Blog
Symposium Heimans & Thijsse Stichting
Een verslag van het symposium van 6 november over de Omgevingswet vindt u hier.
Er werden een paar interessante presentaties gehouden die de moeite waard zijn om te bekijken en beluisteren.
NatureToday: “Op het juiste moment aan tafel zitten bij gemeenten is belangrijk, benadrukt ook jurist Marga Robesin van Stichting Natuur en Milieu. Ze constateert dat de Omgevingswet de rijksoverheid niet heeft verleid om de ambitie op te schroeven. Wel wordt de status quo bij gemeenten gehandhaafd met de bruidsschat: rijksregels die automatisch onderdeel worden van het omgevingsplan. Gemeenten kunnen dat laten staan, wijzigen of schrappen. Dat is een onzeker punt, aldus Robesin. Des te belangrijker is het dat gemeenten de ruimte benutten die de Omgevingswet biedt. Natuurorganisaties, adviseert de jurist, kunnen gemeenten prikkelen hogere ambities na te jagen. "U zou kunnen pleiten voor strengere omgevingswaarden. Maak vooral gebruik van mogelijkheden van inspraak, participatie en rechtsbescherming." Dat zal snel moeten gebeuren, want veel gemeenten zijn al bezig met het omgevingsplan. "Ik zie wel kansen. U heeft veel kennis van natuur en landschap en misschien ook milieu en duurzaamheid. Het is heel belangrijk dat in te brengen." En hoewel de Omgevingswet zelf geen natuurwaarden bevat, "is het omgevingsplan heel belangrijk. Daar kunnen milieuregels in staan met een afwegingsruimte. Dat is belangrijk voor de natuur en biodiversiteit."
"Klimaatdoelen
Bedreigingen ziet Robesin overigens ook. "Gemeenten krijgen meer taken en verantwoordelijkheden en hebben meer geld nodig voor de uitvoering." Het gebrek aan geld vergroot de kans dat gemeenten het laten lopen. Ook is het de vraag of de Omgevingswet de echt integrale aanpak brengt die leidt tot een betere leefomgeving, iets waar het rijk mee adverteert. Robesin somt op: "Het ambitieniveau is niet verhoogd; toezicht en handhaving blijven een knelpunt; de reikwijdte blijft beperkt, want meststoffen, bestrijdingsmiddelen en klimaatdoelen zitten er niet in." Menens wordt het bij de besluitvorming over concrete activiteiten. "Het is jammer dat er meer algemene regels zijn. Dat betekent minder vergunningplicht, dus minder kans om er in het kader van een procedure iets van te zeggen en eventueel naar de rechter te stappen. Een ander risico is dat de vergunningaanvrager zijn aanvraag in stukjes knipt: eerst bouwen, dan natuurvergunning. Dat betekent dat een aanvrager de regie heeft en het niet integraal wordt bekeken."
"Robesin schetst de theorie, Johan Vollenbroek, die als een juridische kruisridder de Nederlandse stikstofaanpak (PAS: Programma Aanpak Stikstof) volledig onderuitgehaald heeft, kent de praktijk. Hoe beziet hij de uitwerking van de Omgevingswet? "We zijn argwanend, omdat die tot stand komt onder een liberaal kabinet dat weinig voeling heeft met klimaat en biodiversiteit", laat hij in de wandelgangen van het symposium weten namens Mobilisation for the Environment. "Van de andere kant: voor ons is Europese wetgeving de basis. Die verandert niet en gaat boven de Nederlandse wetgeving." Hij geeft toe dat de Omgevingswet ruimte biedt om zaken lokaal te bedisselen. Maar "wat betreft biodiversiteit maken de regering en de provincies er ook een potje van. Slechter kan het niet."
Omgevingswet bedreiging voor natuur tenzij 352 gemeenten natuurbelang stevig verankeren:
"Geen verplichte omgevingsvergunning meer bij bouwactiviteiten en vage open normen. Minder vergunningsplichten, snellere procedures en minder tijd om kapvergunningen op te schorten. Mogelijk zwakkere toets op aantasting van natuur voor projecten in het Natuur Netwerk Nederland. Dit zijn enkele risico’s door de nieuwe Omgevingswet, zo blijkt uit een nieuw rapport."
"Halverwege 2022 wordt de Omgevingswet van kracht. Het is een van de
grootste wetgevingsoperaties ooit die wetgeving en regels voor ruimte,
wonen, infrastructuur, milieu, natuur en water bundelt. Natuur- en
milieufederatie Noord-Holland en Natuur & Milieu hebben in het
rapport ‘Roeien met nieuwe riemen’
(pdf: 1,1 MB) diverse kansen en bedreigingen door de Omgevingswet voor
natuur, milieu en duurzaamheid in kaart gebracht. Ze geven ook aan op
welke manier overheden, bedrijven, maatschappelijke organisaties en
burgers die kansen kunnen benutten en de bedreigingen kunnen beperken.
Tijdens het landelijke symposium ‘Kans of paard van Troje; hoe pakt nieuwe Omgevingswet uit voor natuur en landschap?’
georganiseerd door de Heimans en Thijsse Stichting op 6 november zullen
een aantal resultaten aan de orde komen in de presentatie over kansen
en bedreigingen.
Binnenkort wijdt ‘Aan de slag met de Omgevingswet’
(ministerie BZK, Aandeslagmetdeomgevingswet.nl) een openbaar webinar aan Roeien met nieuwe riemen.
Toetsing op aantasting natuur in Natuur Netwerk Nederland wordt versoepeld
Tot nu toe moesten projecten die uitgevoerd worden in het Natuur Netwerk Nederland (NNN) getoetst worden op eventuele aantasting van natuurlijke kenmerken (ADC-toets). Als er wel aantasting te verwachten is, kan nu nog alleen toestemming gegeven worden indien er geen Alternatieven zijn, er een Dwingende reden van groot openbaar belang is of als Compenserende maatregelen worden getroffen die waarborgen dat de samenhang van het NNN bewaard blijft. Deze verplichte toets verdwijnt binnen de Omgevingswet. Provincies kunnen wel zelf besluiten (of op verzoek van maatschappelijke organisaties) om de toets te handhaven.
Provincies hebben in de Omgevingswet nog wel een resultaatverplichting voor het realiseren van het NNN. Die verplichting is echter op macroniveau en zonder controlemechanisme. Al met al is er, door de toegenomen vrijheid op provinciaal niveau, in de optiek van natuurorganisaties onvoldoende waarborg voor een gelijkwaardig beschermingsniveau van het NNN."
De staat van het land
Er dendert wat over ons heen de laatste jaren. We zouden de coronacrisis wel een juggernaut kunnen noemen en de globale markteconomie met zijn verheerlijking van amusement en evenement een moloch. Belangrijk is dat onze overheden de juiste beslissingen nemen, en dat is niet makkelijk.
ID&T is een paar maanden geleden overgenomen door Superstruct Entertainment, een Brits bedrijf nog wel, en dat in brexittijd. Superstruct Entertainment is als ‘private limited company’ met 6 ‘officers’ (CEO's) met verschillende nationaliteiten (waaronder één Nederlander) in Londen geregistreerd met als ‘nature of business: Financial management’.
De directeurs zijn kennelijk investeerders met een eigen bedrijf. Roderick Schlosser, de Nederlandse directeur, is bijvoorbeeld ook directeur van Providence Equity Partners, 'a private equity firm that focuses on media, entertainment, communications, and information investments’.
ID&T is een onderdeel van een superstructuur. Zij maken gebruik (of misbruik indien we het zo willen stellen) van bestaande assets die aangeleverd worden door overheden in heel Europa die hun eigendommen, natuurgebieden en parken verhuren (voor een appel en een ei) aan deze tot voor kort behoorlijk goed verdienende entertainment ondernemingen. Ook ID&T is nu dus in Britse handen.
Het gaat hier om financieel beheer van kapitaal en ‘assets’, dus bezittingen, eigendommen, vermogen, activa. De betekenis van het Engelse woord ‘asset’ omvat ook ‘buit, prooi’.
Festivals zijn tegenwoordig ondergebracht in financiële constructies met bovenbouw en onderbouw. Het zijn geen multinationals oude stijl, maar alle onderdelen, vertakkingen bestaan uit een klein aantal CEO’s die overal in Europa festivalbedrijven in bezit hebben die gebruik maken van de assets die Europese landen ter beschikking stellen voor het massale festivalgebeuren. De assets zijn in dit geval eigendom van gemeenten, van provincies en staten, dus parken, natuurgebieden en zelfs beschermde natuurgebieden in Nederland vallende onder het NatuurNetwerk Nederland en zelfs Natura2000.
Recreatie Noord-Holland NV levert het groenbeheer voor meerdere recreatieschappen, zoals Groengebied Amstelland (GGA), maar ook bijvoorbeeld het Twiske.
Onderteken de petitie tegen exploitatie van het Twiske.
De omgevingsvisies van diverse gemeenten voorzien niet of niet voldoende in de bescherming van onze natuurgebieden. In de Omgevingsvisie Amsterdam 2050 komt de term NNN niet voor. Dat is een gevaarlijke ontwikkeling, want onze natuur en ons milieu worden in toenemende bedreigd door verdere exploitatie, zware recreatie, en festivals.
In mijn vorige blogpost gaat het over het Toekomstplan Gaasperplas en de ontwikkelingen in GGA en Recreatie Noord-Holland NV. Hoe die ontwikkeling verder zal gaan met een nieuw bestuurbureau voor de schappen en de verkoop van aandelen van Recreatie Noord-Holland NV is onzeker.
Maar er is voldoende reden voor bezorgdheid. Aan wie worden de aandelen van RNH NV verkocht? Aan wie of welk bedrijf wordt over een paar jaar het natuurbeheer van de gebieden van alle schappen in Noord-Holland toegewezen?
Feit is dat tot op heden zowel de provincie als de gemeente Amsterdam boter op het hoofd hebben. De Provinciale ruimtelijke verordening, de PRV wordt door beide gremia niet gerespecteerd.
RNH NV met een aandelenpakket in bezit van de provincie is een vreemde constructie, vooral als daarbij door Bureau Berenschot werd geconstateerd dat er sprake was van een ongewenste samensmelting van beheer en beleid qua recreatie (en dus ook festivals) bij RNH NV en dat er geen rekening werd gehouden met de status van het NNN als natuurgebied.
Het ellendige van deze kwestie is dat ook de gemeenten en in het bijzonder de gemeente Amsterdam ook het NNN op geen enkele manier geborgd heeft in zijn omgevingsvisie of in het evenementenbeleid. De burgemeester van Amsterdam heeft een driedubbele pet op, ten eerste als deelnemer aan een ondemocratisch schap, GGA, ten tweede als verlener van festivalvergunningen tevens vaststeller van het evenementenbeleid zonder dat de gemeenteraad hier iets over te zeggen heeft, en ten derde als gedoger van een handhavingsbeleid waarin handhaving op een zeer laag pitje staat.
Is hier nu sprake van een machtsstrijd tussen provincie en gemeenten? Behoud en versterking van natuur en milieu, van het NNN, lijken hierin geen rol te spelen, terwijl juist dit het kernpunt zou moeten zij van een beter beleid voor een betere toekomst in tijden van klimaatverandering en viruscrises.
Maar er is misschien een logischer verklaring voor deze plotse ontwikkeling om RNH binnen een paar jaar op te doeken. Berenschot is een onafhankelijk organisatieadviesbureau dat organisaties en bedrijven adviseert; RNH NV heeft ter bevordering van beleidsverbetering en transparantie een onafhankelijk onderzoek laten doen zoals een integer bedrijf dat past. In dat onderzoek werd terloops ook gemeld dat RNH als overheidsbedrijf van de provincie NH dat zich zou moeten houden aan de PRV van de provincie NH, zich niet liet leiden door deze PRV en het NNN dus niet geborgd was in het beleid van RNH. Maar het zijn de recreatieschappen als gemeenschappelijke regelingen die hun wil opleggen aan wat RNH uitvoert. De provincie is daarin tot nog toe gewoon in meegegaan met de gemeenten. Het negeren van eerst de EHS, die later het NNN werd, dateert al van het begin van de inrichting van de EHS. Maar nu lag open en bloot het feit dat zowel provincie als gemeenten zich niets aantrokken van het NNN.
Hoe kun je die zware en onvergeeflijke fout dan als burgemeester zitting hebbende in het bestuur van GGA de wereld uit werken? Burgemeesters, gemeenteraden en gemeenschappelijke regelingen worden niet onderzocht door Berenschot. Als de RNH NV er niet meer is, dan komen er ook geen pijnlijke rapporten meer van Berenschot. Barbertje RNH moet hangen.
Hierin ligt m.i. de reden voor mijn ongerustheid, de mogelijkheid dat burgemeesters hun fout beleid willen groenwassen en geen transparantie wensen, en zeker geen onafhankelijke en integere rapporten van Berenschot willen.
Het lijkt er eerlijk gezegd op dat Amsterdam als een juggernaut doordendert naar totaal eigenzinnig beheer van het NNN zonder echte inspraak en democratische onderbouwing. Als voor de consultatie voor het toekomstplan in de eerste plaats commerciële stakeholders werden aangetrokken dan is de intentie al duidelijk. Men wil verdere exploitatie. Van behoud en versterking van biodiversiteit, natuur en milieu zal weinig sprake meer zijn, behalve in wat symbolische en kleinschalige initiatieven die waarschijnlijk tussen de straatstenen gezocht zullen moeten worden.
Onder het plaveisel de natuur.
Overigens is het college van Amsterdam zich nog niet bewust van de gevaren van verdergaande massale recreatie. Het RIVM heeft net een rapport uitgebracht, Staat van Zoönosen 2020.
RIVM: "De Staat van Zoönosen behandelt elk jaar een thema. Dit jaar is het thema “emerging zoonoses”. Dat zijn nieuwe of bekende zoönosen, waarvan het aantal besmettingen plotseling sterk kan toenemen. Het thema gaat in op een aantal emerging zoönoses die via wilde dieren, vee, huisdieren en teken in Nederland plotseling zouden kunnen toenemen en wat er wordt gedaan om dit te voorkomen.
…
Om meer ruimte te maken voor landbouwgrond worden grote bossen gekapt. De afbraak van het leefgebied van wilde dieren kan ertoe leiden dat wilde dieren op zoek zullen gaan naar een nieuwe habitat. Dit kan ertoe leiden dat de wilde dieren zich vaker gaan vestigen in de buurt van de mens en van vee. Hierdoor kan er meer contact plaatsvinden tussen wilde dieren en mensen en met vee, waarbij zoönosen verspreid kunnen worden. Deze problematiek speelt vooral in landen waar nog relatief veel ongerepte natuur bestaat, met nog onbekende ziektekiemen.”
Het eerste onderzoek dat nu dringend gedaan moet worden is een onderzoek naar de mogelijke gevolgen van het bijeenbrengen van grote aantallen bezoekers in parken en natuurgebieden met een grote biodiversiteit, dus veel dieren. Met name kwetsbaar zijn de vleermuizen. Zij kunnen besmettingen overdragen op mensen, maar mensen kunnen hun virussen ook overdragen op vleermuizen.
Een gevaarlijke situatie ontstaat in het Gaasperpark als tijdens grote festivals ’s avonds tijdens de schemering de zes soorten vleermuizen gaan foerageren precies op de plekken waar podia opgesteld staan. Dit alleen al zou een reden moeten zijn om grote festivals meteen te verbieden in het NNN.
Beïnvloeding van beleid door zogenaamde stakeholders als ID&T en Superstruct Entertainment is ongewenst. Bedrijven hebben geen enkele stake in natuur en milieu, die zijn een zaak van de overheid die moet zorgen voor orde en veiligheid van bewoners en dieren.
In nummer 6 van jg. 122 (november 2021) van De Levende Natuur staat een interessant artikel 'Dieren verdienen rust'. Daarin lezen we: “Het grootste knelpunt is echter dat de steeds toenemende buitenrecreatie op een steeds kleiner oppervalk wordt samengedrongen."
GGA vergadert over Toekomstplan Gaasperplas
Vanmorgen werd er vergaderd door het bestuur van Groengebied Amstelland met op de agenda een aantal belangrijke onderwerpen voor ons. Het vergaderen via internet lijkt mij wegens de efficiëntie ervan en de overzichtelijkheid aan te raden voor alle overheden en ook voor de lange duur. Ze zijn ook een stuk gezelliger, zeker als er zoals vanmorgen drie katten acte de présence gaven.
De agendabundel kunt u hier downloaden indien gewenst.
Dhr. Wedemeijer (nu wethouder in het college van de gemeente) is vervangen door dhr. Dirk de Jager (GroenLinks) van de commissieraad van stadsdeel Zuidoost. Hij is ook vice-voorzitter van het bestuur en heeft de portefeuille financiën onder zijn beheer.
Dhr. Sebastiaan Weijer, ons allen bekend, gaf een toelichting op de uitwerking van het Toekomstplan Gaasperplas. Die is gesplitst in meerdere fasen. Jammer genoeg zie ik nog geen enkel verschil tussen de plannen die nu op het scherm kwamen en die welke we in 2019 voorgeschoteld kregen. Geen enkele van mijn kritische voorstellen en die van vele anderen is daarin opgenomen.
In de agendastukken staat ook een hoopvolle motie van de SP in de Provinciale Staten (het hele NNN-gebied rond de Gaasperplas valt onder de provincie Noord-Holland zoals u wellicht weet). Een ‘ladder van leisure’ is aardig, maar de oude ondeugdelijke plannen gaan gewoon door.
- Het verwijderen van een eilandje voor een zwemplek is een ecologische wandaad. Het verwijderen van rietkragen voor een zwemstoep is een gotspe.
- Het aanleggen van een nieuwe aanvoerroute voor festivals is nog steeds in strijd met de letter en de intentie van de provinciale verordening, wat het college van Amsterdam daar ook van moge vinden. Daarvoor moeten heel wat bomen gekapt worden. En de oude vrachtroute wordt dan gebruikt of beter gezegd misbruikt als tweede ingangsroute voor bezoekers. Die aanvoerroute (die voor veiligheid altijd open zou moeten zijn) loopt ook dwars over de omleidende fietsroute. Over de logistiek is dus nog steeds niet grondig nagedacht.
- Het aanleggen van een rechte ingangsweg vanaf metrostation Gaasperplas is totaal onnodig. Je kunt de zichtbaarheid van het park gewoon duidelijk maken door een grote kunstzinnige boog te installeren aan het begin van het park bij het pleintje met de metalen blokken; mooi geletterd als “Gaasperpark”. Dat spaart al meer dan een miljoen uit, schat ik zo. Maar ja, men wil af van de schandplek van de houten stoeltjes op het ronde pleintje op het heuveltje die werden gebruikt als brandhout voor barbecues.
- Ook een zogezegd ‘doorlopend’ fietspad rond de plas is onnodig omdat zo’n fietspad er al is.
Ik heb jammer genoeg nog geen plannen ontdekt om bij een mogelijk volgend festival - mogen de goden dit verhoeden - de festivalorganisatoren verantwoordelijk te stellen voor de schade aangericht aan zowat alle paden. Een nieuwe verhuurprijs van twee miljoen zou niet misstaan. Blijkbaar moeten alleen de bewoners van Amsterdam de schade betalen.
En dan dat eeuwige gezeur over ‘zichtlijnen’ die zo mooi zouden zijn. Die zijn niet mooi, maar komen uit de verwarde breinen van landschapsarchitecten of schandlaparchitecten die weidse landschapsfoto’s willen maken. Zij willen vides in het park, d.w.z. leegten. Zij hebben geen benul van wat natuur is.
Een park is pas een park als het vol hoekjes en kantjes zit, vol bochten en verbazende nieuwe gezichten na elke tien meter. Geen afzichtelijke militaire paradepaadjes en schietlijnen, a.u.b.!
Wat ‘herstel in de zin van de Floriade’ mag voorstellen is onbekend. Een paar duizend bolletjes de grond in (die dan weer geplunderd worden door de kids?)?
In april 2022 zou een concreet plan gereed zijn. Dan komt een toetsing door een aantal instanties, ook bewoners (hoewel dat weer niet veel zal voorstellen, vrees ik). Dan komt de voorbereiding en in november 2023 zou de uitvoering klaar moeten zijn. Men stevent dus regelrecht af op uitvoering. Alles ertussenin van nu tot dan is verlakkerij.
GGA werkt intussen aan een nieuwe opzet. Recreatie Noord-Holland NV heeft een aandelenpakket in bezit dat men wil verkopen en daar is RNH NV niet erg blij mee. Men onderzoekt nu de mogelijkheden om dit voor mekaar te krijgen. Aan wie gaat men die aandelen verkopen, aan Amsterdam Open Air? Of aan de multinational Superstruct Entertainment? Onze openbare natuurgebieden onder de plak van een public equity onderneming? De annexatie van onze openbare natuur door de kapitaalmarkt?
Er wordt ook een nieuw bestuursbureau voor alle recreatieschappen opgezet. Daar gaan heel wat gemeenten, gemeenteraden, de provincie en andere instanties over. Het bestuursbureau verzorgt de voorbereiding van de bestuursbesluiten.
Maar zolang alle recreatieschappen ondemocratisch blijven als gemeenschappelijke regelingen onder burgemeesters met een dubbele pet op (1. in het bestuur van GGA waar besluiten genomen worden die niet betwist kunnen worden en 2. in hun gemeenten dan de vergunningen voor festivals verlenen onder de koepel van een evenementenbeleid dat zelfs niet democratisch door hun gemeenteraden beoordeeld mag worden), zal er niets ten goede veranderen.
De recreatieschappen ontvingen in 2020 gemiddeld 33% meer recreanten en die trend zet zich gezien de voortdurende coronacrisis door. Die recreanten zorgen voor meer overlast en zorgen voor hogere kosten aan toezicht en handhaving. Toezicht en handhaving zijn altijd al een sluitpost geweest en de verwachting is dat dat nog erger zal worden. Het niet doorgaan van evenementen heeft ook gezorgd voor lagere inkomsten.
Laten we in elk geval hopen dat grote evenementen eindelijk eens afgeblazen zullen worden in het NNN.
Natuur is geen verdienmodel. Natuur produceert gratis en voor niks zuivere lucht, een schoon milieu en de mogelijkheid tot gezonde recreatie.
Volgend jaar wordt het 40-jarig bestaan van GGA gevierd. Dat zou een mooie gelegenheid kunnen zijn om de schappen eens op de schop te gooien en te democratiseren. Geen dictaat van burgemeesters, maar een beleid gesteund op wat noodzakelijk is voor behoud van biodiversiteit, natuur, milieu en volksgezondheid!
Als GGA een breder recreatief aanbod wil, en meer recreanten wil, zoals in de vergadering werd geopperd, dan zal dat altijd botsen met de behoefte aan meer biodiversiteit en behoud van natuur.
Grielen in de Hollandse duinen
De vierde en laatste aflevering van de geschiedenis van de Griel in de Hollandse duinen staat nu op internet. Het is een werkstuk van Ruud Vlek.
Beeldbewerking en filmmontage van mijzelf (Stichting Natuurbescherming ZO).
Het beste kunt u dit educatief filmpje beeldvullend bekijken.
Hoe kwam het dat de Griel verdween uit Nederland? De Griel is een bodembroeder en heeft per legsel meestal twee eieren. Het broeden duurt zo’n 24 tot 27 dagen. Al die tijd is verstoring door mensen en andere dieren als honden, mogelijk. Het steeds verder oprukken van bebouwing langs onze kust heeft ook een ongunstige invloed gehad, d.w.z. een kleinere habitat voor de grielen en meer recreatie in de duinen.
Al in 1926 werd door een fotograaf opgemerkt dat het voortdurend opzoeken en fotograferen van deze vogels tot verstoring leidt.
Bodembroeders als de Griel en de Nachtegaal zijn bijzonder gevoelig voor verstoring. Dat geldt ook voor andere vogels en planten. Daarom zijn honden maar zeer beperkt toegestaan in de duinen. Voor de Griel was het jammer genoeg te laat.
De drie andere aflevering vindt u hier:
1. Grielen in de Kennemerduinen (met een filmpje met commentaar van Jac. P. Thijsse.
Vogels in mijn tuin
Het wordt weer drukker in mijn tuin. Er is weer voer voor hen. Vanmorgen heb ik het nest uit het huisje van de koolmezen gehaald en het huisje schoongemaakt en ontsmet. Het zijn standvogels die overwinteren in ons land. Zo kunnen ze er indien nodig weer in schuilen deze winter om volgende lente weer een nest te bouwen. Zo’n nest is heel zacht; onderaan mos en daarboven nog zachtere lagen dons en veerbaardjes.
Dit jaar trof ik geen twee nesten boven mekaar aan, wat betekent dat het broeden niet verstoord werd door een vriesperiode. Als het onverwacht na het leggen van de eieren weer gaat vriezen dan verlaten de mezen het nest en beginnen opnieuw met het bouwen van een nest bovenop het eerste. Dit jaar dus één nest waarvan alle eieren zijn uitgekomen en de jongen uitgevlogen. Mogelijk waren er dit jaar twee jongen.
’s Middags kwamen er drie duiven aangevlogen. Kennelijk hoorden ze bij elkaar, een houtduif en een rotsduif (stadsduif), en zo te zien ook een kruising van beide met een ongewoon verenkleed.
Barbecues
“Gewoon-lekker-kunnen-blijven-barbecueën” is de wens van Rutte.
Ook nog steeds van burgemeester Halsema en Groengebied Amstelland??
Love or generosity
Op 28 oktober had in het nieuwe rechtbankgebouw van Amsterdam een zitting plaats over de festivals Amsterdam Open Air en Reggae Lake en over de ontvankelijkheid van mijn stichting inzake natuurbescherming. Over ongeveer zes weken is de uitspraak.
Er staat nu een prachtig beeld op het plein voor de rechtbank.
Rechtspraak: “Het kunstwerk beeldt een menselijke figuur uit als poortwachter van de rechtbank: geen bewaker maar een zachtaardig schepsel dat een moment van ontspanning, troost en relativering geeft. En zo de inherente emoties van bezoekers kan doorbreken en bij passanten een glimlach op hun gezicht tovert. De figuur, die vriendelijk vooroverbuigt en mensen verwelkomt, heeft in de uitgestrekte hand drie gelukssymbolen. De pijl als metafoor voor volharding en focus, bekend uit mythologieën van het oude Perzische Rijk en een symbool van de oorspronkelijke Amerikanen. De uil als symbool van kennis, wijsheid en scherpzinnigheid vooral bekend uit de klassieke oudheid. En de eikel als bescherming tegen kwade invloeden en ook als symbool van groei en geduld.”
Wat ik zie is een jonge persoon die zeer geboeid, zelfs bezorgd een nest met een uil, een pijl en een eikel van de grond heeft opgeraapt en bekijkt. Is het nest door de pijl uit een boom geschoten (de uil is niet geraakt)? Dat moet wel, anders moest het nest niet opgeraapt worden. Een nest hoort in een boom. Hier ligt gevallen natuur kwetsbaar in een mensenhand; de pijl is het vreemde object hierbij. Alles van waarde is weerloos.
Uit dit gebaar van een bij de uil vergeleken machtige figuur spreekt ‘love or generosity’, zorg, liefde en grootmoedigheid. Het is een machtig mooi beeld.
Dit beeld past uitstekend vóór een rechtbank, de laatste instantie waar in een zorgzame samenleving onrecht, misbruik van macht behandeld en hersteld moeten worden. Natuur is onze habitat, of we dat willen of niet. Zorgen we niet goed voor onze habitat, voor onze wereld, dan gaat het mis. Klimaatverandering is ons werk, onze verantwoordelijkheid, onze schuld. Alleen wij kunnen daar ook iets aan doen. Niet de uilen of de eikeltjes.
We hebben net gezien in de Toeslagenaffaire dat ook de rechtspraak zich kan vergissen en gedreven door tijds- en personeelsdruk zich kan laten leiden door algoritmen waarin met de mens, de omstandigheden geen of niet voldoende rekening is gehouden. Het gaat bij rechtszaken vanzelfsprekend ook over wetten, regels en verdragen, maar ook om mensen en onze toekomst.
Love or generosity. Liefde of grootmoedigheid. Verder kijken dan financiële belangen. Het belang van anderen, het algemeen belang dienen.
Jammer genoeg telt in rechtszaken het algemeen belang niet mee; het is in de Nederlandse rechtspraak natuurlijke personen en rechtspersonen zelfs niet toegestaan om het algemeen belang te verdedigen, noch zich te beroepen op de grondwet, noch te wijzen op gebrek aan handhaving. Wanneer een overheid niet kan of wil handhaven, dan is dat een structurele fout en dan is sprake van bewust beleid. Dan blijft er heel erg weinig over voor burgers om zaken van algemeen belang of eigen omgeving met succes te verdedigen.
Er is in de voorbije maanden al door een aantal juristen en politici gewezen op het falen van de rechtspraak, op de weeffouten in onze rechtspraak. Het moment is nu aangebroken voor rechters om hier iets aan te doen, om grootmoedig te zijn en meer te kijken naar de intentie van de wet dan naar de letter van de wet.
De zeer oude zingt
er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings
alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk
als het hart van de tijd
als het hart van de tijd
Lucebert