Blog
Herstelwerkzaamheden Reggae Lake
In het Gaasperpark zijn al een paar dagen herstelwerkzaamheden aan de gang na festival Reggae Lake. Er is al een verhard olifantenpad ontstaan van de ingang van het park naar de oever. Daar groeit zelfs geen gras meer op. Er wordt gevertidraineerd tot 25 cm om de bovenlaag te beluchten. Schudbeluchten gebeurt tot 40 cm diep (om de eventueel storende lagen op te heffen). Er wordt doorgezaaid en bemest met organische mestkorrels (de zwarte bolletjes op een foto hieronder). De kosten hiervan zullen – neem ik aan – door Reggae Lake gedragen worden.
De nijlganzen vertoeven liever in de weiden langs de Gaasp.
Update 5 oktober 2018: meer dan twee maanden na festival Reggae Lake zijn er nog steeds herstelwerkzaamheden nodig. De ingangsweide is afgesloten. Er is een dun laagje grond opgebracht waarop weer gras kan groeien; maar onder het gras … de verdichting. De rest van het park verdient ook geen schoonheidsprijs. Zo staat het Gaasperpark weer belabberd ‘op de kaart’.
Het trieste der gematigde zones
VPRO: "Dangerous Song is een muziektheatervoorstelling van het Australische duo Linsey Pollak en Lizzy O’Keefe. De voorstelling gaat over het uitsterven van diersoorten, en in hun muziek proberen zij hierbij het perspectief van de dieren in te nemen."
Soms krijg ik de indruk dat wij hier in de gematigde klimaatzones in een oorlogssituatie leven. Onze economie wekt de indruk dat de laatste dagen van onze planeet aangebroken zijn en dat wij daarom zo snel mogelijk alles wat mogelijk is eruit moeten halen voor ons dagelijks overleven. Onze overheden lijken zeer bezorgd over het voortbestaan van banken en multinationals. Zelfs Amsterdam doet al jaren zijn best om het multinationals naar de zin te maken. Bijvoorbeeld LiveStyle, de festivalmultinational, die hier in staat wordt gesteld, net als de houtvesters in het Amazonegebied, om onze natuurgebieden te koloniseren en in het NatuurNetwerkNederland zonder enige belemmering luidruchtige en schadelijke festivals te organiseren. Er zijn zeker nog wel belemmeringen, maar onze overheid, de provincie, de gemeente, doen er alles aan om die belemmeringen zo snel mogelijk uit de weg te ruimen. Want er moet geld verdiend worden en er moet gefeest worden. Tijdens de hongerwinter gingen mensen stiekem hout kappen voor de kachel. Nu zijn het de multinationals die op grote schaal de natuur aanpakken en denken ‘Après nous de déluge!’ Na ons de zondvloed. Het moet er dus bijzonder slecht voorstaan met onze wereld als het grote graaien op volle kracht aan de gang is. Want alles heeft te maken met geld tegenwoordig. Ook in zowat alle sporten en de natuur gaat het om geld.
Maakt het iets uit op welke partij je stemt? Nee. Als partijen in de oppositie zitten dan valt er nog iets te halen bij hen. Maar op het moment dat zij in een coalitie zitten dan raken ze allemaal, van de eerste tot de laatst ingekapseld en gelijkgeschakeld. Zo ook in Amsterdam. De PvdA doet al jaren lekker mee met het neoliberalisme. D66 doet daar een schepje bovenop. En nu lijken GroenLinks en de SP aan de beurt. De vraag is of zij echt voor verandering gaan zorgen. Meer bouwen en meer welstand voor de burgers. En zoals dat zo gaat in een dichtbevolkt land, zal dat ten koste gaan van het groen. Kent u die uitdrukking ‘het groen’? Maarten van Poelgeest bestond het om kunstgras onder te brengen in de Hoofdgroenstructuur. En onze NNN lijkt gedoemd te zijn, want de gemeente Amsterdam heeft aan de Provincie Noord-Holland, die in de Provinciale ruimtelijke verordering geregeld heeft wat mag en niet mag, verzocht om de gemeente niet meer te verplichten om in bestemmingsplannen voor de NNN-gebieden de bestemming ‘natuur’ op te nemen. Al meer dan tien jaar worden in de Amsterdamse NNN-gebieden illegaal festivals gehouden. Daar is men een tijdje geleden achter gekomen. Dus wat doet men? Men gaat de wet en de regels wijzigen.
Nederland heeft een mooie wetgeving, maar die kan op alle mogelijke manieren omzeild worden door kruimelregelingen, vrijstellingen, ontheffingen, omgevingsvergunningen, uitzonderingen op bestemmingsplannen, ondemocratische gemeenschappelijke regelingen (de recreatieschappen), discretionaire bevoegdheden, gedoogbeleid en handhavingsprioriteiten. En als er ergens nog gaten en mazen in de wetgeving zitten, dat wil zeggen, regels die het neoliberalisme zouden kunnen belemmeren, dan worden die meteen aangepakt en kun je na een aantal jaren procederen voor het blok gezet worden van nieuwe wetgeving. Er is geen land dat de wetgeving, ook de Europese, zo handig weet te ontduiken. In principe horen alle vogels die in het wild in Europa voorkomen beschermd te worden door de Wet natuurbescherming. Iedereen die al eens een klacht heeft ingestuurd aan de Regionale uitvoeringsdienst voor handhaving of een andere instantie weet dat er heel weinig kans is dat die klacht gegrond verklaard wordt.
Wat kunnen wij als oppassende fauna- en floraliefhebbers nog doen? Weinig of niets. Alle kritiek op het beleid, of het nu ergens anders in de wereld is of hier, druipt als water van een eend af. Ecologie is nog nooit zo belangrijk geweest. De ecologische bureaus rijzen de pan uit. Maar dan met als klanten de festivalorganisatoren en de gemeenten die de regels willen overtreden en dat alleen kunnen met een ‘wetenschappelijk’ onderzoek. Dat eist de rechtspraak, die overigens gewoon elk flutonderzoekje meteen accepteert als bewijs. Zo komen festivalorganisatoren makkelijk weg met de kolonisatie van onze natuurgebieden voor festivals. Amsterdam heeft in zijn evenementenbeleid nagelaten om het NNN erbij te betrekken. Geluidsniveaus die gelden voor omliggende wijken zijn natuurlijk in de parken zelf veel hoger dan die gevelnormen, die al veel te hoog zijn, want burgers klagen steen en been over geluidsoverlast. Toch krijgen festivalorganisatoren zonder al te veel moeite een omgevingsvergunning, en die god beter het ook goedgekeurd worden door sommige stadsecologen.
Martin Melchers heeft een zeer mooie film gemaakt, Amsterdam Wildlife, die aandacht vroeg voor al wat leeft en bloeit in de stad. De getoonde plekken zijn meestal nogal precair, wilde stukjes groen, die elk moment kunnen verdwijnen door uitbreiding van industrieterreinen en woonwijken. Andere ecologen schrijven begeesterd over de natuur die te vinden is bij wijze van spreken tussen de straatstenen. Dan wordt het pure armoede, want dat moet dan verdoezelen dat onze natuurgebieden die zijn aangewezen voor behoud en versterking van natuur en biodiversiteit verder afgetakeld worden. Het zijn deze zelfde auteurs van leuke boeken die als stadsecoloog hun handtekening zetten onder een akkoord voor het houden van grote festivals.
Wordt het niet eens tijd om specifiek deze stadsecologen tot de orde te roepen en hen erop te wijzen dat zij zich lenen voor een beleid dat enkel tot gevolg heeft dat onze natuur en biodiversiteit verder verdwijnen? Maar dat zullen we gezamenlijk moeten doen, samen met alle natuurverenigingen en burgers.
Het toppunt van verdwazing is de wel de film De Wilde Stad. AT5 heeft daar een filmpje over (kat Abatutu is hardstikke leuk maar de film is over het paard getild). Zie ook hier. Men heeft dagen liggen wachten op het verschijnen van bepaalde dieren. Dus zo veel zijn er niet van. En ratten zijn nou niet bepaald de meest nuttige dieren. De kreeften zijn bij de visboer gehaald. Het is allemaal wel goed voor wat spektakel. Kafka aan de Amstel, meer niet.
Hoe lang wonen wij nog in wat vroeger genoemd werd ‘de gematigde zones’?
1973 - picknick op de snelweg
The Guardian heeft een galerijtje (gallery) gepubliceerd 'Picnics on the motorway'. Ik heb geen idee hoe het komt dat picnic in het Nederlands picknick geworden is. Picknicks tijdens de autovrije zondagen in 1973. Festivals op snelwegen op zomerse zondagen. Waarom niet?
Picknick in de berm, Roadside picnic, Пикник на обочине, is een sciencefiction boek geschreven door de Russische broers Arkadij en Boris Strugatskij. Dit boek was de inspiratie voor Andrej Tarkovskij’s film ‘Stalker’.
Het boek gaat over een invasie op een aantal plekken op de aarde door buitenaardse Bezoekers. Na hun bezoek – waarbij ze op geen enkele manier letten op de bewoners van de aarde noch met hen in contact willen komen, noch hen willen verbeteren of benadelen – blijven er op die plekken ongewone dingen achter, zwerfvuil, weggeworpen en achtergelaten na een uitstapje van de Bezoekers zonder eraan te denken dat dit voor de aardbewoners onbegrijpelijk of gevaarlijk kon zijn. Net als mensen gaan picknicken en hun afval overal achterlaten zonder rekening te houden met de wezentjes die daar al aanwezig waren, sprinkhanen, libellen, insecten, voor wie het zwerfvuil gevaarlijk kan zijn.
Iets waar nog een boek over geschreven moet worden is de verdwazing van stadsmensen, met name stadsecologen die het zwerfvuil gaan uitleggen als bouwstenen voor de nesten van watervogels. Zij komen blijkbaar van een andere planeet.
Het bos en de houthakker
Fable, JEAN DE LA FONTAINE,
La Forêt et le Bûcheron Livre XII, fable 16
Een nog mooiere vertaling uit een Franse editie, die was vertaald uit een Latijns-Duitse vertaling, is die verschenen in 1485 als Dye hystorien ende fabulen van Esopus van Gheraert Leeu.
Er is ook een mooi boek verschenen met de fabels: Het leven en de fabels van Esopus.
De spektakelmaatschappij
In de troonrede lezen we (tenzij u meer van spektakel houdt en de uitzending op de tv bekeken heeft): "De ambitie is om per jaar gemiddeld 75.000 woningen te bouwen. Het spreekt vanzelf dat de problemen niet met één druk op de knop zijn op te lossen. Maar het is wel noodzakelijk het tij te keren.
Datzelfde geldt voor het klimaatbeleid. Net zoals deze generatie volgende generaties niet mag opzadelen met een onhoudbare staatsschuld, mogen we ook geen milieuschuld doorgeven. De realiteit is dat het klimaatbeleid raakt aan onze hele manier van wonen, werken en leven.”
Dat zijn mooie en wijze woorden. Met één druk op de knop, of even swipen of dubbelklikken zal het inderdaad niet lukken. Jammer genoeg lijken dat de enige bewegingen te zijn die nog aangeleerd worden in het onderwijs. Duitsland heeft de laatste vijf jaar zes miljoen boekkopers verloren, vooral jonge mensen. In Nederland koopt maar 7% van de jonge mensen tussen 24 en 29 jaar boeken.
Het tij keren wordt wel erg lastig als de ambities op gebied van wonen, werken en milieu elkaar tegenwerken. Meer bouwen, maar moet dat dan zo nodig in het groen? Meer werk maar waarom voor de productie van steeds meer consumptiegoederen die eigenlijk niet goed zijn voor ons?
Van alles wordt in onze maatschappij een spektakel gemaakt. Elke dag krijgen we op de tv meerdere spektakels te zien, misdaad, ongelukken, moord en brand, oorlogen, talentjachten, song festivals, en niet te vergeten de verkiezingsshows en troonredes. De introductie van nieuwe iPhones is altijd een spektakel. Wij amuseren ons intussen kapot. De kleuters krijgen er tegenwoordig al heel vroeg adhd van.
Amsterdammers protesteren steeds vaker tegen de hypes van de dag. De bouwwoede kent geen grenzen en steeds meer groen verdwijnt.
DeWereldMorgen: "De maatschappij die is gemoderniseerd tot het stadium van het geïntegreerd spectaculaire wordt gekenmerkt door het gecombineerde effect van vijf basistrekken, namelijk: voortdurende technologische vernieuwing; samensmelting van staat en economie; alomtegenwoordigheid van het geheim; het onware zonder tegenspraak; een altijddurend heden.”
Is het in deze maatschappij nog mogelijk om zelfstandig, soeverein als individu te denken of mee te denken of is meedenken enkel mogelijk binnen de kanalen van de consumptiemaatschappij? Guy Debord heeft daar al een hele tijd geleden pittige dingen over geschreven.
Vanmorgen keek ik nog even naar een stukje M op tv. Jelle Brandt Corstius was aan het woord naar aanleiding van zijn reportages uit ‘moeilijke’ landen waar veel mis is. Hij houdt van afzien en vond dat alle landen in de wereld moeilijk zijn, behalve West-Europa en Amerika. Dat is het huidige denkniveau van onze spektakelmakers. De rest van de wereld is kut, maar bij ons is alles tokidoki of zoiets. De zelfgenoegzaamheid van de oud-koloniale mentaliteit druipt eraf. En om dan Amerika - zeker in de periode van Trump - te vermelden als een land dat niet moeilijk is, tart elk voorstellingsvermogen. Hij bedoelt natuurlijk de VS - niet de moeilijke Zuid-Amerikaanse landen - waar een van zijn zussen woont. Nou dacht ik toch dat de VS het meest racistische en oorlogszuchtige land van de wereld is. Jelle had het ook even over het spektakel in verband met zijn verkrachting. Toch ook niet fraai.
Moeten we met dit soort mensen de oorlog winnen? Een kenmerk van de spektakelmaatschappij is dat door het mediageweld en de toespitsing daarin op alles wat spectaculair is, heel belangrijke kwesties zonder veel omhaal de doofput ingestopt kunnen worden en eigenlijk zo goed als geheim worden. Wat niet in de media staat, bestaat niet.
Zo is er onder andere op 2 juni 2018 een defensieverdrag gesloten tussen de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden en de Regering van de Verenigde Staten van Amerika inzake de totstandkoming van een raamwerk voor samenwerking op het gebied van defensieaangelegenheden. Defensie houdt tegenwoordig niet op bij onze grenzen. Dat hebben we net gemerkt in de kwestie Syrië en dat geldt zeker niet voor de Verenigde Staten en al helemaal niet voor de huidige POTUS, Trump. Daar is weinig spektakel over geweest in onze media.
De samensmelting van staat en economie is ook zoiets. Hoever zijn we nog van de corporatieve staat van Mussolini? Feit is dat de rijken steeds rijker worden en de armen armer. Zelfs dat horen en zien we dagelijks op de tv. De progressieve media die hier en daar nog bestaan melden dit ook. Maar het valt in het niet bij de spektakels die dagelijks aan de beurt komen.
Maar ik wilde nog even terugkomen op het klimaatbeleid dat in de troonrede werd vermeld.
Al jaren vragen wetenschappers, ecologen, filosofen en journalisten om aandacht voor de groeiende problemen met ons milieu en klimaat. De ondertoon was meestal positief, in de zin van ‘met een goede inspanning redden we het wel”. Maar het wordt velen te gek.
Yves Paccalet heeft zo’n tien jaar geleden een pamflet geschreven, waarvan in 2013 een vermeerderde herdruk is verschenen. De titel: De mensheid zal verdwijnen, opgeruimd staat netjes!
Voor zover ik weet is daar nog geen Nederlandse vertaling van verschenen. Hij heeft heel veel boeken geschreven over natuur in de hele wereld.
Paccalet werkte samen met Jacques Cousteau, de bekende oceanografische onderzoeker. Paccalet is het beu om positief te blijven.
HIeronder een paar citaten:
‘De mensheid wil niets weten van de ramp die zij veroorzaakt en haar ondergang zal zijn.’
Oproepen om de natuur te beschermen worden door velen gezien als een aanklacht van schuld, wat hun welvaart zal aantasten.
Paccalet heeft het ook over ‘greenwashing’, als het gaat om politieke en economische belangen die met een laagje groene verf overgoten worden om de crisis te verhullen. Over de talrijke milieuconferenties zegt hij ‘Niets zeggen in twintig talen!’
‘Het zit me tot hier wat betreft deze "duurzame ontwikkeling" die leidt naar een globale ramp, en deze "groene economie" die evenveel vervuilt als de andere ook als ze niet de markt wil veroveren of niet wil ontsnappen aan belastingen.'
‘De mens noemt deze ravage "vooruitgang”. Hij vernietigt de natuur, en even vrolijk ook zijn medemensen, in naam van het Goede, het Schone, het Rechtvaardige of de Almachtige.’
Ik weet nog dat een van mijn geïmmigreerde buren mij meewarig aankeek toen ik hem vertelde dat er 101 bomen gekapt zouden worden in onze straat voor meer parkeerplekken, en zei ‘dat is de vooruitgang!’.
‘De Alzheimer-mensheid weet niet meer van het bestaan van de natuur.'
Daarom is de jonge generatie zo gebrand op festivals, om hun onschuld die ze weten te hebben verloren, het schuldgevoel dat onvermijdelijk is veroorzaakt door hun deelname aan de consumptiemaatschappij en de globale exploitatie van waren en geld, te vergeten, om de natuur verder uit te bannen, en duidelijk te maken dat zij heer en meester zijn van de natuur. Daarom zijn overheden driftig bezig om hen die ontsnapping, die verdoving aan te bieden. Dan blijven ze in de pas lopen. Het spektakel als LiveStyle, and fuck nature!
Wist je dat… ook de circulaire economie roofbouw pleegt op de Aarde?
Filosoof Lisa Doeland: “Recyclen is een manier om je geweten te sussen”
Een nieuwe lente en een nieuw geluid
Vanmiddag heb ik een bericht gestuurd aan burgemeester Halsema, wethouders en raadsleden. Het participatietraject Gaasperplas dreigt te verzanden in de oude politiek van het vorige bestuur. Vriendjes van het bestuur krijgen alle ruimte om hun voorstellen in te brengen, of vriendjes worden met een kleine tegemoetkoming of belofte gemaakt, en dan is in feite weer alles mogelijk wat de herinrichting van het Gaasperpark betreft. Wie daar kritisch over is wordt monddood gemaakt.
Ik maak mij grote zorgen over het voortbestaan van het Gaasperpark als natuurgebied en over de zuidoever van de Gaasperplas die ook nog steeds tot het NNN, NatuurNetwerkNederland, behoort, maar waar al de dreiging van woningbouw boven hangt. Dat is in elk geval meegedeeld door een ambtenaar van stadsdeel Zuidoost (opgevoerd als ‘expert’), die overigens onterecht dacht dat Recreatie Noord-Holland (de overkoepelende organisatie van de schappen in Noord-Holland) een stichting was en niet een NV. Van serieuze participatie lijkt vooralsnog weinig sprake te zijn. En dan wordt de intentieverklaring van het stadsdeel wel erg cynisch. Participatie met stakeholders stond als punt 7 op de agenda van de overlegvergadering van 13 september 2018. Bent u als inwoner van Zuidoost ook een stakeholder of gewoon een burger die genegeerd mag worden?
Hieronder een paar paragrafen uit mijn bericht, dat u ook compleet kunt downloaden.
Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ...
... na de gemeenteraadsverkiezingen plots verstild lijkt. Het laatste bericht op de site van de afdeling Zuidoost van GroenLinks dateert van 19 februari 2018, het bericht daarvoor is van 20 mei 2017. De communicatielijnen vanuit de fractie in de gemeenteraad lijken ineens niet meer in gebruik. Is hier sprake van cervicale dislocatie? De nek omdraaien van de verstandhouding tussen burgers en de oude partijfractie in de gemeenteraad? Hoever strookt dit met de nieuwe intenties van het coalitie-akkoord en hoever willen stadsdeelbestuur Zuidoost (GL, SP en PvdA) en B&W (GL, SP, D66, PvdA) hun ambities ook echt waarmaken?
Zal aan de nieuwe coalitie de dubieuze eer toevallen om het NNN met de voorgestelde wijzigingen de nek te hebben omgedraaid en in de geschiedenis van Amsterdam te boek komen te staan als slopers van het NNN? Het is mij nog niet helemaal duidelijk, maar ik vrees het ergste. Toch kan het tij nog keren. De vernieuwende participatie moet nog op gang komen. Maar intussen lopen nog steeds zeer zorgelijke ontwikkelingen.
Eén ding is droevig en maakt zacht geklaag
Altijd om de aarde heen, 'n nevel vaag
En luchtig om dat lijf: 't is wisseling
Van zijn en niet zijn …
Het participatietraject Gaasperplas is opgestart door het vorige bestuur van Zuidoost, maar tijdens de besprekingen in dit traject krijg ik geen enkel signaal dat er iets vernieuwends begonnen wordt. Op het eerste zicht lijkt deze participatie volledig binnen de intenties van het nieuwe college te vallen. In de meedenkgroep mogen bewoners de gekste voorstellen inbrengen voor herinrichting van het park, zonder daarbij rekening te houden met zijn status als natuurgebied, NNN, en Hoofdgroenstructuur. De voorstellen stapelen zich dus op. Jan met de pet, Jo met de banjo, enz. zouden via een propagandakaravaan betrokken worden (en aangetrokken met schaafijs) bij de participatie. Daarbij werd vooraf niet verteld aan de mensen die hun mening gaven dat het hier gaat om een natuurgebied.
Het (vorige) stadsdeelbestuur en Groengebied Amstelland zijn beide nogal onbetrouwbaar wat participatie betreft. Het vorige stadsdeelbestuur kan zonder meer onbehoorlijk bestuur ten laste gelegd worden. De procedures voor het indienen van bezwaren over festivals werden sterk bemoeilijkt en vertraagd, zodat de gang naar de rechter lange tijd is belemmerd. Een van de rechtszaken liep uit op een nietige uitspraak van de rechter door misleiding door de jurist van het stadsdeel. Het negeren van de belangen van omwonenden en de status van het NNN is niet anders te zien dan als onbehoorlijk bestuur. Het is de taak van besturen om de belangen van bewoners zorgvuldig af te wegen. Als de gemeente via Groengebied Amstelland, het recreatieschap dat het NNN in Zuidoost beheert en dat geen democratische instelling genoemd kan worden omdat tegen besluiten van GGA geen bezwaren ingediend kunnen worden, een evenementenbeleid in dit gebied vaststelt dan kunnen daar pas bezwaren tegen ingediend worden als de gemeente een omgevingsvergunning heeft verleend voor de festivals. De Raad van State heeft in 2015 voor uitzonderingen op bestemmingsplannen een omgevingsvergunning verplicht gesteld voor alle gemeenten. Festivals zijn nog steeds uitzonderingen, dus niet de norm.
Het lopende participatietraject lijkt buurtinitiatieven voor het park te willen verzamelen, maar de werkelijkheid is anders. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat de bestemming van een gebied zomaar ineens opengebroken wordt. Dat lijkt wel het doel te zijn van stadsdeel en GGA. Dit gebied blijft zonder meer deel uitmaken van het NNN. Maar de vraag is in hoeverre de gemeente en GGA het NNN willen uitkleden en dat kun je uibreiden naar verkrachten. Alles van waarde is weerloos.
Zou mijn Stichting opgericht ter bescherming van natuur en biodiversiteit in het NNN kunnen rekenen op een financiële bijdrage uit de fondsen die beschikbaar worden gesteld voor maatschappelijke initiatieven? Ik dacht het niet.
Daarmee worden al de grenzen duidelijk van de vernieuwende participatie. In het participatietraject is ook een klankbordgroep ingesteld die het proces moet volgen en becommentariëren. Aan de voorstellen die in de meedenkgroep naar voren gebracht worden zijn geen grenzen gesteld; alles kan en alles mag. Het NNN telt niet mee. Als die voorstellen eenmaal zijn ingebracht onstaat vanzelf al een belang voor de deelnemers. Die zullen zich met hand en tand verzetten tegen elke kritiek op of afwijzing van hun plannen. Psychologisch handig bedacht, maar wel onbetamelijk sturend. De deelnemers aan de klankbordgroep krijgen met allerlei belemmeringen te maken: eerst was het NNN taboe; er mag niet gepraat worden over festivals, over het evenementenbeleid, over de doelstellingen van GGA, over duurzaamheid en financiële haalbaarheid van het huidige beleid van GGA; kritische opmerkingen worden de kop ingedrukt.
Waarmee duidelijk werd gemaakt dat de participatie in deze groep in tegenstelling tot de meedenkgroep enkel één richting uit mag gaan: het accepteren van de inbreuk op het NNN, van het huidige evenementenbeleid en het beleid van exploitatie van dit groengebied. Het bestuur geeft in de besprekingen aan dat de herinrichting van het park nog meer commerciële stedelijke functies moet omvatten, zoals een restaurant, verdere uitbouw van bestaande stedelijke functies als Ballorig, en dat het doel is om meer bezoekers aan te trekken. GGA klaagt nu al over de onmogelijkheid van toezicht en handhaving. Als tweederde van het terrein al een stedelijke functie heeft, dan blijft er nauwelijks iets over voor natuur en biodiversiteit.
Van participatie is geen sprake als deelnemers in een fuik gedwongen worden; en als zelfs de onschatbare waarde van natuur en biodiversiteit, waterberging, recreatie, milieu, verkoeling, welzijn en volksgezondheid, genegeerd wordt ten gunste van particuliere financiële belangen, dan komt het algemeen belang letterlijk en figuurlijk in het geding.
Het gedicht van Gorter heeft een einde dat ook de moeite waard is voor de coalitiepartners om rustig te overdenken:
Ik groef een graf waar golven komen toe-
Dekken het zand en legde haar daar neer,
Daarover zand: de golven komen weer
En dalen weer met lachen of geschrei -
Daar ligt bedolven mijne kleine Mei.
Alles is bespreekbaar?
Parool: "Alles is bespreekbaar in de strijd tegen de drukte
Het politieke debat over de drukte en het imago van Amsterdam als 'stad waar alles kan' staat op scherp. Burgemeester Femke Halsema en de gemeenteraad willen geen taboes meer op maatregelen.
In 2014 schreef Diederik Boomsma (CDA) een stuk in deze krant waarin hij stelde dat Amsterdam eens af moet van dat imago van 'de stad waar alles kan'. Hij had zich de moeite kunnen besparen: bijval bleef uit. Wel kreeg hij te horen dat hij een 'trut' was.
Vanaf 2014 zijn de veranderingen enorm snel gegaan. De stad groeit en bloeit en ontvangt inmiddels 20 miljoen bezoekers per jaar. Delen van de binnenstad zijn overgenomen door toeristen die zich vaak te buiten gaan aan drank, drugs en hoeren, want hé: in Amsterdam kan toch alles?
De discussie kantelt, stelt Boomsma vast. "Er is momentum voor een fundamenteel debat over het imago van Amsterdam. Mensen realiseren zich dat we daar niet bijzonder trots op kunnen zijn."
In de ogen van voormalig burgemeester Jozias van Aartsen is Amsterdam de grens van vrijheid-blijheid allang gepasseerd, zei hij onlangs in deze krant. In deze stad van ongelimiteerde vrijheid voelen criminelen zich onaantastbaar. Zij wentelen zich in de enorme afzetmarkt van drugstoeristen, die naar de stad komen vanwege dat imago.
Commercialisering
Aan de andere kant van het
spectrum staat GroenLinks, de grootste partij van de stad. Amsterdam
moet zijn vrijzinnigheid juist koesteren. En daaronder vallen niet
alleen vrijheid van meningsuiting en een warm onthaal van vluchtelingen,
maar ook de vrijheid om naar coffeeshops en de hoeren te gaan, zegt
fractievoorzitter Femke Roosma.
Maar een discussie over de grenzen aan de vrijzinnigheid hoeft van haar niet zo. Het probleem zit volgens Roosma in de commercialisering van die vrijzinnigheid: 'de stad waar alles kan' als marketing.
"Het is goed dat hier veel kan, maar de grenzen liggen bij de commercie en de criminaliteit, met name op het gebied van drugs. Daar hebben we Den Haag voor nodig.”
En dat laatste klopt zeker. Niet de vrijzinnigheid is het probleem, wel het mogelijk maken van allerlei ‘vrijheden’ van de ‘vrije jongens’ of beter gezegd gedogen van illegale activiteiten die in feite in de neoliberale mentaliteit en deregulering ingebakken zitten.
AT5: Aantal festivals neemt flink toe, bezoekersaantal daalt ietsjes
Daarbij zullen toch een aantal mythes doorgeprikt moeten worden. Het ‘verspreiden’ van drukte naar buitenwijken komt in feite neer op het uitbreiden van de overlast, niet het verminderen ervan in de binnenstad. En als buitenwijken verder aangetast worden door meer festivals dan wordt ook het groen, de natuur en de biodiversiteit daar verder aangetast. Dat zijn geen reële opties. Al het groen van Amsterdam is tegenwoordig tijdens de mooiste tijd van het jaar commercieel in gebruik, en dat terwijl de inwoners van Amsterdam behoefte hebben aan groen, rust, verkoeling, natuurbeleving.
Politieke partijen moeten niet al te naïef zijn over de participerende burger en burgerinitiatieven. Zeker in de reëel bestaande neoliberale maatschappij zijn het vaak toch calculerende spitsburgers die aan hun trekken willen komen, soms zelfs onder het mom van duurzaamheid. Subsidie voor daktuintjes is aardig, maar het is een particulier belang dat alleen verkoeling oplevert voor de onderliggende woningen. Ze zijn van zeer miniem algemeen ecologisch belang.
Leefomgeving en biodiversiteit in gevaar
BinnenlandsBestuur: "Natuur blijft in Nederland zorgenkindje
Nederland heeft de meeste doelen gehaald op het gebied van economie en mobiliteit. Maar intussen bleef het natuurherstel achter, steeg het aantal verkeersongevallen en nam ook de woningbouw in nationale landschappen meer dan evenredig toe.
Tweejaarlijkse monitor
Dat blijkt uit de nieuwe Monitor Infrastructuur en Ruimte 2018, die tweejaarlijks door het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) wordt samengesteld.
Doelstellingen gehaald
Het planbureau
concludeert dat de doelstellingen uit de Structuurvisie Infrastructuur
en Ruimte (SVIR) grotendeels zijn gehaald. De concurrentiekracht van de
stedelijke regio’s werd de afgelopen jaren versterkt. Het aanbod van de
infrastructuur is vergroot en het autosnelwegennet werd zodanig
uitgebreid dat de verkeerscongestie, ondanks de voortschrijdende
bevolkingsgroei, in de periode 2000-2016 niet is toegenomen.
Ver achter bij hernieuwbare energie
Maar in de
monitor wordt ook de keerzijde aangehaald: dat Nederland veel doelen op
het gebied van duurzaamheid, natuur en water niet haalt. Het gaat dan om
hernieuwbare energie, waterveiligheid, natuur en om natuurgerichte
milieu- en waterdoelen. ‘Nederland is van alle Europese landen het verst
verwijderd van de Europees afgesproken doelstelling voor hernieuwbare
energie.’ Het aandeel van 14 procent duurzaam in de totale
energieopwekking in 2020 is volgens het PBL nog ‘ver van doel’.
Hetzelfde oordeel velt het PBL over de windenergie op land en op zee.
Natuur onder druk
De meeste rode uitroeptekens
plaatste het PBL echter in de categorie ‘overleven flora en fauna’. Met
bedreigde plant- en diersoorten gaat het in Nederland bepaald nog niet
beter. ‘De stijging in zowel het aantal bedreigde soorten als de mate
van bedreiging in 2017 laat zien dat eerder licht herstel nog niet
bestendig is.’ En: ‘Driekwart van de Europees beschermde soorten (en
bijna alle habitattypen) hebben een zeer ongunstige tot matig ongunstige
staat van instandhouding.’ Ook wordt geconcludeerd dat ‘de
milieukwaliteit van leefgebieden voor veel soorten nog onvoldoende is’
en mist de ruimtelijke samenhang binnen het natuurnetwerk. Sterker: ‘De
ontsnippering is ver van doel.’"
PBL: "Klimaat en landbouw in beslissende fase
Zowel het klimaat- als het landbouwbeleid is in een beslissende fase beland, zo concludeert het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) in de Balans van de Leefomgeving 2018. De opgaven voor de leefomgeving blijven groot. Nederland kent een te hoge uitstoot van broeikasgassen om aan de klimaatdoelstellingen te kunnen voldoen, delen van de landbouw lopen hard tegen maatschappelijke en ecologische grenzen aan en de biodiversiteit staat sterk onder druk. Er moet nú worden doorgepakt: Nederland moet op de schop.”
Balans van de Leefomgeving: "Uit het oogpunt van de volksgezondheid zijn er nog flinke opgaven voor leefomgevingsbeleid. Dat geldt voor de meer traditionele bescherming tegen omgevingsbedreigingen, zoals luchtverontreiniging, geluidshinder en de effecten van klimaatverandering.
De gemiddelde kwaliteit van de Nederlandse natuur, op land en in zoetwater, is jarenlang achteruitgegaan; dat proces is inmiddels gekeerd. Van bestendig herstel is echter nog geen sprake. In het agrarische gebied is de trend bijvoorbeeld nog negatief. De ruimtelijke, water- en milieucondities voor natuur zijn landelijk nog onvoldoende om de binnen Europa afgesproken natuurdoelen te bereiken.
Burgers spelen, samen met maatschappelijke organisaties, een belangrijke rol in de bescherming en het behoud van bestaande natuur en biodiversiteit. Het gaat daarbij om actieve soortbescherming, gegevensverzameling door vrijwilligers en particulier beheer van delen van het Natuurnetwerk Nederland. Dat de betrokkenheid van de samenleving bij natuur zich verbreedt, biedt mogelijk ook kansen voor bijdragen aan doelen in andere beleidsdossiers zoals klimaat, gezondheid en sociale cohesie.
IPBES, een VN-platform voor biodiversiteit vergelijkbaar met het IPCC voor klimaat, noemt de achteruitgang van de biodiversiteit een groot gevaar voor de toekomst van de mensheid (IPBES 2018). Het probleem betreft niet alleen biodiversiteitsverlies door achteruitgang van soorten en ecosystemen. Ook het ‘natuurlijk kapitaal’, de goederen en diensten die de natuur aan mensen biedt in de vorm van bijvoorbeeld voedsel en groene recreatiegebieden, staat zowel mondiaal, Europees als op nationaal niveau onder druk. Illustratief hiervoor is de wereldwijde achteruitgang van wilde bestuivers van voedselgewassen zoals bijensoorten, die ook in Nederland speelt (IPBES 2016).
Er is nog een lange weg te gaan naar een situatie waarin alle soorten en ecosystemen in Nederland duurzaam kunnen blijven voortbestaan. Zo is nog steeds een derde van de Nederlandse dier- en plantensoorten bedreigd. Na een lichte daling sinds 2005 is in 2017 het aantal bedreigde soorten in Nederland weer licht gestegen.
De ruimtelijke, water- en milieucondities zijn nog niet op orde voor duurzaam bestaan van soorten en ecosystemen
De kwaliteit van de Nederlandse natuur wordt in sterke mate bepaald door de ruimtelijke, water- en milieucondities in het Natuurnetwerk Nederland (NNN). Verbeteringen in de natuurkwaliteit zijn het gevolg van het natuur-, water- en milieubeleid dat de afgelopen decennia is ingezet. Zo is met de uitbreiding van het Natuurnetwerk Nederland, de gerichte aanpak van infrastructurele barrières (MJPO) en de aanleg van vispassages, het leefgebied van veel soorten vergroot en is de ruimtelijke samenhang tussen leefgebieden verbeterd.
De betekenis van de meeste groene burgerinitiatieven zit vooral op lokale schaal waarbij ze zich naast natuur (in brede zin), ook op andere sociaal-maatschappelijke doelen richten. Hierin zijn betrokkenheid bij de woonomgeving, actief en gezond blijven en iets voor de maatschappij willen doen, belangrijke motieven (De Boer & Langers 2017).
Groene burgerinitiatieven kunnen steun in de rug van de overheid goed gebruiken
Veel burgerinitiatieven worden gestart door personen met een persoonlijke passie en kennis van het onderwerp, vaak hoger opgeleid en van middelbare leeftijd of ouder. Betrokkenen moeten samen over veel vaardigheden beschikken: sleutelfactoren zijn organiseren, netwerken, leiderschap, doorzettingsvermogen, en het nastreven van dezelfde doelen. Voor de lange termijn zijn capaciteit en financiën van belang.
Sommige initiatieven pakken dat op via meer formele afspraken en organisatievormen zoals oprichting van een stichting.
Overheden kunnen bijdragen aan de continuïteit en succes van burgerinitiatieven door ze te helpen in het verkrijgen van geld, grond, expertise en organiserend vermogen.”
De vraag is welke kant Amsterdam en Groengebied Amstelland uit willen, verdere commercialisering en verstedelijking (meer festivals en horeca) of behoud en versterking van natuur en biodiversiteit. Bouwen, commercie en horeca botsen met de doelstellingen van het NNN. Amsterdam kan niet enkel naar zichzelf kijken en geen rekening houden met omliggende gemeenten en provincies. Het is al ontzettend moeilijk om de kleine NNN-gebiedjes in Amsterdam te vrijwaren van verstedelijking zoals dat in een bufferzone hoort, maar vlakbij het NNN-gebied van Zuidoost is een ware slachting aangericht. Noord-Holland spant de kroon wat vervallen EHS betreft. Hoewel het wat woningbouw betreft nog relatief beperkt is gebleven, omdat het meestal om functiewijzigingen van bestaande gebouwen gaat. Maar de doldrieste intenties van sommige besturen kennen geen grenzen.
Hieronder een kaartje waarop in het rood het NNN rond de Gaasperplas is aangegeven. De blauwe gebieden zijn allemaal uit de EHS gehaald. Reden temeer om ervoor te zorgen dat dit gebied uitsluitend bestemd wordt voor natuur en biodiversiteit. Het zal toch niet de nieuwe ’groene en democratische’ coalitie van Amsterdam zijn die de facto het NNN in deze regio gaat afschaffen!
Compendium voor de Leefomgeving: "Van de ca 994.000 hectare die in 2011 was aangemerkt als EHS, is in 2017 circa 292.000 hectare niet meer aangemerkt als Nationaal Natuurnetwerk (NNN). Deze gebieden geven een veel grotere (12.184) toename van het aantal woningen te zien dan in het NNN. De meeste woningbouw in deze gebieden vond plaats in de periode 2000-2012, toen deze gebieden nog onderdeel waren van de EHS.”
CLO: "Sinds 1994 is de gemiddelde kwaliteit van alle typen landnatuur achteruitgegaan.
Kwaliteit natuur
Uit metingen van een set aan kenmerkende soorten van verschillende ecosystemen blijkt dat vanaf 1994 de gemiddelde kwaliteit van landnatuur is afgenomen. De laatste jaren neemt de gemiddelde natuurkwaliteit van ecosystemen niet verder af maar ook niet duidelijk toe.
Oorzaken van achteruitgang kwaliteit
Ontginningen, landbouwintensiveringen en verstedelijking hebben
geleid tot een afname van het areaal van natuurlijke ecosystemen. De
kwaliteit van overgebleven ecosystemen in Nederland is afgelopen
decennia afgenomen door vermesting, verzuring, verdroging, slechte
waterkwaliteit en het gebrek aan ruimtelijke samenhang.
Sinds 1990 is de milieudruk, zoals bemeten aan emissies en deposities,
afgenomen en zijn ruimtelijke condities verbeterd met de inrichting van
het Natuurnetwerk Nederland. Duurzame condities zijn echter nog niet
bereikt. Doordat milieu- en ruimtecondities niet optimaal zijn, is de
kwaliteit van natuur laag en is er op verschillende plekken zelfs nog
sprake van verdere achteruitgang.”
Daar mogen in steeds toenemender mate als oorzaak de evenementen aan toegevoegd worden.
Volkskrant: "Hongerige insecten gaan een grotere bedreiging vormen voor voedselgewassen
Door klimaatverandering zullen hongerige insecten een groter deel van de belangrijkste voedselgewassen in de wereld verorberen. Vooral de graanproductie in Europa, ook in Nederland, zal worden geraakt, schrijven Amerikaanse wetenschappers in Science. Ze waarschuwen voor voedseltekorten en stijgende voedselprijzen."
Drugsgebruik op festivals
Op festivals is het zeer goed mogelijk om soft- en harddrugs naar binnen te smokkelen, of ze vooraf in een bosje te verstoppen op het terrein. Dat gebeurt dus op grote schaal. Dat is een van de redenen waarom festivals zo populair zijn, ook bij buitenlanders. Amsterdam trekt niet de rijke toerist aan, maar de jonge toerist die uit is op een tripje on the wild side. Op onderstaande foto een Greengo saverette, een buisje om nog niet opgerookte joints in te bewaren; een overblijfsel van festival Reggae Lake. Er zijn ook festival packs te koop.
GSB: "Uit onderzoek blijkt dat jongeren de afgelopen jaren steeds meer drugs gebruiken tijdens het uitgaan. Met name op festivals wordt het veel gebruikt. De afgelopen 30 jaar is het aantal festivals in Nederland vervijfvoudigd en steeds meer jongeren komen onder andere hierdoor in aanraking met drugs. De norm is dus verschoven wat betreft het gebruik van drugs maar in hoeverre is dit in Nederland toegestaan? Het Openbaar Ministerie (hierna OM) heeft vorig jaar op Lowlands 30.000 euro aan boetes en 250 uur aan taakstraf opgelegd voor drugsbezit. Veel festivalgangers overtreden dus de wet en vaak is dat omdat ze te veel drugs bezitten.
Volgens de Opiumwet is het niet toegestaan drugs te bezitten, produceren, verhandelen en te verkopen. Het is verboden omdat het een gevaar vormt voor de samenleving en de gezondheid. De Opiumwet maakt onderscheid tussen harddrugs en softdrugs. Harddrugs (bijvoorbeeld XTC, cocaïne) brengt een onaanvaardbaar risico mee voor de gezondheid. Softdrugs (bijvoorbeeld hasj, wiet) is in mindere mate schadelijk voor de gezondheid. Boven de 18 jaar is het toegestaan om drugs te gebruiken. Je kunt softdrugs alleen legaal kopen bij een coffeeshop. Harddrugs mag geheel niet verkocht worden. Als je softdrugs koopt bij een coffeeshop, vervolgens meeneemt naar een festival, dan bezit je de drugs. Volgens de Opiumwet is dit niet toegestaan maar Nederland voert een gedoogbeleid. Dit betekent dat je een kleine hoeveelheid drugs, voor eigen gebruik, mag bezitten zonder dat het OM je vervolgt. Voor softdrugs geldt dat je maximaal 5 gram mag bezitten en voor harddrugs is dit maximaal 1 pil/halve gram poeder. Als je meer dan deze hoeveelheid bezit dan wordt je gezien als een handelaar en kan je vervolgd worden. Het bezit van een kleine hoeveelheid drugs blijft illegaal en het mag worden ingenomen. Het wordt alleen niet actief opgespoord en vervolgd door het OM.”
Wet- en regelgeving omtrent cannabis
NOS: "Grapperhaus: 'Grootschalige productie xtc en speed beschamend’
Minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid vindt het beschamend dat vorig jaar in Nederland voor minstens 18,9 miljard euro aan synthetische drugs is geproduceerd.
Dat Nederland tot marktleider kon uitgroeien, komt mede door de gunstige ligging en de tolerante houding tegenover drugsgebruik, maar ook omdat de Nederlandse overheid nauwelijks optrad. "De brede aanpak daarvan zou topprioriteit moeten zijn voor de Nederlandse regering", schrijven de onderzoekers."
Duurzaamheid
Trouw: "Een groene toekomst is er alleen voor de rijken: de eco-elite
De verduurzaming van Nederland leidt tot een nog ongelijkere verdeling van schone en leefbare ruimte, zegt sociaal wetenschapper Shivant Jhagroe. De eco-elite verschuilt zich in lommerrijke wijken, de grijze rest is voor de armen.
Shivant Jhagroe, die aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam promoveerde op de politieke betekenis van stedelijke verduurzaming, krijgt zelden applaus. … Hij wil inspireren én irriteren, juist om andere denksporen mogelijk te maken.
Vooral in de discussie over duurzaamheid en de aanpak van de klimaatproblemen is dat hoognodig. "Na tien jaar debat over de vergroening van Nederland is er vooral een dor landschap ontstaan." Nederland lijdt volgens Jhagroe aan wat hij met een lelijk woord 'duurzaamheidsvermoeidheid' noemt.
Die vermoeidheid is volstrekt misplaatst, zegt hij. Het gaat volgens Jhagroe juist helemaal de verkeerde kant op. "Duurzaamheid heeft de afgelopen jaren meestal de bestaande ongelijkheid vergroend. Dat groene leven is een lifestyle van de happy few, van de rijke eco-elite met kansen, op allerlei gebied. We hebben een soort groen kapitalisme gecreëerd. Terwijl om echte veranderingen teweeg te brengen, de massa bereikt moet worden. Niet alleen vanwege het gelijkheidsdenken, maar omdat vergroening van de elite weinig zoden aan de dijk zet. Er is massa nodig om de uitstoot in te dammen."
Als vergroening vanuit de neo-liberale politiek aan de vrije markt wordt overgelaten, vergroot deze de ongelijkheid eerder, benadrukt Jhagroe. Een tweede methode van de vergroening, via allerlei burgerinitiatieven, heeft precies hetzelfde effect. Alleen mensen met een goed netwerk en een stevige achtergrond doen mee met de stadstuin of de energiecoöperatie.
Als ik u zo hoor, bent u faliekant tégen het woord 'duurzaamheid' omdat dit verhullend werkt, maar ook tegen het verschijnsel: de vergroening van Nederland vergroot volgens u de verschillen.
Shivant Jhagroe: "Gebruik drie keer het woord duurzaamheid en je hebt subsidie. Ik ben tegen het woord en stel voor het eens een maand helemaal niet te gebruiken. Het is een containerbegrip geworden, waar niemand tegen kan zijn. Duurzaamheid verblindt, daarom gaat er zoveel mis. Laat dat woord weg, en vervang het door een ander, duidelijker begrip. Hebben we het dan over milieu, of achterstand, of armoede, of migratie? Pas dan kan ook duidelijk worden voor welke problemen we een oplossing zoeken."
Het voordeel van een economische benadering van duurzaamheid is dat als er geld mee verdiend wordt, innovaties ook echt beklijven.
"De vraag is of die duurzame producten of diensten wel echte oplossingen zijn, als zij maar door een klein deel van de bevolking kunnen worden gekocht. De elektrische Tesla is een geweldige uitvinding, maar ook een gewelddadige. Het kobalt dat in de accu zit, wordt volgens Amnesty International door kindslaven in Congo gedolven. Fijne schone auto, en onbetaalbaar.
Nederland staat voor een enorme opgave om aan de doelstellingen voor het Klimaatakkoord te voldoen. Hoe halen we die als de markt en het particulier initiatief níet langer meedoen?
"Daar pleit ik ook niet voor, wel voor een veel grotere rol van de overheid. Schone lucht en de gezondheid van burgers lijken mij bij uitstek publieke verantwoordlijkheden, staatszaken. Maar de overheid heeft zich inmiddels zo ver van die zorgplicht teruggetrokken, dat een organisatie als Urgenda naar de rechter moet stappen om die publieke verantwoordelijkheid op te eisen. 'Op te dringen' is misschien beter gezegd. Dat heeft de rechter ook in niet mis te verstane bewoordingen gedaan. Milieudefensie doet precies hetzelfde als zij Shell aansprakelijk stelt voor het mede veroorzaken van de gevaarlijke klimaatverandering."
Gaasperpark op de kaart
Het is altijd een grote ambitie geweest van vorige zuidoostelijke stadsdeelbesturen om het Gaasperpark eens goed op de kaart te zetten. Wel, dat is nu eindelijk voor mekaar. Machtig mooi. Meteen te vinden vanuit de thermosfeer door de schroeiplekken van Amsterdam Open Air en Reggae Lake festival.
Het zal nog enige tijd duren voor het regenwater dat er nu ligt verdampt is. De kraaien pikken hier en daar nog een verzopen worm op.
Geen rust wel reuring
Parool: "Rust en reuring blijven ruziën in nieuw evenementenbeleid
Het nieuwe evenementenbeleid moest rust brengen, maar daarvan was in het eerste jaar nog weinig te merken. Zijn het kinderziekten of zijn de belangen van bewoners en organisatoren gewoon niet verenigbaar?
Duidelijkheid en balans waren de doelstellingen van de gesprekken die wijlen burgemeester Eberhard van der Laan enkele jaren terug in de ambtswoning begon met bewoners en organisatoren.
De hoop was dat het overleg zou leiden tot een werkbaar compromis tussen de aanhangers van rust en de liefhebbers van reuring. In Amsterdam moet het goed feesten zijn, was het uitgangspunt, maar ook goed wonen.
Groen licht
De gesprekken leidden tot een nieuw
evenementenbeleid dat begin dit jaar groen licht kreeg van de
gemeenteraad. Een half jaar later spreekt de commissie opnieuw over het
beleid, op verzoek van de PvdA, die zich zorgen maakt over de uitvoering
ervan. De fractie zal donderdag tijdens de vergadering met voorstellen
komen die alsnog moeten zorgen voor de balans die eerder in het
vooruitzicht werd gesteld.
Els Iping van de Vereniging van Vrienden van de Amsterdamse Binnenstad (VVAB) bijvoorbeeld kookt nog steeds van woede over de wijze waarop Pride Amsterdam is verlopen.
Iping: "Mag ik het plat zeggen? We zijn genaaid. In het eerste gesprek in de ambtswoning hebben wij drie eisen over het geluid op tafel gelegd:
na 23.00 uur moet iedereen kunnen slapen, mensen moeten thuis met de ramen dicht een gesprek kunnen voeren en de gemeente moet bewoners beschermen tegen gehoorschade. Dat vond iedereen redelijk, ook de organisatoren. Er is in de praktijk helemaal niets van terechtgekomen.”
Onvrede is er ook over de zorg voor het groen in de stad. Mede als gevolg van de hete en droge zomer is aan de kale velden in de parken duidelijk te zien waar de festivals hun tenten hebben opgeslagen. Dat het gebruik van het publieke groen voor commerciële evenementen er in de zomermaanden toe leidt dat delen van het park op slot gaan, kan ook op steeds minder begrip rekenen.
Commerciële belangen
Tegenover de bezorgde burgers
staan de organisatoren, die stellen dat zij juist heel veel moeite (en
geld) steken in het beperken van de overlast, zoals afgesproken. Hen
stoort hen dat een kleine groep kritische burgers elke aanleiding
aangrijpt om naar de rechter te stappen.
Het zijn juist die commerciële belangen die volgens critici als Els Iping van de VVAB de balans naar de verkeerde kant doen doorslaan. "De financiële belangen van de sector zijn enorm groot. De stadsdelen zijn vooral bezig om evenementen mogelijk te maken.”
"Wat kunnen de bewoners daar tegenoverstellen? Wij hebben onze nachtrust en de leefbaarheid van de stad als belang. Het is een illusie gebleken dat die verschillende belangen met elkaar in balans kunnen worden gebracht. Het is gewoon een ongelijke strijd.”'
Het is een teken van verregaande arrogantie dat organisatoren zeuren over het feit dat burgers hun democratische recht gebruiken om naar de rechter te stappen. De organisatoren mogen uitzonderlijk en enkel met een omgevingsvergunning een festival organiseren in parken. Toch zien ze het als hun recht om dat te blijven doen. Hun core business is het veroorzaken van allerlei vormen van overlast, geluidsoverlast, parkeeroverlast, zwerfvuil, vernieling van groen, verdichting van de parkbodem, verstoring van de fauna, drugsgebruik enz. enz.
Natuurexcursies
Van mei t/m september geeft plantenbiologe Tet Roetman regelmatig flora-excursies in verschillende groengebieden in Amsterdam-Zuidoost op zaterdagmorgen van 10.30-12.00 uur. U wordt hierbij uitgenodigd deel te nemen aan deze flora-excursies. U krijgt een lijst met aangetroffen plantensoorten mee. In augustus zullen er plantengidsjes per groengebied verschijnen.
Za. 8 sept. De Hoge Dijk/Hollandse kade: start 10.30 u. AMC-pad onder viaduct van treinspoor
Za 15 sept. Gaasperplaspark Gratis Start 10.30 en 14.00 uur vanaf metrostation Gaasperplas in het kader van 24 H A’dam-Zuidoost gratis!.
Za. 6 okt. Gaasperplaspark. Start 10.30 uur vanaf metrostation Gaasperplas (week v.d. Biologie)
In een looproute van ongeveer 1 of 2 kilometer zult u zeker dertig tot veertig plantensoorten, kruiden, grassen en bomen leren (her)kennen. U kunt genieten van de schoonheid van de natuur en u krijgt een lijst van aangetroffen soorten mee.
Kosten: €10 per persoon; jeugd tot 15 jaar €5 per persoon; kinderen tot 6 jaar gratis.
Ook is het mogelijk om op uw verzoek op andere dagen in de week een flora-excursie te krijgen. Graag tot dan en graag van tevoren even aanmelden via e-mail: e.roetman@planet.nl. Vergeet u niet bij regenachtig weer een paraplu mee te nemen?
Met vriendelijke groet,
Mevr. E. (Tet) Roetman, e.roetman@planet.nl, plantenbiologe Amsterdam-Zuidoost
In augustus zijn kleine plantengidsjes per groengebied verschenen. U kunt daarvoor nu al per e-mail naar e.roetman@planet.nl voor 1 of meer exemplaren intekenen. Half september zullen ze ook bij Bruna in Reigersbos verkrijgbaar zijn: 17 boekjes met verschillende Plantenwandelroutes in Amsterdam-Zuidoost, handzame plantengidsjes in A5-formaat, zodat ze gemakkelijk in je zak zijn mee te nemen. De route is in kleur aangegeven op een kaartje. Het betreft de volgende plantenwandelroutes: 1. Natuurterrein De Riethoek 2. Centraal Park Gaasperdam 3. Natuurterrein Klarenbeek 4. De Hoge Dijk A (grens Abcoude) 5. De Hoge Dijk B 6. De Hollandse kade 7. Gaasperzoom-noord 8. Gaasperzoom-zuid 9. Bijlmerweide-zuid 10. Bijlmerweide-noord 11. Darlingstraat park 12. Spoordijkhellingen 13. Gaasperplaspark-west 14. Gaasperplaspark-oost 15. Gaasperplaspark-midden 16. Zuidoever Gaasperplas 17. Nelson Mandelapark
Deze plantengidsjes bevatten gemiddeld 45 pagina’s met even zoveel foto’s van het landschap, bomen, struiken, kruiden en grassen in winter-, voorjaar- en zomerbeeld, gemaakt door plantenbiologe en auteur Tet Roetman.
Ze zullen € 14,95, - per stuk bedragen. U krijgt bericht wanneer ze waar te verkrijgen zijn. Momenteel zijn ze bij de drukke en o..a. bij Bruna in Reigersbos te koop rond half september.
Deze 17 boekjes met plantenwandelroutes zijn bedoeld om u de weg te wijzen in de natuur van Amsterdam-Zuidoost en u te laten genieten van datgene waar u anders mogelijk aan voorbij loopt.
Is politiek de oplossing of het probleem?
Bericht van Hart voor de K-Buurt: "Op zaterdagmiddag 8 sept gaat er een grote openbare onafhankelijke hoorzitting plaatsvinden in Bontekraai.
Een panel van deskundigen van buiten willen de hele middag van bewoners horen: Al dat ‘’participeren’’ hoe gaat dat voor jou, werkt dat voor jou? of wat moet veranderen?
Aan het eind van de middag, Zaterdag om 18.30 is er een plenaire terugkoppeling van de 1ste bevindingen van die dag van het Panel. Het Dagelijks Bestuur van Stadsdeel Zuidoost zal dit aannemen en ook het uiteindelijke rapport. Iedereen is welkom. En er zal eten en drinken zijn.
NU, met een nieuw bestuur in Zuidoost, is er de kans de hele systematiek grondig aan te pakken! Daarvoor is komende zaterdag een OPENBARE ONAFHANKELIJKE hoorzitting.”
De hele systematiek grondig aanpakken. Vernieuwende participatie. Dat klinkt mij goed in de oren. Een nieuwe lente en een nieuw geluid! Dat is ons beloofd in het nieuwe coalitieakkoord van de gemeenteraad.
De stadsdeelbestuurders voeren taken en bevoegdheden uit namens het College van burgemeester & wethouders. In de gemeenteraad heeft GroenLinks met 10 zetels de meerderheid. De gemeenteraad is het hoogste bestuursorgaan van de stad. De gemeenteraad treedt op als volksvertegenwoordiger, stelt de hoofdlijnen van het beleid van de gemeente vast en controleert de uitvoering daarvan door het college van Burgemeester en Wethouders.
Dit is het kader waarbinnen alles zich afspeelt. Burgers kunnen inspreken en zienswijzen insturen, ook indien nodig bezwaren indienen tegen besluiten van b&w. Dat liep de voorbije jaren niet lekker. Zeker in Zuidoost namen bestuurders nogal een loopje met participatie en integriteit. Dus de roep om een ander beleid is terecht. Het is nu of nooit! Er wacht de gemeenteraad een zware opdracht in deze tijd van klimaatverandering en aantasting van milieu en biodiversiteit.
Dus het zal vooral de linkse coalitie zijn, met name GroenLinks die nu met de billetjes bloot gaat en zich waar moet maken. Voorlopig is daar nog weinig of niets van te zien. Na elke verkiezing wordt de site van de gemeente gewijzigd, worden nieuwe commissies ingericht met andere namen, die het voorbereidende werk doen voor de raad en b&w. Ik mis in deze coalitie een commissie waarin de woorden natuur en milieu voorkomen. Dat zal wel vallen onder duurzaamheid.
Duurzaamheid is een nogal wazig begrip. Ergens speelt altijd het begrip ‘winst’ mee. “Duurzame ontwikkeling is de ontwikkeling die aansluit op de behoeften van het heden zonder het vermogen van de toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen.” Misschien is het woord ‘ontwikkeling’ wel het probleem. Hoezo ontwikkeling, wat is ontwikkeling? Het blijft dubieus en rekbaar.
De bestuurders van Zuidoost zijn Tanja Jadnanansing (PvdA, voorzitter), Dirk de Jager (GroenLinks) en Jakob Wedemeijer (SP). Het eerste wat me opviel was dat de bestuurders van Zuidoost zich nu verschuilen achter het e-mailadres van bestuursondersteuning. Het e-mailadres van de bestuurder van GroenLinks, Dirk de Jager, heb ik nog niet kunnen vinden. Hij is wel te vinden via zijn onderneming Sustainable Solutions: info@sustainable-solutions.nl. Het is mij niet bekend of dit een bedrijf is of een ideële onderneming. Hij was kennelijk ook betrokken bij de ontwikkeling van Fair Trade chocolade. Ik ben een fan van fair trade, eerlijke handel, zodat elders mensen iets meer verdienen. Maar over chocolade doen vreemde berichten de ronde. De intentie van fair trade is volgens mij wel van het allergrootste belang voor een nieuw systeem van eerlijke handel.
Op de site van de gemeente heeft de Jager onder nevenfuncties alleen staan: Voorzitter VVE Blok 4 GWL. Maar op de site van GWL-terrein staat voor Blok 4 ene Jaap Leertouwer. Hoe zit dat nou? Niet dat het veel uitmaakt, trouwens.
In elk geval vind ik dat bestuurders via hun persoonlijke e-mailadres te bereiken moeten zijn, anders lopen we het gevaar om langs mekaar heen te praten over belangrijke aangelegenheden. Een bestaand probleem is soms heel eenvoudig op te lossen met een mailtje.
Duidelijk is dat er geen vertrouwen bestond tussen burgers en de vorige bestuurders van Zuidoost. Dat geldt voor de K-Buurt en dat geldt ook voor het participatietraject Gaasperplas.
De toekomst van de Gaasperplas zal de lakmoesproef worden van de huidige coalitie. Als het bestuur van Zuidoost gedwongen wordt om de besluiten van b&w uit te voeren, dan zullen we naar de gemeente moeten om verhaal te halen. De vraag is in hoeverre GroenLinks het nog serieus meent met het bevorderen van meer groen in en om de stad of dat men in de neoliberale val getrapt is waarin volgens mij ook de PvdA gestruikeld is. Achteraf kunnen bestuurders van de PvdA wel het boetekleed aantrekken (zoals Dijsselbloem over de verarming van Griekenland door de Europese banken), maar het is de PvdA die een neoliberaal beleid heeft geaccepteerd waarin bijvoorbeeld de zorg verder werd uitgehold en geprivatiseerd.
De vraag is of GL ook die kant op gaat met de privatisering van onze natuurgebieden en de aantasting van onze natuur en biodiversiteit door festivals. Gaat GL door met het beleid van de vorige burgemeester die het evenementenbeleid helemaal en dictatoriaal naar zich toe trok met alle gevolgen van dien, of komt er nu een wende ten goede? De komende vier jaren zal dat duidelijk worden. Krijgen we inderdaad een nieuwe lente en een nieuw geluid? Daar hopen zeer veel bewoners van Amsterdam op.
Wij zullen dit van nabij volgen. De problemen van deze tijd eisen een ander beleid. De tijdgeest in de politiek lijkt vooralsnog achter te lopen.
HenrikAlexandersson: "Politiken är problemet, inte lösningen
Vertaling: “De politiek is het probleem, niet de oplossing!
Het vertrouwen in de partijen is op.
Zij verzamelden voor zichzelf macht, maar toonden zich niet bekwaam genoeg om hun taken goed te volbrengen.
In een samenleving waarin staten en politici zich enkel richten op een klein aantal kernopgaven - en die vakkundig uitvoeren - worden spontaan functies, structuren en ondernemingsmodellen gecreëerd voor alle veranderende behoeften van deze tijd en de toekomst.”
Ik zeg niet dat ik het daar mee eens ben, maar het is wel mogelijk dat op een of andere, mogelijk ongewenste manier de macht volledig uit handen van de politiek geslagen wordt. Vraag de eerste de beste burger wie de macht nu in handen heeft, en hij/zij zegt ‘de banken, het geld’, m.a.w. de corporatieve staat. Alle macht in handen van de ondernemingen. Het afschaffen van de dividendbelasting kan als voorbeeld dienen.
Komt Recreatie Noord-Holland NV (waarvan Groengebied Amstelland een onderdeel is) over een paar jaar in handen van LiveStyle (eigenaar van ID&T en Amsterdam Open Air, en ontelbare andere festivalorganisaties)? Awakenings in Tomorrowland?
O wonder!
How many goodly creatures are there here!
How beauteous mankind is! O brave new world,
That has such people in’t.
(William Shakespeare, The Tempest)
Wordt de nieuwe lente van de nieuwe coalitie misschien een ‘silent spring’? De stilte van de vogels in het park vervangen door de bassen van de festivals, want opvullen zullen we de leegte die we zelf creëren!
Oproep om de planeet te redden
LeMonde: « Le plus grand défi de l’histoire de l’humanité » : l’appel de 200 personnalités pour sauver la planète
Nous vivons un cataclysme planétaire. Réchauffement climatique, diminution drastique des espaces de vie, effondrement de la biodiversité, pollution profonde des sols, de l’eau et de l’air, déforestation rapide : tous les indicateurs sont alarmants. Au rythme actuel, dans quelques décennies, il ne restera presque plus rien. Les humains et la plupart des espèces vivantes sont en situation critique.”
Vertaling: "We beleven een mondiale ramp. Klimaatopwarming, drastische vermindering van levensruimte, instorting van de biodiversiteit, diepgaande vervuiling van de bodem, water en lucht, snelle ontbossing; alle indicatoren zijn alarmerend. Aan het huidige tempo zal er na enkele decennia nauwelijks nog iets overblijven. De mens en het merendeel van de levende soorten zijn in een kritieke situatie."
De brief in Le Monde is een oproep aan de politiek om de klimaatverandering onmiddellijk en met ferme hand aan te pakken en is ondertekend door 200 wetenschappers en kunstenaars.
Luchtkastelen bouwen
ROmagazine: "De mensen die stellen dat ‘wat je niet ziet, hoef je niet mee te nemen’ zijn gelukkig steeds zeldzamer. Toch kom ik ze in mijn praktijk nog regelmatig tegen; mensen die stellen dat de ondergrond in hun gemeente geen probleem of uitdaging oplevert. Het is een vorm van struisvogelpolitiek. Als pleitbezorger om ondergrond vroeg en integraal mee te nemen in planprocessen kun je dan snel uitgepraat zijn.
Bij elke ruimtelijke ingreep zijn in de boven- en ondergrond te beschermen waarden in het geding
Natuurlijk is de ondergrond dé basis onder alle ruimtelijke ontwikkelingen en vraagt deze een zorgvuldig gebruik, altijd in verbinding met de bovengrond. Laat ruimtelijke ordenaars dit zelf ontdekken. Laat ze inzien dat de ondergrond niet verschilt van de bovengrond, waar elke ingreep vanuit vele perspectieven wordt beoordeeld. Ook onder de grond is de ruimte schaars en is het bij een groeiend aantal ruimteclaims noodzakelijk om tot meer geïntegreerde afwegingen te komen. Het is verstandig om ook onder de grond robuuste oplossingen te kiezen, die toekomstige ontwikkelingen niet onmogelijk maken. Als de energietransitie nog een aanzienlijk ondergronds ruimtebeslag zal hebben, is het verstandig om die ruimte, indien nog mogelijk, te reserveren.
Bij elke ruimtelijke ingreep zijn zowel in de boven- als de ondergrond te beschermen waarden in het geding. Of het nu om luchtkwaliteit of grondwaterkwaliteit gaat, middeleeuwse vestingmuren of Romeinse schatten in de ondergrond of een aangenaam verblijfsklimaat op pleinen of een uniek combinatie van water en bodem in een natuurgebied. Kortom: behandel de ondergrond zoals de bovengrond. Dat voorkomt de bouw van luchtkastelen, het enige ruimtelijke project dat niet verbonden is met de ondergrond."