Economic Apartheid and Resistance in South Africa By Naomi Klein
Democracy Born in Chains By Naomi Klein
Heerlijk avondje
En om alle verdere discussies overbodig te maken, hier het ware verhaal van het ontstaan van Zwarte Piet.
"In de tweede helft van de 19de eeuw verschenen verschillende uitgaven van De Geschiedenis van de zwarte jongens, een verhaal in dichtvorm over drie jongens die een ‘moriaan zo zwart als roet’ bespotten. De ‘grote Nikolaas’ stopt hen voor straf in een inktpot waar ze nog zwarter dan de moor uitkomen."
Consumptie en corruptie
Het is niet verwonderlijk dat het juist de VVD is die voortdurend geteisterd wordt door schandalen van corruptie, fraude en belangenverstrengeling. Hooijmaijers, Van Rey, Ziengs, Offermans, het zijn invloedrijke mannen die beschuldigd zijn van of schuldig zijn bevonden aan corruptie of fraude. De VVD is een partij die enkel het belang van zijn neoliberale achterban dient en dat is niet het belang van het volk, niet het algemeen belang. Integriteit was een thema bij het laatste VVD-congres maar of dat zal helpen blijft een vraag.
De VVD schurkt zeer close tegen het bedrijfsleven aan en het doel van de partij is vooral het bevorderen van de vrijheid van de ondernemer. De grens tussen belangenverstrengeling en handelspromotie is hier flinterdun. Het neoliberale universum tiert nog steeds welig en graait wat het graaien kan. Het heersende politieke klimaat bevordert uitwassen en overtredingen. Waar de kat de bel aangebonden zou moeten worden, wordt de kat het spek opgebonden.
Een terugtredende overheid is het stokpaardje van de VVD. Dat komt handig uit voor de vrije jongens. Zonder overheidscontrole krijg je automatisch meer fraude en corruptie. Maar ook gewoon in de bestuurlijke instanties en regelgeving wordt corruptie steeds toegankelijker. Dat heeft ook te maken met de globalisering en metropolisering van onze wereld. De gevolgen van corruptie worden groter naarmate het gaat om grotere entiteiten, grotere steden, metropolen, en groeiende globalisering. De directe invloed van burgers op het lokale vlak wordt kleiner. Instellingen onttrekken zich steeds verder van hun basis, de belastingbetaler, de gewone burgers.
Daar komt nog bij dat de crisis die is veroorzaakt door de privatisering en deregulering ook afgewenteld wordt op de burgers. Het volk krijgt te maken met groeiende corruptie en verzwaarde lasten. In zo'n klimaat kan corruptie alleen maar groeien; want het is ieder voor zich, het dogma van de neoliberaal. Intussen staat het officieel jargon bol van verhullend en propagandistisch taalgebruik. 'Amsterdam als metropool'. Kent u die? Zeer in trek tegenwoordig bij de neoliberale partijen, VVD, D66 en de PvdA. Ook GroenLinks wil graag een graantje meepikken af en toe. De verdichting van steden, dus het op mekaar stapelen van steeds meer woningen, is nog steeds schering en inslag. De metropool deidt uit. MRA, niet de afkorting van een gevaarlijke bacterie, maar van MetropoolRegio Amsterdam. Momenteel worden onze groengebieden hierin geïntegreerd.
VK: "De armoede in Nederland is in 2012 sterk toegenomen. Er kwamen vorig jaar 152 duizend armen bij. Het is de sterkste stijging van de armoede sinds in 2008 de recessie uitbrak."
Het gaat niet goed met de metropolitaine gedachte. Detroit is failliet. Steden concurreren met mekaar. De armoede groeit. Het technokapitalisme van de banken heeft onze economie aangetast. De globalisering verslindt zijn eigen staart. De metropool is geen utopie, maar een dystopie. Terwijl onze bestuurders nog steeds lansen willen breken voor de metropool zijn we in een postmetropolitain tijdperk aanbeland. Hierover later meer.
MetropoolRegio Amsterdam
WageningenUR: "Drie van de vier gemeenten in Nederland bezuinigen het komend jaar extra op onderhoud en aanleg van groen. Ook worden bestaande plantsoenen gerooid en vervangen door gras dat minder onderhoud vergt. Nederland zal aan een kaler, eentoniger straatbeeld moeten wennen. Gemeenten zullen daarnaast meer klachten van burgers krijgen over ‘verwildering’. Dit zijn enkele uitkomsten van een onderzoek in opdracht van de stichting iVerde. De stichting maakt zich grote zorgen over de dreigende verwaarlozing en versobering van het openbaar groen."
In de huidige crisis wordt de natuur gezien als iets waarop bezuinigd moet worden en tot overmaat van ramp als de nieuwe melkkoe. Ook linkse partijen laten zich verleiden door de mythe dat de natuur vermarkt kan worden en voor iedereen toegankelijk moet zijn, dat iedereen recht heeft op natuur waarbij de neoliberaal met iedereen bedoelt 'iedereen die geld wil verdienen met natuur' en dat zijn in de eerste plaats de organisatoren van festivals. Meer volk naar de parken, iedereen het park in; het lijkt democratisch maar is het niet, want de parken worden afgesloten om een exclusief publiek toe te laten dat daarvoor betaald heeft. De stadsparken worden steeds minder toegankelijk voor de recreant. Als er geld moet verdiend worden met evenementen dan zijn de parken wekenlang afgesloten en maandenlang herstellende van de aangerichte ravage. Het barbecuegebeuren staat ook diametraal tegenover de bezuinigingswens, want barbecues kosten zeer veel aan onderhoud en handhaving.
Het beheer van de groengebieden in Noord-Holland is feitelijk in handen van Recreatie Noord-Holland N.V. die het evenementenbeleid uitwerkt. Theoretisch zijn de recreatieschappen de beheerders in naam van de belastingbetaler. Dat het uitvoeringsorgaan van de recreatieschappen een N.V. is is opmerkelijk. Hier begint de sluipende privatisering van onze groengebieden. Hier schurkt het bestuur van Noord-Holland aan tegen de evenementenindustrie. Hier wordt de kat het spek opgebonden. De N.V. beslist mee over het beleid van de recreatieschappen. Dat is al goed fout. De discussie over de toekomst van onze groengebieden is nog niet eens gestart, maar onze bestuurders zijn al een paar jaar bezig met het uitvoeren van een nieuw beleid. Er worden overal in Noord-Holland evenementen toegestaan die indruisen tegen de Ecologische Hoofdstructuur en de bestemmingsplannen.
Een goede week geleden werden de raads- en statenleden van Noord-Holland opgeroepen voor een consultatie, "Sturen op het landschap in de MRA: de rol van de recreatieschappen". De vraag werd gesteld "Zijn de beheertaken van de recreatieschappen te vermarkten en te vercommercialiseren? Moeten we de recreatieschappen depolitiseren?". Intussen is de vermarkting al aan de gang, en wat erger is, in veel gevallen illegaal. En depolitiseren is gewoon een ander woord voor commercialiseren.
Het is duidelijk dat Recreatie Noord-Holland N.V. een bedrijf is geworden met zeer sterke banden met de evenementenindustrie. Op deze manier worden riante mogelijkheden gecreëerd voor belangenverstrengeling en corruptie. Naïeve partijen kunnen nog geloven in deze nieuwe melkkoe, maar de werkelijkheid is dat niet de gemeenschap beter wordt van de vermarkting van onze natuur, maar een kleine groep festivalorganisatoren. De aandelen van Recreatie Noord-Holland N.V. zijn in handen van de overheid, maar de N.V. organiseert zelf geen evenementen, dus de winst vloeit af naar anderen. De opbrengst voor de recreatieschappen kan alleen groot genoeg zijn om het onderhoud van de groengebieden te dekken als de terreinen voortdurend gebruikt (en misbruikt) worden voor festivals. Natuur wordt ingelijfd door de metropool, en dat is niet ten gunste van de burgers maar van een kleine groep profiteurs. Natuur wordt enkel gezien als het decor van een markt, de consumptiemarkt van festivals, een festival van drank, drugs en daverende decibels.
"According to Lefebvre, what is remarkable about the construction of space under globalized capital is that for the first time in history, nature begins to disappear completely, to be replaced by a reconstituted nature, a 'second nature' of territorial infrastructures, the market, social regulations, discourses and institutions."
En de ouderwetse, echte natuur wordt in deze neoliberale constructie ingepast.
"In Dialectic of Enlightenment, Horkheimer and Adorno argued that the domination of nature actually precedes capitalist relations in the first divisions of labour in primitive societies. Within the era of advanced capitalism, however, nature is completely set apart from the social itself as an inert object which is ultimately seized on by instrumental reason for the purposes of domination and resource extraction. This 'othering' of nature, they insist, is an integral byproduct of the operations of instrumental reason which subjects all relations to quantification. The domination of nature by instrumental reason, thus, comes to pervade all aspects of society and acts, in fact, as the paradigm for the domination of other humans and the quantification of their relations to each other."
(Uit Counter-narrative, class politics and metropolitan dystopias)
Eenvoudiger gezegd: de natuur is een object, een wingebied dat vermarkt moet worden en geëxploiteerd, en daarbij onttrokken wordt aan het gebruik voor grote groepen mensen. Het Gaasperpark wordt gesloten voor de omwonenden en inwoners van bejaardenhuizen die dagelijks gebruik maken van het park. Als de metropolitaine propagandisten zeggen 'het landschap is van iedereen' dan bedoelt met eigenlijk 'het landschap is van de ontwikkelaars'. De bezoekers zijn in hun ogen gewoon consumptievee, alleen toegelaten na betaling. De natuurbarbaren die wifi in de parken willen, vervangen eigenlijk het natuurlijke geluid van de vogels door het geluid van de iPad en denatureren zo het park, maken het park ongeschikt voor natuurlijk gebruik.
Festivals zijn marktplaatsen, waar geconsumeerd wordt, voedsel, drugs en oorverdovende muziek. 'The World of Food' dat men in Zuidoost wil creëren is ook zo'n 'festival marketplace'. Zowel shopping centra als themaparken en groengebieden worden intensieve consumptiemarkten. Het zijn 'privatopias', consumptiekathedralen.
"By deploying this 'mythical spirit of the marketplace', developers – who often assume the mantle of 'popular visionaries' – are:
reshaping the inner city as a stage and staging urban life as a drama of conspicuous consumption ...The festival marketplace [being] a phantasmagoria of capitalist production that marks the threshold to a dream world of utopian images and imaginings of a mythical natural urbanism. (Goss, 1996, pp. 235, 240)"
(Uit Spaces of Utopia and Dystopia: Landscaping the Contemporary City)
Het groen wordt geïntegreeerd in de consumptiemarkt. De baten zijn voor een neoliberale elite.
Vlindercorridor
Vlindercorridor klaar voor volgend jaar
Er is een begin gemaakt met de vlindercorridor langs het Jan Schaeferpad. Het gaat om de middenstrook vlak langs het fietspad (zie bovenstaande foto). Voorlopig is alleen de route vanaf de Hollandse Kade tot de metro bewerkt en ingezaaid. Maar het zou mooi zijn als de hele lengte van het Jan Schaeferpad een vlindercorridor wordt. Dan worden de EHS-gebiedjes van de Hollandse Kade en de zuidoever van de Gaasperplas met mekaar verbonden en krijgt deze corridor nog extra ecologische waarde. Bovendien heb je daarmee een volledige aantrekkelijke toeristische fiets-wandelroute, een rondje Zuidoost vanaf Gaasperplas en Gaasperpark via het Jan Schaeferpad naar de Hollandse Kade en De Hoge Dijk, van daar via het AMC naar de Riethoek. Wandelaars kunnen de route beginnen bij metrostation Holendrecht of bij metrostation Gaasperplas. Het is ook mogelijk om er een stukje Gein, het riviertje het Gein, aan te verbinden en via Abcoude naar De Hoge Dijk te wandelen of te fietsen. De Hollandse Kade is ook een zeer oud historisch herkenningspunt.
Richting Hollandse Kade
Er liggen langs deze vlindercorridor nog aardig wat grasveldjes waar fruitbomen geplant kunnen worden die de vlindercorridor nog extra zullen ondersteunen. Een paar mispels zouden niet misstaan. De mispel is een kleine boom, verwant met de appel en peer, die vitaminerijke vruchten draagt. Deze vruchten zijn ook zeer in trek bij de atalanta. De atalanta of admiraalvlinder heeft als waardplant de brandnetel. Je ziet ze heel vaak op bloeiend koninginnekruid. Als men langs de grachten wat brandnetels laat groeien dan kunnen ze daarop hun eitjes leggen. Hun voeding vinden ze dan in en langs de vlindercorridor.
Er ligt nog te veel bewerkelijk grasveld langs deze route. Als ook op de groenstroken bij de achterkant en de schuttingen van de huizen vlindervelden aangelegd worden dan krijg je een prachtige bloemenzee en kan het onderhoud beperkt worden tot een of twee keer maaien per jaar. Dat scheelt ook weer in de kosten. De basisscholen kunnen erop uittrekken om vlinders te ontdekken en te observeren, mogelijk zelfs meehelpen om vlindervriendelijke bloemen en planten te zaaien.
Wat ook tot de mogelijkheden behoort is dat bewoners langs de route een eigen stukje grond in zelfbeheer ontwikkelen als vlindervriendelijke tuin. Er zijn al mensen die daar mee bezig zijn. Een ervan is bijzonder leuk, hun eigen tuin is een kleine hortus en in het aangrenzend deel van het grasveld planten ze nog allerlei bloemen die het saaie grasveld verlevendigen.
Groene schoolpleinen
WageningenUR: "Het ministerie van Economische Zaken en de gemeente Rotterdam hebben samen de groene herinrichting van 12 schoolpleinen in Rotterdam gefinancierd in de periode 2009 – 2011. Dit vloeide voort uit het convenant ‘Groen en krachtwijken’. Beide partijen wilden graag weten of de veronderstelde positieve effecten van zo’n herinrichting ook daadwerkelijk optreden. Dat is op 4 scholen onderzocht door Alterra. Een groene herinrichting betekende doorgaans niet alleen meer ‘gebruiks’groen op het plein, maar ook meer variatie in speelmogelijkheden. Mede hierdoor kan het plein aantrekkelijker worden voor de kinderen. Als een plein aantrekkelijker werd gevonden, verbeterde het sociale klimaat: kinderen waren aardiger voor elkaar en er werd minder ruzie gemaakt. Op termijn gingen de succesvolle groene herinrichtingen ook gepaard met een verbetering van het welzijn van leerlingen."
GroeneSchoolpleinen: "Een schoolplein kan veel meer zijn dan een pauzeplaats of een overblijfplek. Het kan een groen schoolplein worden. Als een soort buitenlokaal met diertjes, planten en bomen. Wilt u ook een groen schoolplein? Waar kinderen op zoek gaan naar lieveheersbeestjes. Verstoppertje spelen achter bomen en in struiken. Een schoolplein waar kinderen weer in contact komen met de natuur. Waar kan worden geklommen en geklauterd. Waar zij kunnen ontdekken en zich kunnen verwonderen. Op een groen schoolplein draait het even niet meer om de letters pc en tv, maar om de letter n van natuur.
Fonds 1818 daagt u uit om plannen voor een eigen groen schoolplein te maken én te ontwikkelen. Deze website helpt u bij het maken van de plannen.
Fonds 1818 helpt alleen basisscholen in de regio van het fonds bij de financiering."
Amsterdam zal zelf aan de slag moeten met een eigen groeneschoolpleinplan want de stad ligt niet in de regio van Fonds 1818. Waar is de groene ambitie van Amsterdam gebleven? Is die verdronken in de metropolitaine waan van de dag?
Metropolitan nightmare
Metropolitan Nightmare
by Stephen Vincent Benét (1898-1943)
It rained a lot that spring. You woke in the morning
And saw the sky still clouded, the streets still wet,
But nobody noticed so much, except the taxi
And the people who parade. You don't, in a city.
The parks got very green. All the trees were green
Far into July and August, heavy with leaf,
Heavy with leaf and the long roots boring and spreading,
But nobody noticed that but the city gardeners
And they don't talk.
Oh, on Sundays, perhaps you'd notice:
Walking through certain blocks, by the shut, proud houses
With the windows boarded, the people gone away,
You'd suddenly see the queerest small shoots of green
Poking through cracks and crevices in the stone
And a bird-sown flower, red on a balcony,
But then you made jokes about grass growing in the streets
And gags and a musical show called "Hot and Wet."
It made a good box for the papers. When the flamingo
Flew into a meeting of the Board of Estimate,
The new mayor acted at once and called the photographers.
When the first green creeper crawled upon Brooklyn Bridge,
They thought it was ornamental. They let it stay.
That was the year the termites came to New York
And they don't do well in cold climates—but listen, Joe,
They're only ants, and ants are nothing but insects.
It was funny and yet rather wistful, in a way
(As Heywood Broun pointed out in the World-Telegram)
To think of them looking for wood in a steel city.
It made you feel about life. It was too divine.
There were funny pictures by all the smart, funny artists
And Macy's ran a terribly clever ad:
"The Widow's Termite" or something.
There was no
Disturbance. Even the Communists didn't protest
And say they were Morgan hirelings. It was too hot,
Too hot to protest, too hot to get excited,
An even African heat, lush, fertile and steamy,
That soaked into bone and mind and never once broke.
The warm rain fell in fierce showers and ceased and fell.
Pretty soon you got used to its always being that way.
You got used to the changed rhythm, the altered beat,
To people walking slower, to the whole bright
Fierce pulse of the city slowing, to men in shorts,
To the new sun-helmets from Best's and the cop's white uniforms,
And the long noon-rest in the offices, everywhere.
It wasn't a plan or anything. It just happened.
The fingers tapped slower, the office-boys
Dozed on their benches, the bookkeeper yawned at his desk.
The A. T. & T. was the first to change the shifts
And establish an official siesta-room;
But they were always efficient. Mostly it just
Happened like sleep itself, like a tropic sleep,
Till even the Thirties were deserted at noon
Except for a few tourists and one damp cop.
They ran boats to see the big lilies on the North River
But it was only the tourists who really noticed
The flocks of rose-and-green parrots and parakeets
Nesting in the stone crannies of the Cathedral.
The rest of us had forgotten when they first came.
There wasn't any real change, it was just a heat spell,
A rain spell, a funny summer, a weather-man's joke,
In spite of the geraniums three feet high
In the tin-can gardens of Hester and Desbrosses.
New York was New York. It couldn't turn inside out.
When they got the news from Woods Hole about the Gulf Stream,
The Times ran a adequate story.
But nobody reads those stories but science-cranks.
Until, one day, a somnolent city-editor
Gave a new cub the termite yarn to break his teeth on.
The cub was just down from Vermont, so he took his time.
He was serious about it. He went around.
He read all about termites in the Public Library
And it made him sore when they fired him.
So, one evening,
Talking with an old watchman, beside the first
Raw girders of the new Planetopolis Building
(Ten thousand brine-cooled offices, each with shower)
He saw a dark line creeping across the rubble
And turned a flashlight on it.
"Say, buddy," he said,
"You'd better look out for those ants. They eat wood, you know,
They'll have your shack down in no time."
The watchman spat.
"Oh, they've quit eating wood," he said, in a casual voice,
"I thought everybody knew that."
—and, reaching down,
He pried from the insect jaws the bright crumb of steel.